Αναζήτηση
Ήταν Ιούνιος του 1984 όταν η Φώφη Γεννηματά, προτού καλά καλά πατήσει τα είκοσί της χρόνια, πληροφορήθηκε πως η πολυαγαπημένη της μητέρα Κάκια, σε ηλικία 43 χρόνων τότε, έπασχε από καρκίνο του μαστού. Η μητέρα της χειρουργήθηκε και πάλεψε με την ασθένεια δέκα χρόνια…
Τον περασμένο Ιούνιο έμελλε η ίδια η Φώφη Γεννηματά, βαδίζοντας στα 43 της, να έλθει αντιμέτωπη ακριβώς με την ίδια ασθένεια. Ειρωνεία της τύχης ή παιχνίδια της ζωής;
Όπως και να έχει, ήταν πια η ώρα της Φώφης να δώσει τη δική της μεγάλη μάχη. Αυτό και έπραξε. Μόλις οι τακτικές εξετάσεις που έκανε λόγω κληρονομικού ιστορικού έδειξαν καρκίνο στον δεξιό μαστό, υποβλήθηκε σε επιτυχή χειρουργική επέμβαση στο Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν. Αμέσως μετά ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη και εισήχθη στο Νοσοκομείο Μεμόριαλ για να ακολουθήσει την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που έμπαινε στο Μεμόριαλ. Το είχε κάνει και στο παρελθόν, με την περιπέτεια της υγείας του πατέρα της. Στη διάρκεια του αγώνα της κατά του καρκίνου, η Φώφη κατάφερε να συγκινήσει το πανελλήνιο δημοσιοποιώντας το πρόβλημα της υγείας της. Άλλωστε, θεωρεί ότι «πρέπει να μιλάμε μεταξύ μας γι΄ αυτά τα πράγματα. Η σιωπή δεν ωφελεί σε τίποτα». Οι γιατροί λένε τώρα ότι είναι απολύτως καλά, σημασία όμως έχει πώς αισθάνεται η ίδια. «Νιώθω πολύ καλά», επισημαίνει με φωνή που δείχνει πως πιστεύει αυτό που λέει. Την καλή ψυχολογική της κατάσταση αποδίδει κυρίως στη στήριξη που είχε από το στενό οικογενειακό περιβάλλον της. «Βεβαίως, έχω απίστευτη υποστήριξη από τον άνδρα μου και χωρίς την δική του παρουσία, αγάπη και πίστη δεν ξέρω αν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω σε αυτή την περιπέτεια», εξηγεί.
Το μόνο όνειρο που θέλω να κάνω αυτή τη στιγμή είναι να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν
Στη Σκύρο. Τον τελευταίο μήνα η Φώφη Γεννηματά προσπαθεί να δραπετεύσει απ΄ όλα αυτά και ξεκουράζεται μαζί με την οικογένειά της στο νησί από το οποίο κατάγεται ο σύζυγός της Ανδρέας Τσούνης, στη Σκύρο. Ζωή απλή, μαζί με τα παιδιά, από το πρωί στη θάλασσα. Ό,τι ζητάει δηλαδή ένας απλός άνθρωπος. Μια ήρεμη οικογενειακή ζωή…
Πώς είναι όμως να ζεις με τον καρκίνο; «Είμαι ένας άνθρωπος που βρέθηκα και από τις δύο πλευρές, και από την πλευρά εκείνου που συμπαραστέκεται στους γονείς του (μάνα και πατέρας χτυπήθηκαν από τον καρκίνο) και από την πλευρά εκείνου που παλεύει με τη νόσο. Με τη μητέρα μου ήμασταν πολύ δεμένες και μαζί με την αδελφή μου, της σταθήκαμε. Πηγαίναμε για θεραπείες και κάναμε σχέδια για το καλοκαίρι και το μέλλον. Η μητέρα μου ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για την ασθένειά της. Πάλεψε 10 χρόνια με αυτήν και δεν την ακούσαμε ούτε μία ημέρα να λέει πως δεν είναι καλά». Το ίδιο και η αδελφή της μητέρας της. Χτυπήθηκε από την ίδια ασθένεια και σήμερα, ύστερα από 17 ολόκληρα χρόνια είναι καλά. «Είναι παράδειγμα ελπίδας», λέει συγκινημένη η Φώφη Γεννηματά, ενώ απαντώντας στο ερώτημα που της υποβάλλουν πολλοί φίλοι της για το πώς αντέχει, λέει: «Μα, πώς να το βάλω κάτω;».
«Κάνω σχέδια». Τι κάνει λοιπόν η Φώφη Γεννηματά για να υπερβεί την ασθένειά της; «Προσπαθώ να κάνω σχέδια. Σημασία έχει να μην το βάλεις κάτω, να μην ηττηθείς στην καθημερινότητα, να μη ζεις συνέχεια κάτω από τη σκέψη τού τι χειρότερο μπορεί να συμβεί. Αυτή είναι η ιδιαιτερότητα με τον καρκίνο. Και αυτό δεν είναι εύκολο. Θέλει πολλή προσπάθεια, αυτοέλεγχο, υποστήριξη από το περιβάλλον σου και αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα».
Πιστεύει πως έχουν γραφεί κατά καιρούς υπερβολές για τον καρκίνο του μαστού. «Μία στις οκτώ γυναίκες αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα. Δεν μιλάνε όμως. Υπάρχουν ταμπού. Βρήκα γυναίκες που θέλησαν να μου δώσουν κουράγιο και μοιράστηκαν μαζί μου το πώς ένιωθαν. Είναι σημαντικό να μοιραστείς με ανθρώπους που έχουν περάσει αυτή την ιστορία. Το μήνυμα είναι ότι δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω. Το παν, πέρα από την επιστήμη, είναι η ψυχολογική κατάσταση της ίδιας της γυναίκας».
