Ο εξευτελισμός του δημοσίου διαλόγου

Σε υπεράσπιση του Βασίλη Λαμπρόπουλου, καθηγητή στην αμερικανική Έδρα Καβάφη και συνεργάτη του «Βιβλιοδρομίου», σπεύδει ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνης Λιάκος, απαντώντας στον θεατροκριτικό και συνεργάτη των «ΝΕΩΝ» Κώστα Γεωργουσόπουλο («Βιβλιοδρόμιο» 16/2/2008, σελ. 16) με την παρακάτω επιστολή.

Αγαπητοί φίλοι, Διάβασα δυστυχώς χωρίς έκπληξη το κείμενο του κ. Κ. Γεωργουσόπουλου στο οποίο χαρακτηρίζει τον καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Μichigan κ. Βασίλη Λαμπρόπουλο «σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι», ότι διδάσκει «σεξουαλικές ιδιαιτερότητες», ότι «τα παίρνει από πετρελαιάδες», ότι γράφει όσα αρέσουν στους… Εβραίους, κ.ά. όμοια ( Βιβλιοδρόμιο 16.2.08). Γράφω «χωρίς έκπληξη» γιατί ο κ. Γ. μας έχει συνηθίσει σε απρέπειες. Δεν είναι η πρώτη φορά. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να εθιστούμε με την παρήγορη σκέψη ότι το ύφος χαρακτηρίζει τον άνθρωπο. Αν πρέπει να αντιδράσουμε, είναι γιατί τελικά εκείνο που εξευτελίζεται και δηλητηριάζεται είναι ο δημόσιος διάλογος για οτιδήποτε καινούργιο ή διαφορετικό φαίνεται να απειλεί το κατεστημένο που σχηματίστηκε με κρατικές επιχορηγήσεις και κυριαρχεί στη νεοελληνική κουλτούρα από τον καιρό της Μεταπολίτευσης (λ.χ., στην περίπτωση αυτή, μονοπώλιο των μεταφράσεων αρχαίων έργων που ανεβάζουν τα κρατικά θέατρα κ.ά.). Η «ελληνικότητα» που υπερασπίζεται το κατεστημένο αυτό είναι ανταλλάξιμη με τα προνόμια και την ασυλία του. Ο κ. Λαμπρόπουλος δεν είναι ο μόνος που έχει υποστεί παρόμοιο διασυρμό. Αυτό όμως δεν κάνει λιγότερο άδικη την επίθεση εναντίον του. Πρόκειται για έναν φιλόλογο διεθνούς διαμετρήματος. Το βιβλίο του Τhe Rise of Εurocentrism, Αnatomy of Ιnterpretation, Ρrinceton University Ρress, 1993 υπήρξε μεγάλη επιτυχία, οι παρεμβάσεις στα νεοελληνικά φιλολογικά πράγματα προκαλούν συζητήσεις (η λογοτεχνία ως εθνικός θεσμός) και, τέλος, οι προσπάθειές του να φέρει στο κέντρο των σύγχρονων ανθρωπιστικών σπουδών τις ελληνικές σπουδές είναι γνωστές και του αξίζουν έπαινοι αντί ύβρεων. Σε πρόσφατο άρθρο του ο κ. Λαμπρόπουλος, εφορμώντας από τη διαμάχη για την Ιστορία, έθεσε σημαντικότατα ζητήματα για το κοινό παρελθόν για το οποίο λογοτέχνες και ιστορικοί γράφουν στην Ελλάδα. Αντί να συζητούμε γι΄ αυτά, είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιζόμαστε τα αυτονόητα: την ευπρέπεια στον δημόσιο διάλογο. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία Αντώνης Λιάκος ● Και η ανταπάντηση του κ.Γεωργουσόπουλου:

Ο κ. Λιάκος τσίμπησε, να δείτε, θα μαζευτούν κι άλλοι να τσιμπήσουν το δόλωμα και θα τους γνωρίσουμε όλους. Τσιμουδιά για την ταμπακιέρα ο κ. Λιάκος.

Επί της ουσίας, κύριε!

Από την άλλη, σκέπτομαι μήπως κι αυτός ξέχασε τα ελληνικά, διότι κυριολεκτικά «πηδάει» λέξεις. Εγώ χαρακτήρισα τον κ. Λαμπρόπουλο πολιτιστικά σχιζοφρενή. Ο κ. Λιάκος «πηδάει» το «πολιτιστικά».

Πουθενά δεν λέω ότι ο κ. Λαμπρόπουλος «τα παίρνει από τους πετρελαιάδες». Γράφω πως τα αμερικανικά πανεπιστήμια χρηματοδοτούνται από πολυεθνικές και πετρελαιάδες. Όχι;

Το ότι βρίζει όλο το κατεστημένο που συμμετείχε στο Συνέδριο για την «Ελληνικότητα» (ξαναδιαβάστε τα ονόματα!) ότι ανταλλάσσει τα προνόμιά του με την ασυλία του. Ε, όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Με τιμή Κώστας Γεωργουσόπουλος