[ ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ ] Για την Άμυνα

Το μόνο πράγμα που δεν φαίνεται να νοιάζει όσους πικραμένους διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την έλλειψη πίκρας στο σχολικό βιβλίο Ιστορίας, είναι το πόσο καλό κάνει η πίκρα στην ανάπτυξη των εφήβων, τι ωφελεί την ψυχή των παιδιών να μαθαίνουν με τρόπο τραγικό τα όσο τραγικότερα γίνονται, τονισμένα, γλαφυρά, ματωμένα, φριχτά.

Θεωρούν χρήσιμο το ψυχικό τραύμα στην κρίσιμη αυτή ηλικία, για την καλλιέργεια της εθνικής ταυτότητας. Να διδαχτούν τα δωδεκάχρονα πολύ βαριά τα πάθη, να φυτευτεί ο πόνος στην ψυχή τους πριν μπορέσει να τον ελέγξει η λογική, να πιάσει ο σπόρος του καημού και της μειονεξίας, το αίσθημα της αδικίας.Να είναι έτοιμος ο νέος, μόλις τελειώσει το Λύκειο να πάει με χαρά φαντάρος, μόλις αρχίσει να δουλεύει, να δίνει με χαρά στα Ταμεία τον οβολόν του, χωρίς να φωνάζει όποτε τα Ταμεία αγοράζουν κρυφά ομόλογα «για την Άμυνα».

Και γενικώς να μην πει κουβέντα, ποτέ σε όλα τα όβολα που πάνε για την Άμυνα, αφού θα ξέρει παιδιόθεν πόσο κακοί είναι όλοι γύρω και πόσο αίμα τού χρωστάνε. Όλοι αυτοί που φαγώθηκαν για τις ελλείψεις στις περιγραφές σφαγών και γενοκτονιών και αλυσίδων, είτε δεν έχουν παιδιά, είτε ποτέ δεν τα κατάλαβαν, έχουν ξεχάσει και τι θα πει παιδική ευαισθησία. Δεν τα αγαπούν, τα βλέπουν σαν υλικό για το χτίσιμο ιδεατών εθνικών αξιών, ασβέστες και τούβλα. Τους πείραξε η ψυχραιμία, η νηφαλιότητα της Ιστορίας, μια στάση που θεραπεύει τα όσα βασανισμένα στερεότυπα ακούν ούτως ή άλλως, από το Νηπιαγωγείο… Δεν είναι καιρός να στήσουμε άμυνα απέναντί τους για όλ΄ αυτά, κάπως, τα αληθινά θύματα, γονείς, παιδιά, πολίτες, ασφαλισμένοι και μη επωφελούμενοι από μίζες ομολόγων, και άλλες πατριωτικές εργολαβίες, να προστατευτούμε;