Ξέχνα την εορταστική αθωότητα, τα σκάνδαλα περιμένουν στην ειδησεογραφία, μυστηριώδη και δυσώδη, βιαστικά να σε βγάλουν από την αναπόληση και την αναβίωση, από την απόλαυση παραπάνω γλυκών, κρεάτων και ποτών, που τη θεωρείς επιτρεπόμενη, ενώ δεν είναι. Στις πρώτες σελίδες συνεχίζει να περιφέρει το μυστήριό του αυτό το πρόσωπο του αξιωματούχου που πήδηξε από το παράθυρο, τα χαρακτηριστικά όπως ήταν πριν από το απονενοημένο διάβημα, και η βιογραφία κάθε τόσο αναδίδει νέα κρυμμένα στοιχεία, όλο και πιο βαθιά στην αηδία και την απελπισία ταυτόχρονα. Δυσπεψία εξασφαλισμένη. Θα έπρεπε να περάσουμε διακοπές με τσάι και αποτοξίνωση για να αντέξουμε όλη αυτή τη λιπαρή πληροφόρηση. Αλλά χρειάστηκε να υποστούμε όλο το πακέτο σε σίριαλ διαρκείας, παράλληλα με τα σχεδόν υποχρεωτικά φαγοπότια, κάθε μέρα έναν μέλανα ζωμό αποκαλύψεων, να μην μπορέσουμε να ξεχαστούμε λίγο, να χωνέψουμε ήρεμα. Κουραμπιέδες με ροζ ζάχαρη, αλλά το ροζ δεν ήταν κάντιο, η πένα και το χαρτί δεν ήταν ζαχαροκαντιοζυμωτή, κάθε άλλο μάλιστα. Δύσκολο συναίσθημα και αυτό το ξάφνιασμα μπροστά στις αποκαλύψεις, το να μην καταλαβαίνεις απολύτως, το να σου εξηγούν και να πρέπει να κρύβεις το σοκ που υφίστασαι, διότι «έλα μωρέ, δεν τα ήξερες αυτά, όλος ο κόσμος τα έχει βούκινο, δεν τα είχες ακούσει, όλο τέτοια συμβαίνουν, ο κόσμος είναι βρώμικος, η εξουσία είναι διεφθαρμένη, τι πέφτεις από τα σύννεφα;…» κ.λπ.

Γιατί να μην ξέρεις; Κι όχι μόνο να μην ξέρεις, αλλά και να μην εννοείς να μάθεις, να μην εννοείς να τα δεχθείς ως αυτονόητα, να εξανίστασαι, να μην μπορείς να γελάσεις κυνικά, να σε πιάνει το στομάχι; Άντε πάρε μερικά χάπια τώρα και σκέψου ξανά τη στάση σου απέναντι στον κόσμο.

Τελευταία Νέα