Αναζήτηση
«…ΕΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ. / ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ/ (…)/ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ/ ΤΡΙΒΕΙΣ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ/ ΜΕ ΣΑΛΙΑ ΝΙΟΤΗΣ/ ΣΗΚΩΝΕΙΣ ΠΛΑΚΕΣ/ ΚΙ ΟΤΑΝ ΓΕΜΙΣΕΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ/ ΠΟΥ ΣΟΥ ΚΛΕΒΟΥΝΕ ΤΟ ΦΩΣ/ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΣΤΙΧΟ: ΧΩΡΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΑΝΑΠΝΟΕΣ./ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΤΗ ΒΡΟΧΗ», ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΣΑΡΗΣ Γενέτειρα: Σέρρες 1941. Σπουδές/ Σταδιοδρομία: Σπουδάζει Αρχιτεκτονική στο Γκρατς και τη Θεσσαλονίκη. Από το 1978 εγκαθίσταται στην Αθήνα, όπου εργάζεται ως γραφίστας και επιμελητής εκδόσεων. Το 1997 κερδίζει το κρατικό βραβείο μετάφρασης για το Μπετόν του Τόμας Μπέρνχαρντ και το 2007 το βραβείο μετάφρασης του ΕΚΕΜΕΛ για τον Ξανθό Έκμπερτ του Λούντβιχ Τικ.
Ut pictura poesis: Εκτός από δόκιμος ποιητής και εξαιρετικός μεταφραστής (κυρίως από τα γερμανικά), ο Ίσαρης είναι αναγνωρισμένος ζωγράφος με δέκα και πλέον ατομικές εκθέσεις στο ενεργητικό του. Η ζωγραφική αποτελεί γι΄ αυτόν έναν άλλο τρόπο «ποιητικοποίησης» του κόσμου και ανασύστασης του νοήματός του, μέσα από μια τεταμένη, τολμηρή συνομιλία με τα ζωγραφικά έργα του παρελθόντος- συνομιλία που στοχάζεται την ίδια την πράξη της ζωγραφικής και ορίζει τον ρόλο της στη σημερινή μετανεωτερική συνθήκη.
Μαρτυρολόγιο: Η αγάπη του Ίσαρη για τον Αντρέι Ταρκόφσκι αποτυπώνεται στον απαράμιλλο τρόπο απόδοσης στη γλώσσα μας αυτού του κορυφαίου κειμένου του Ρώσου σκηνοθέτη. Αντίστοιχη ευαισθησία φανερώνουν οι μεταφράσεις έργων σπουδαίων δημιουργών (Μαξ Φρις, Τόμας Μαν, Ρόμπερτ Μούζιλ, Πέτερ Χάντκε, Τόμας Μπέρχαρντ, Κλάους Μαν, Ελίας Κανέττι, Γκέοργκ Μπίχνερ), ορατορίων και λιμπρέτων. Στην πλούσια μεταφραστική συγκομιδή του πρέπει να συνυπολογιστεί η απόδοση του Εκκλησιαστή και των Τριών Αδελφών του Τσέχωφ. Snapshots: Το ερευνητικό και τρυφερό βλέμμα του Ίσαρη βρίσκει διέξοδο και στη φωτογραφία: στο λεύκωμα, Πρόσωπα μιας εικοσαετίας , συναντά κανείς φίλους που τον σημάδεψαν.
Κριτική ετυμηγορία: ποιητής υπαρξιακός, με γραφή υποβλητική και αισθησιακή, περίτεχνα σκηνοθετημένη, ο Ίσαρης προσπαθεί να διασώσει ό,τι ελάχιστο παραχωρεί η εφιαλτική, βίαια, νοσηρή, αλλά και αθώα, κάποτε, πραγματικότητα στις λέξεις. Ανεξάρτητα από το θέμα ή τις αφορμές που γονιμοποιούν την ποίησή του, ένα είναι το κυρίως θέμα της: η αέναη αντιδικία του δημιουργού με τον κόσμο και την τέχνη του και η άρνησή του να παραιτηθεί και να σωπάσει.
Βιβλιογραφία: Ποίηση: Όμι λος φίλων της θαλάσσης – Ο ισορροπιστής (Λέσχη του Δίσκου 1976), Οι παρενέργειες της σιωπής. Ποιήματα: 1966 – 1983 (Ύψιλον, 1984), Οι Τριστάνοι . Ποιήματα: 1966 – 1982 (Νεφέλη, 1992), Θα επιστρέψω φωτεινός . Ποιήματα: 1993 – 1999 (Άγρα, 2000). Πεζογραφία: Ανάμεσά τους η μουσική (Άγρωστις, 1991). Δοκίμιο: Σημειώσεις για τον Ρίλκε (Ίκαρος, 2007).
Στίχοι:« Λοξοδρομώντας βρίσκουμε το σωστό δρόμο./ Πρέπει να συνεχίζεις, πρέπει να προχωράς./ Συνεχίζω λοιπόν, μαθαίνοντας από την ένδεια κι απ΄ τη σκιά ».
