Την έχουν ονομάσει πλατεία Πρωτομαγιάς. Το γιατί και το πώς μην το ψάχνετε, ήταν τότε της μόδας οι Πρωτομαγιές φαίνεται, παράξενες πρωτομαγιές, κόκκινες πρωτομαγιές, μετά τη χούντα ήταν κάτι σαν είδος πρώτης ανάγκης εν ανεπαρκεία. Κάτι άλλο που συνέβαινε τότε ήταν ότι ξέπεφτε σιγά σιγά η γειτονιά, μετακινούνταν οι αστοί προς τα προάστια. Οπότε, με το που σκεπάστηκε η Μουστοξύδη, γιατί βασικά αυτή η πλατεία είναι το σκέπασμα της Μουστοξύδη, βαφτίστηκε μεγαλοπρεπώς- τα ονόματα είναι η ειδικότης μας- κι έκτοτε εγκαταλείφθηκε να ανθήσει. Από κάτω έγινε ένα ωραίο, μεγάλο και ακριβό πάρκινγκ, που προσελκύει τα γιωταχί κυρίως στο να παρκάρουν γύρω από την είσοδό του, καθώς και πάνω στην περί ης ο λόγος πλατεία. Με τα πολλά, άνοιξε κι ένα καφενείο, ζωντάνεψε κάπως. Γύρω από το καφενείο δημιουργήθηκαν στέκια, μαζεύονται γέροι και παίζουν σκάκι, μαζεύονται παιδιά και παίζουν ποδόσφαιρο, μόνο τα σκουπίδια δεν μαζεύονται ποτέ, όσο κι αν τηλεφωνούν κάτι σχολαστικοί της γειτονιάς συνεχώς στον δήμο. Αλλά ίσως δεν είναι ο δήμος αρμόδιος, είναι η νομαρχία, αφού ανακοινώνει τώρα πως θα μισθώσει ένα ποσοστό του χώρου σε λούνα παρκ και γήπεδα και δεν ξέρω τι άλλο. Αυτή η σύγκρουση αρμοδιοτήτων δεν είναι η ιδανική μέθοδος για να μη βρίσκεις άκρη στο Ελληνικό Δημόσιο; Ελπίζω πάντως πριν τη μισθώσουν την πλατεία, να της αλλάξουν και όνομα. Πρέπει να ονομαστεί πλατεία Αμηχανίας Δημόσιων Χώρων. Την εικονογραφεί τόσο καλά αυτή την αμηχανία αφότου δημιουργήθηκε και δεν βρέθηκε ποτέ ο αληθινός της αρμόδιος, κάτι σαν αρχάγγελος, να της δώσει για μια μέρα τη μορφή πλατείας, έτσι να τη δούμε, κι ύστερα ας τη μισθώσουν, ας κάνουν ό,τι θέλουν, αφού δεν την αντέχουν πια. Από πλατείες άλλο τίποτα, έτσι δεν είναι;
