ΕΙΔΕ Ο ΛΙΑΠΗΣ τον Ψωμιάδη φωτογραφία σε μηχανή χωρίς κράνος, με τη νικήτρια της Γιουροβίζιον πισωκάπουλα, έβαλε πρόστιμο. Να δει παρακαλώ και τη φωτογραφία της επόμενης μέρας, τη Σταδίου μπροστά στο Ιστορικό Μουσείο κλεισμένη από αυτοκίνητα επισήμων, βουλευτών, υπουργών και άλλων γνωστών και μη εξαιρετέων, που έχουν παρκάρει στη λεωφορειολωρίδα, και τα τρόλεϊ αναγκάζονται να βγαίνουν στη μεσαία. Θα μαζέψει κάτι παραπάνω. Αλλά είναι ψίχουλα τα πρόστιμα μπροστά στη βολή των κακομαθημένων που πάνε παντού καβάλα, χρειάζεται γι΄ αυτούς ειδικός νόμος, σαν αυτόν που θεωρεί κακούργημα την κατάχρηση δημοσίου χρήματος και θεωρείται ξεπερασμένος. Είναι πολύ πιο σύγχρονο, μοντέρνο και προχωρημένο να καταπατάς τους κανόνες μόνο και μόνο επειδή ανήκεις στο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας, δηλαδή τους ορίζεις τους κανόνες αυτούς, και έχεις εκλεγεί και πληρώνεσαι, και κάνεις λειτούργημα, για να τους τηρείς!
Για να τους τηρούν όλοι!
Τι πολίτευμα είναι αυτό, όπου οι νομοθέτες δεν είναι υποχρεωμένοι να τηρούν τους νόμους; Δεν υπάρχει πουθενά, δεν το έχει περιγράψει ούτε ο Αριστοτέλης, ούτε κανένας άλλος. Τι είμαστε εμείς που το ανεχόμαστε; Την προκλητική αυτή κατάσταση, κάθε μέρα, παραβιάσεις των νόμων από τους νομοθέτες, από τους υπουργούς, από τους βουλευτές, τους δικαστές, την αστυνομία, τώρα μπήκε και η δημοτική αστυνομία στον χορό, να τρέχει σε πεζόδρομους με μηχανές και αυτοκίνητα; Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία παρκάρουν τα μηχανάκια τους πάνω στο πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου, στην καρδιά της πόλης. Πολίτες δεν είμαστε πάντως.
Κάτι άλλο, κουρασμένο, απελπισμένο, παραδομένο στη μοίρα του είδος, που ολισθαίνει αργά και καθημερινά στην απάθεια. Μας έχουν πείσει ότι δεν υπάρχει ελπίδα, να μη μιλάμε, να μη φωνάζουμε, θα φάμε και το κεφάλι μας από πάνω. Και ξαφνιάζονται όταν τα γκάλοπ καταγράφουν απογοήτευση από την πολιτική.