Για την ταλαιπωρία των πολιτών στα αστυνομικά τμήματα κατά την έκδοση
διαβατηρίων και ταυτοτήτων, γράφουν αναγνώστες με αφορμή τούς «Προβολείς» του
Ηλ. Γεωργάκη («TA NEA» 7.6.2006).
|
|
Ο κ. Γεώργιος Παπαδόπουλος, από τις Βρυξέλλες, σημειώνει:
«Έπεσα κατά κάποιο τρόπο κι εγώ θύμα της θρασύτητας αστυνομικού υπαλλήλου.
Ιδού η προσωπική μου πείρα. Για τις φωτογραφίες πήγα εκ των προτέρων σε ειδικό
φωτογράφο ευελπιστώντας να μην έχω προβλήματα. Ο αναιδέστατος αστυνομικός
υπάλληλος (ύφος βαρύ, κομπολογάκι, στυλ τσαμπουκά, έλλειψη παντελούς
ευγενείας, απροθυμία για δουλειά, εξυπηρέτηση μηδέν!) βρήκε ότι οι φωτογραφίες
μου είχαν χαρακιές (απεφάνθη έπειτα από εξέταση περίπου 10 λεπτών!). Τις
βλέπεις τις χαρακιές, μου λέει. Όχι, του απαντώ ειρωνικά, για να φοράω γυαλιά
θα υπάρχει ασφαλώς κάποιος λόγος… Και συνεχίζει: Δεν κάνουν, πρέπει να
βγάλεις άλλες. Ας τις δοκιμάσουμε, του λέω, και αν απορριφθούν θα ξαναπεράσω
από το φωτογραφείο. Βαριεστημένα άρχισε να δουλεύει. Μου έθεσε πολλές ανώφελες
και ταυτόχρονα ενοχλητικές ερωτήσεις (ίσως είχα αέρα Δυτικοευρωπαίου και αυτό
ενοχλούσε – μένω, βλέπετε, στις Βρυξέλλες εδώ και 37 χρόνια). Εν τω μεταξύ, ο
συνάδελφός του είχε ήδη εξυπηρετήσει άλλα τρία άτομα κι εγώ ακόμα περίμενα
προσπαθώντας να συγκρατηθώ για να μην ξεσπάσω. (Αν θέλεις να γίνει η δουλειά
σου, κάνε την πάπια με την Αστυνομία, με συμβούλεψε προκαταβολικά η αδελφή
μου!!!). H συμπεριφορά του μου θύμισε τον Λουδοβίκο τον ΙΔ’: L’ etat c’ est
moi!».
Ο κ. Στάθης Συμεωνίδης, κτηνίατρος, από την Καβάλα, παρατηρεί:
«H εμπειρία μου δυστυχώς είναι διαφορετική και αυτή μόνο για την έκδοση
ταυτότητας (που είναι προαπαιτούμενη της έκδοσης διαβατηρίου). Έχω περάσει
συνολικά έξι φορές. Τις τέσσερις είχε πολύ κόσμο και δεν είχα χρόνο. Τη μία
πήγα στις 7.34 μ.μ. (το ωράριό του ήταν μέχρι τις 7.30 μ.μ.), παρακάλεσα να με
εξυπηρετήσουν, αλλά, όπως ξέρετε, οι αγγλικά (από άποψη ακρίβειας) εργαζόμενες
ελληνικές υπηρεσίες δεν καταδέχτηκαν ούτε να μου απαντήσουν. Την τελευταία
φορά ήταν Σάββατο πρωί, και δεν καταδέχτηκαν πάλι να με εξυπηρετήσουν, γιατί
καθόρισαν αυτή τη μέρα ως μέρα έκδοσης ταυτοτήτων για τους μαθητές (φυσικά,
πουθενά δεν υπήρχε ενημερωτική πινακίδα). Όταν ξαναζήτησα να με εξυπηρετήσουν,
γιατί λόγω δουλειάς δεν προλαβαίνω, με το τσιγκέλι (αγενέστατα) μού απάντησαν
ότι δεν γίνεται».
Ο κ. Νίκος Αθανασιάδης, από την Ουψάλα Σουηδίας, υπογραμμίζει:
«Το ίδιο συμβαίνει και με εμάς που ζούμε σε χώρες εκτός. Δεν είχα σκοπό να
πάρω άλλη υπηκοότητα, αλλά αγανάκτησα τόσο με την ταλαιπωρία αυτή ακόμη κι εδώ
στις πρεσβείες και πρόσφατα πήρα σουηδική υπηκοότητα. Πήγα στο αστυνομικό
τμήμα, εκεί σου βγάζουν φωτογραφίες στο τμήμα, στις δείχνουνε κιόλας στο
κομπιούτερ και βλέπεις πώς θα είσαι, και αν δεν σου αρέσουν, σου βγάζουν άλλη.
Μέσα σε λιγότερο από 5 λεπτά είχα βγάλει διαβατήριο και ταυτότητα μαζί και
έπειτα από εφτά ημέρες πήγα και τα πήρα. Και τα δύο μαζί μού κόστισαν 800
κορώνες (X 33 = 25.000 δρχ.). Κι έτσι ούτε ελληνικό διαβατήριο θέλω να έχω
ούτε τίποτα ελληνικό, γιατί όντως είναι μια αγανάκτηση, και νεύρα να μην έχει
κανείς τα αποκτά με τόση ταλαιπωρία».
