Τέσσερα σχέδια για θαλάσσια αιολικά πάρκα έχουν κατατεθεί στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας και φιλοδοξούν- όσα από αυτά εγκριθούν- να αποτελέσουν το πρώτο βήμα για την είσοδο της Ελλάδας στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανεμογεννήτριες που βρίσκονται κοντά στις ακτές.
Τα σχέδια ακολουθούν την τάση που ενδυναμώνεται σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες για την αύξηση της παραγόμενης ενέργειας από θαλάσσια αιολικά πάρκα. Πριν από λίγους μήνες η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι έως το 2020 σχεδιάζει να εγκαταστήσει στις βόρειες θάλασσές της αιολικά πάρκα ισχύος πολλών χιλιάδων μεγαβάτ (ΜW). Σχετικά σχέδια έχουν ανακοινώσει η Ισπανία, η Γερμανία και η Δανία, ενώ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχουν εκτιμήσεις για υπεράκτια αιολικά πάρκα- όπως λέγονται- μέχρι και 40.000 ΜW έως τα τέλη της επόμενης δεκαετίας.
Στον Ευβοϊκό- στο Θρακικό
Παρ΄ ότι οι ελληνικές θάλασσες δεν έχουν τα αβαθή της Βόρειας Θάλασσας (30- 40 μέτρα σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων από την ακτή), οι περιοχές της χώρας στις οποίες προωθείται η κατασκευή υπεράκτιων πάρκων θεωρείται ότι πληρούν τις προδιαγραφές.
ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ
αιολικά πάρκα στη θάλασσα θα εγκαταστήσουν Βρετανία, Ισπανία, Γερμανία και Δανία
Ένα από αυτά σχεδιάζεται να γίνει στον Ευβοϊκό Κόλπο, ένα στον Κόλπο της Κύμης και δύο στο Θρακικό Πέλαγος. Στον Ευβοϊκό, το σχέδιο αφορά πάρκο ισχύος 450 ΜW στον Κόλπο Πεταλιών, ανοιχτά της Νέας Μάκρης (από την εταιρεία Πλειάδες Αιολική του ομίλου ΤΕΡΝΑ), ενώ στον Κόλπο της Κύμης το έργο θα είναι ισχύος 300 ΜW (από την εταιρεία ΚΥΩΝ). Στο Θρακικό Πέλαγος, η επένδυση πάλι του ομίλου ΤΕΡΝΑ (585 ΜW), στα ανοιχτά της Σαμοθράκης θα είναι ισχύος 585 ΜW, ενώ η επένδυση του ομίλου Κοπελούζου (216 ΜW) σχεδιάζεται εκατέρωθεν του λιμένα της Αλεξανδρούπολης.
Τα προβλήματα
Ο αριθμός των αιτήσεων για υπεράκτια αιολικά πάρκα στην Ελλάδα είναι πολύ μικρός επειδή πολύ λίγες θαλάσσιες περιοχές πληρούν τις προδιαγραφές, που είναι το μικρό βάθος σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από την ακτή. Η υποδομή του ηλεκτρικού συστήματος αποτελούν εξίσου σοβαρό εμπόδιο. Τα δύο έργα στον Ευβοϊκό Κόλπο και στον Κόλπο της Κύμης, όπως λένε στελέχη της ΡΑΕ, δεν θα αντιμετωπίσουν προβλήματα εφόσον αδειοδοτηθούν, καθώς θα συνδεθούν στα υφιστάμενα δίκτυα της ΔΕΗ (σε Αττική και σε Εύβοια αντίστοιχα), τα οποία και έχουν μεγάλη χωρητικότητα όσον αφορά την απορρόφηση επιπλέον ισχύος. Δεν φαίνεται να ισχύει ωστόσο το ίδιο για τα δύο επενδυτικά σχέδια στο Θρακικό, αφού το δίκτυο της ΔΕΗ στη Θράκη θεωρείται γενικώς κορεσμένο- δεν είναι τυχαίο ότι στα γραφεία της ΡΑΕ εκκρεμούν δεκάδες αιτήσεις για κατασκευή αιολικών πάρκων στην ευρύτερη περιοχή. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο το δίκτυο της ΔΕΗ στη Θράκη δεν μπορεί να «σηκώσει» επιπλέον ισχύ, όχι μόνο από υπεράκτια αιολικά αλλά ούτε από συμβατικά αιολικά πάρκα. Τα επόμενα χρόνια η ΔΕΗ προγραμματίζει σημαντικές επενδύσεις στην περιοχή, με νέες γραμμές των 400 κιλοβόλτ (ΚV) και αναβάθμιση των υφισταμένων, ωστόσο το πού θα διατεθεί αυτή η επιπλέον χωρητικότητα είναι άγνωστο προς το παρόν. Θα εξεταστεί από τη ΡΑΕ και τον ΔΕΣΜΗΕ, λένε οι αρμόδιοι.
