Ο νόμος στριμώχνει τον «θησαυρό»

«Ο νόμος προβλέπει ότι στα Πλακάκια της Αίγινας – θέση που θεωρείται παλαιός

οικισμός και όπου ήδη λειτουργεί Μουσείο Καπράλου στο εργαστήριο του μεγάλου

γλύπτη – μπορεί κάποιος να πάρει άδεια ανέγερσης παντοπωλείου ή καταστήματος

ψιλικών αλλά δεν προβλέπεται η ανέγερση μουσείου», λέει η κυρία Σούλη

Καπράλου, χήρα του αείμνηστου γλύπτη. H οποία προσπαθεί χρόνια τώρα να περάσει

από το ΥΠΕΧΩΔΕ διάταγμα που να χωροθετεί τη νέα πτέρυγα του Μουσείου Καπράλου.

Στο μεταξύ τα κεφάλαια που είχαν συγκεντρωθεί για την κατασκευή του νέου

μουσείου δεν αξιοποιούνται και χάνουν την αξία τους λόγω του πληθωρισμού.

Ο γλυπτικός κόσμος του Χρήστου Καπράλου (στο σπίτι-εργαστήριό του στο Κουκάκι

στριμώχνονται 96 μεγάλα χάλκινα γλυπτά, 350 μικρότερα και άλλα έργα, πέρα από

χιλιάδες σχέδια) είναι γεμάτος από μορφές απλών ανθρώπων που πονούν και

αγωνίζονται: εξεγερμένοι φαντάροι και θύματα του Βιετνάμ, οι πιο ανθρώπινοι

Εσταυρωμένοι, ο απελπισμένος έρωτας του Θησέα για τη βασίλισσα των Αμαζόνων

Αντιόπη, οι σκελετωμένες μάνες, μια γυμνή κόρη…

Πουθενά όμως μια προτομή, ένας ανδριάντας. Ο ανυπότακτος Χρήστος Καπράλος δεν

έκανε καριέρα δασκάλου ή θεσμικού γλύπτη που συμμετέχει σε διαγωνισμούς για

ηρώα. Δούλευε για την τέχνη, είχε λίγους υποστηρικτές και ανελίχθηκε με το

σπαθί του στη θέση του εθνικού γλύπτη με τη γνωστή Ζωφόρο της Πίνδου, μια

λίθινη φρίζα μήκους 40 μ. που την αγόρασε πριν από λίγα χρόνια η Βουλή των

Ελλήνων.

«Πάνε τώρα δεκατρία χρόνια που αγωνιζόμαστε για την ανέγερση νέας πτέρυγας στο

Μουσείο Καπράλου που λειτουργεί στην Αίγινα, ώστε να εκτεθούν όλα αυτά τα

έργα, κι ακόμα να αρθούν τα εμπόδια» λέει στα «NEA» η χήρα του καλλιτέχνη,

Σούλη Καπράλου (που πρόσφατα ορίστηκε μέλος στο διοικητικό συμβούλιο της

Εθνικής Πινακοθήκης).

Τι λείπει για ν’ ανοίξει ο δρόμος για την ανέγερση του Μουσείου;

H δημοσίευση ενός Προεδρικού Διατάγματος του ΥΠΕΧΩΔΕ που να προβλέπει τη

χωροθέτηση. Δηλαδή ότι είναι δυνατή η ανέγερση ενός μουσείου σύγχρονης τέχνης,

με υπόγειο θεατράκι 140 θέσεων, χώρους υπαίθριων και περιοδικών εκθέσεων – ένα

χώρο που θ’ αποτελέσει κόσμημα για την Αίγινα των καλλιτεχνών.

Γιατί διαλύθηκε το κοινωφελές ίδρυμα και μεταβιβάσατε την περιουσία στην

Εθνική Πινακοθήκη;

Διότι τα έσοδα από το Μουσείο Καπράλου στην Αίγινα ήταν ελάχιστα. Τα έξοδα της

συντήρησης και η ευθύνη της φύλαξης των έργων είναι μεγάλα. Καθώς περνούν τα

χρόνια η ενσωμάτωση του Μουσείου στην Εθνική Πινακοθήκη μπορεί να εξασφαλίσει

τη σωστή λειτουργία του, την ασφάλεια των πολύτιμων έργων και την προβολή τους

στο κοινό. Με τη διάλυση σωματείου μας, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 208 της

13-2-2006, άνοιξε ο δρόμος για τη μεταβίβαση όλης της περιουσίας του ιδρύματος

στην Εθνική Πινακοθήκη.

Χρήματα από τη Ζωφόρο της Πίνδου

H Σούλη Καπράλου είναι φανερά ικανοποιημένη που όλα τα έργα του πέρασαν από

την ιδιοκτησία του μικρού ιδρύματος που είχε δημιουργήσει ο γλύπτης το 1992

στην Εθνική Πινακοθήκη κι έγιναν κτήμα του ελληνικού λαού μαζί με όλη την

περιουσία του ιδρύματος: το οικόπεδο και τις έτοιμες μελέτες για την ανέγερση

του μουσείου που έχουν ελεγχθεί από το υπουργείο Πολιτισμού ώστε να πληρούνται

όλες οι προδιαγραφές για την ένταξη του έργου στο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.

Αλλά και τα χρήματα από την πώληση της Ζωφόρου της Πίνδου που μπορεί να

χρησιμοποιηθούν σαν μαγιά για την ανέγερση αλλά μένοντας χάνουν την αξία τους.

Και, τέλος, το πιο ανεκτίμητο περιουσιακό στοιχείο, τα έργα του Χρήστου Καπράλου.