Της Μυρσίνης Κωστοπούλου

Το φαινόμενο των «ενήλικων παιδιών» συχνά βρίσκεται στο επίκεντρο της ενασχόλησης της τηλεόρασης. Παρακολουθούμε εκπομπές αφιερωμένες σε μικρά παιδιά, στα ταλέντα, την πασαρέλα, τις χορευτικές τους ικανότητες.

Αγόρια και κορίτσια προσχολικής έως και προεφηβικής, το πολύ, ηλικίας λικνίζονται σε ρυθμούς σάλσα, ντίσκο, λάτιν.

Τα αγόρια φορούν κοστούμια αστραφτερά και σε ρόλο παρτενέρ χορευτικών, συνοδεύουν τα κορίτσια που είναι βαμμένα έντονα, φορούν ψηλά τακούνια, μίνι φούστες, κουνούν αισθησιακά το σώμα τους.

Τίποτα να μη θυμίζει την αθωότητα και την αγνότητα της ηλικίας τους. Αν ο θεατής ξεχνούσε για μια στιγμή ότι οι πρωταγωνιστές είναι παιδιά, θα βρισκόταν αντιμέτωπος με ένα αισθησιακό θέαμα ενηλίκων.

Περήφανοι οι γονείς καμαρώνουν με περισσή ικανοποίηση τα τέκνα τους. Ποια μπορεί να είναι άραγε τα κίνητρα γι΄ αυτή τη φτηνή εκποίηση της παιδικής ηλικίας; Ποια μπορεί να είναι τα κίνητρα γι΄ αυτή τη μετατροπή της παιδικότητας σε καταναλωτικό θέαμα;

Το οικονομικό όφελος είναι το ένα σκέλος. Εκείνο που περισσότερο τρομάζει είναι το συμβολικό όφελος, που αντλούν οι γονείς. Η αίσθηση ότι εδώ δικαιώνεται η ζωή τους και δανείζεται κάτι από το γκλάμουρ, τη δόξα και τα φώτα. Σκέπτεται κανείς μήπως ακόμη και δωρεάν θα προσέφεραν τα παιδιά τους προκειμένου να αντλήσουν δόξα, έστω εφήμερη.

Γνωρίζουμε πόσο κάποιοι γονείς πασχίζουν να προσφέρουν τη μόρφωση στα παιδιά τους, και ως μέσου κοινωνικής ανόδου. Η κοινωνία του θεάματος διαστρέφει αυτή την επιδίωξη.

Στη θέση της μόρφωσης μπαίνει η θεατρική αυλαία, το εύκολο κέρδος, η άμεση αναγνωρισιμότητα, δυστυχώς όμως εις βάρος των παιδιών τους. Δεν αντιλαμβάνονται έτσι ότι άθελά τους κακοποιούν, παραμορφώνουν την παιδικότητα και υπονομεύουν τις δυνατότητες του παιδιού τους να εξελιχθεί με διαφορετικό τρόπο; Είναι σαν να του επιφυλάσσουν έναν τρόπο ύπαρξης που ίσως το παιδί ποτέ δεν θα διάλεγε.

Και τι προτείνουμε για τα μικρά παιδιά τηλεθεατές; Εκείνα μπορεί να θαμπώνονται με το θέαμα, να ταυτίζονται με τα παιδιά σταρ και ενδεχομένως να τα μιμούνται ως πρότυπα. Δεν αξίζουν τα παιδιά μας μια καλύτερη ζωή; Έναν μεγαλύτερο προβληματισμό των γονέων για την τύχη τους;

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια (ΡhD) email: myrsi@hol.gr

Τελευταία Νέα