Χωροταξικό
Επίσης η έλλειψη χωροταξικού σχεδίου έχει ως αποτέλεσμα, αφενός, να μη γνωρίζει κανείς πού μπορεί να κάνει μια τέτοια επένδυση (το ίδιο ισχύει για κάθε μορφής έργο, όχι μόνο στον τομέα της ενέργειας), αφετέρου, για να εγκριθεί μια περιβαλλοντική μελέτη για υπεράκτια αιολικό πάρκο, πρέπει να γνωμοδοτήσουν ούτε λίγο ούτε πολύ 30 υπηρεσίες. Επενδυτές που έχουν καταθέσει αιτήσεις για τέτοια έργα, λένε ότι για να αδειοδοτηθεί ένα θαλάσσιο αιολικό πάρκο χρειάζεται τουλάχιστον μια διετία- τριετία, ενώ για την κατασκευή του δεν απαιτούνται πάνω από δύο χρόνια.
Χαρακτηριστικά ο δήμαρχος της Άνδρου- το νησί έχει το καλύτερο αιολικό δυναμικό στην Ελλάδα- έλεγε κατά τη διάρκεια συνεδρίου την περασμένη εβδομάδα ότι οι προϋποθέσεις που θέτει το νέο χωροταξικό σχέδιο του ΥΠΕΧΩΔΕ, ουσιαστικά απαγορεύουν την εγκατάσταση νέου αιολικού δυναμικού στο νησί του!
Πλεονεκτήματα – μειονεκτήματα
ΤΑ ΥΠΕΡΑΚΤΙΑ αιολικά πάρκα δεν είναι πανάκεια, έχουν πλεονεκτήματα όπως και μειονεκτήματα.
Πλεονέκτημα είναι ότι στη θάλασσα πνέουν άνεμοι πολλών Μπωφόρ, ενώ όσο πιο μακριά από την παράκτια ζώνη βρίσκεται ένα πάρκο τόσο λιγότερη οπτική όχληση προκαλεί. Στα μειονεκτήματά τους περιλαμβάνεται το υψηλότερο κόστος κατασκευής τους. Οι ανεμογεννήτριες πρέπει να είναι ανθεκτικές σε θύελλες, στα πανύψηλα κύματα και στο αλμυρό νερό. Ακριβώς λόγω του κόστους, έχει προβλεφθεί υψηλότερη τιμή πώλησης του παραγόμενου ρεύματος προς τον ΔΕΣΜΗΕ, η οποία είναι 93 ευρώ/ΜWh. Στα ηπειρωτικά αιολικά πάρκα αυτή η τιμή είναι 75,82 ευρώ/ΜWh για όσα βρίσκονται στο διασυνδεδεμένο σύστημα και 87,42 ευρώ/ΜWh για όσα βρίσκονται σε νησιά. Στη θάλασσα η κατασκευή του έργου στοιχίζει κατά 50% περισσότερο σε σχέση με ένα αιολικό πάρκο παρόμοιας ισχύος στην ξηρά, καθώς απαιτούνται μεγάλα κεφάλαια τόσο για την εγκατάστασή του (τοποθέτηση στον βυθό)
όσο και για τη σύνδεσή του μέσω υποβρύχιου καλωδίου με το ηπειρωτικό ηλεκτρικό σύστημα.
