Μια ζωή αγώνας. Τρεις λέξεις για έναν άνθρωπο με ακτινοβολία και ανεξάντλητη διάθεση για ζωή. Η Λάιζα Μινέλι από ΄κεί που δεν το περίμενε κανείς- και με αφορμή σχετικά προσφάτως την επί σκηνής κατάρρευσή της στη Σουηδία στο πλαίσιο περιοδείας- νάτην στην Αγγλία για πρώτη φορά ύστερα από 25 χρόνια για τουρνέ που θα αρχίσει από το Λονδίνο στις 25 Μαΐου. Πού είναι το αξιοπερίεργο; Ε, δεν έχει περάσει και λίγα με την υγεία της. Πέρα από τον αλκοολισμό και τον εθισμό της σε χάπια, έχει στο… ενεργητικό της δύο αρθροπλαστικές στους γοφούς, μια στο γόνατο, ρήξη σπονδύλων, μερική θραύση σιαγόνας και πολύποδα στις φωνητικές χορδές εξαιτίας του οποίου είχε εξαναγκαστεί σε αφωνία για 18 μήνες. Χώρια που από τσίμπημα κουνουπιού έπαθε εγκεφαλίτιδα και οι γιατροί είχαν πει πως θα έμενε παράλυτη.
Αλλά τη βλέπεις σε αξιοζήλευτη για την ηλικία της φυσική κατάσταση, έτοιμη να ανέβει στη σκηνή και να τα παρασύρει όλα στο πέρασμά της.
Ουδέποτε το έβαλε κάτω. Και πάντα, λέει, είχε στο μυαλό τις κουβέντες του πατέρα της: «Ο τρόπος που κάνεις κάτι δείχνει πως το έχεις σκεφτεί». Πεισματάρα. Και της βγήκε σε καλό.
Αυτό που θα παρουσιάσει στους Λονδρέζους θα είναι ένα σόου μοιρασμένο σε δύο ίσα και διαφορετικού ύφους μέρη. «Στο πρώτο θα είναι τραγούδια που μου αρέσουν και κάποια ακόμη που μου ζητάει ο κόσμος να ακούσει». Το δεύτερο μέρος, που λέγεται «Η νονά και η βαφτιστήρα», είναι φευγάτο και το έχει αφιερώσει στην Κέι Τόμσον που κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά της, καθώς η ύπαρξή της και η μεταξύ τους σχέση την καθόρισε. Η Τόμσον που ήταν φίλη της μητέρας της, Τζούντι Γκάρλαντ, έμελλε να γίνει νονά της Λάιζα και αργότερα- μετά τον θάνατο της μητέρα τηςήταν εκείνη που της στάθηκε. Το σημαντικότερο είναι πως η Τόμσον την ενέπνευσε. «Μικρή ήμουν, θυμάμαι, και καθόμουν στα πόδια της μητέρας μου με τον πατέρα μου μαζί για να δούμε την Κέι Τόμσον να χορεύει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ενέργεια, την αύρα, τον αέρα αυτής της γυναίκας. Τι αρμονία στην κίνηση, τι μελωδία στη φωνή. Αυτό θέλω να κάνω, όταν μεγαλώσω, είχα πει τότε στη μητέρα μου».
Πάντα όμως κινήθηκε βάσει όσων της έδωσαν οι γονείς της. «Η μητέρα μου μού έδειξε την κατεύθυνση και ο πατέρας μου με έμαθε να ονειρεύομαι».
