Η αίθουσα, όπως τη φωτογράφισαν από μέσα, δείχνει μίνιμαλ αρχιτεκτονικού ρυθμού. Ευθείες καθαρές, λοξά επίπεδα, φως και χρώμα στο κτίριο της έδρας Ιωάννου που μόλις εγκαινιάστηκε στην Οξφόρδη. Χτίστηκε με δωρεά της οικογένειας Ιωάννου. Αντικείμενο, οι σπουδές Ελληνικής Γλώσσας. Μια τόσο διαφορετική εικόνα από όσες βλέπουμε τελευταία στα ελληνικά πανεπιστήμια. Έτσι που να αναρωτιέται κανείς, μα πώς γίνεται και σπουδάζουν οι νέοι σε τόσο καθαρό, τόσο φωτεινό, τόσο προσεγμένο περιβάλλον;
Που είναι μάλιστα δωρεά Ελληνοκυπρίου. Πώς την αντέχουν τέτοια κατάσταση;
Δεν τους λείπουν τα συνθήματα στους τοίχους, οι αφίσες στις κολόνες, οι μουτζούρες, η βρωμιά, η εγκατάλειψη, όλο αυτό το ντεκόρ που έχει συνδεθεί με τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα στη δική μας χώρα, εδώ και μήνες, εδώ και χρόνια; Κι αυτούς τους ενιαίους χώρους πώς τους αντιμετωπίζουν, όπου δεν μπορεί όποιος φοιτητής θα θελήσει να διαμαρτυρηθεί να χτίσει μια πόρτα με τούβλα και σοβά, συμβολικά βρε αδελφέ, πώς κάνουν εδώ κάθε τρεις και λίγο, να ξεδίνουν τα παιδιά; Να μαθαίνουν και μια τέχνη…
Μεγάλες και ύποπτες ελλείψεις. Και μάλιστα σε κτίριο για σπουδές Ελληνικής Γλώσσας; Δεν παθαίνουν σχιζοφρένεια διδάσκοντες και διδασκόμενοι; Ίσως υπάρξουν και απόφοιτοι του Τμήματος που θα έλθουν να διεκδικήσουν έδρα στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Σκεφτείτε τι πολιτιστικό σοκ θα υποστούν. Ή το αντίθετο, να πάνε από τα ελληνικά πανεπιστήμια σε ιδρύματα του εξωτερικού.
Το σκέφτηκαν οι δωρητές; Έχουν υπηρεσία ψυχολογικής υποστήριξης για τέτοιες απότομες μεταβολές;
Κάτι πρέπει να κάνει το μαχητικό φοιτητικό κίνημα για την κατάσταση. Διάβημα, επίδοση ψηφίσματος ή να χτίσει ένα παράθυρο. Ο καθένας μπορεί να φτιάχνει τέτοια κτίρια για να διδάσκεται η ελληνική γλώσσα, με τη δικαιολογία ότι εκεί δεν ισχύει το άρθρο 16.