Η πολιτική και τα αξιώματα. Οι περιπέτειες της ζωής ασφαλώς δεν αναστέλλουν την ενασχόληση με τα κοινά: «Δεν θα αλλάξει κάτι σε σχέση με την πολιτική. Θα συνεχίσω. Θα είμαι παρούσα τον Σεπτέμβριο παντού», εξηγεί η κ. Γεννηματά. Βεβαίως, τον τελευταίο χρόνο δεν της έτυχαν και λίγα. Παραιτήθηκε από τη θέση της υπερνομάρχου για να τεθεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και βρέθηκε εκτός ψηφοδελτίου, αφού πριν από τις εκλογές ο Άρειος Πάγος έκρινε αντισυνταγματική την κάθοδό της. Κάποιοι συνταγματολόγοι πιστεύουν ότι θα έχει πρόβλημα και ως πιθανή υποψήφια στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Μετά την απογοήτευση, ήρθε όμως η επιβεβαίωση. Στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ εξελέγη πρώτη σε σταυρούς στο Εθνικό Συμβούλιο του Κινήματος. Κάποιοι σύντροφοί της δεν είδαν όμως με καλό μάτι την εκτίναξή της στην κομματική επετηρίδα και την «τιμώρησαν» δυσκολεύοντας λίγες ημέρες μετά την εκλογή της στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. «Ματαιοδοξία». Σήμερα δείχνει πως αδιαφορεί για όλα αυτά και με απόλυτη ηρεμία διευκρινίζει: «Αυτή τη στιγμή δεν είμαι σε θέση να πω ότι κάνω όνειρα σε σχέση με υποψηφιότητες. Είναι μια ματαιοδοξία που δεν μου χρειάζεται. Θα συνεχίσω να ασχολούμαι, θα επανέλθω σε άλλη ισορροπία χρόνου και αφοσίωσης. Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου τα αξιώματα και οι θέσεις. Το μόνο όνειρο που θέλω να κάνω τώρα, είναι να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν. Ξέρετε, όταν περνάς τέτοιες περιπέτειες στη ζωή, δίνεις αξίες, θέλεις να αγωνιστείς πραγματικά για τα προβλήματα του κόσμου. Και η ποιότητα της πολιτικής ζωής και αυτού που βγάζει η Ελλάδα τώρα μας πληγώνει όλους. Κάνοντας σύγκριση με τους Ολυμπιακούς του 2004 και την υπερηφάνεια μας και βλέποντας πού είμαστε σήμερα, σε κλίμα απαξίωσης πολιτικής, διαφθοράς, σκανδάλων, αυτό σε πνίγει όταν είσαι νέος άνθρωπος. Αρνούμαι να δεχθώ αυτή την πραγματικότητα ως πραγματικότητα για την Ελλάδα. Θέλω να το ανατρέψω αυτό και μέσα από το ΠΑΣΟΚ μπορώ να το πετύχω».
Ο Γιώργος Γεννηματάς. Για την Φώφη Γεννηματά, η πολιτική είναι βιώματα της ζωής της που δεν μπορεί να απαρνηθεί. Θυμάται πως 
Μιλώντας με θαυμασμό για τον Γ. Γεννηματά αναφέρει ότι δημιούργησε σχολή για πολιτική. «Ο Γεννηματάς άφησε κληρονομιά στο ΠΑΣΟΚ και στην Ελλάδα, μια ζωή προσφοράς, ήθους και εντιμότητας είναι πρότυπο για μένα. Είναι πρότυπο ζωής για την καθημερινότητά μου, τον τρόπο που ζω και πολιτεύομαι. Ιδιαίτερα αυτήν την εποχή, είναι και ζητούμενο».
Παρ΄ όλα αυτά όταν τελείωνε το Λύκειο Φιλοθέης και έδινε εξετάσεις, ενώ είχε τρομερή έφεση στα Μαθηματικά, «αρνήθηκα να πάω στο Πολυτεχνείο για να μη γίνω πολιτικός μηχανικός, να μην κάνω τη δουλειά του πατέρα μου. Δεν το άντεχα αυτό ως λογική». Τελικώς, πέρασε στο Πολιτικό Τμήμα της Νομικής «κατά τύχη». «Ήθελα να μπω στη Φιλοσοφική και δεν έγραψα πολύ καλά αν και ήμουν άριστη μαθήτρια Μερικές φορές, ο παράγων τύχη τα φέρνει έτσι».
Πάντως η ίδια δεν πρόκειται να παροτρύνει τα παιδιά της να ασχοληθούν με την πολιτική, λέει. Εκτός εάν το θελήσουν από μόνα τους. «Η μεγάλη με ρώτησε πριν από καιρό, “μαμά, θα στενοχωρηθείς αν δεν κάνω τη δουλειά που κάνεις εσύ;”, και γέλασα πολύ», αναφέρει.
Τι λέει ο σύζυγος για τη σχέση της Φώφης με την πολιτική; «Α, ο Ανδρέας είναι οδοντίατρος, δεν έχει σχέση με την πολιτική. Αυτό είναι αρκετά εξισορροπητικό. Είναι βαθύτατα πολιτικοποιημένος, αλλά ασχολείται μόνο με τον συνδικαλισμό στους οδοντιάτρους».
«Δούλεψα για το κόμμα πολύ σκληρά εις βάρος της προσωπικής μου ζωής»
Μητέρα τριών παιδιών η Φώφη Γεννηματά παίρνει μεγάλη δύναμη από την παρουσία τους. Η μεγαλύτερη, η Αμαλία, 11 χρόνων, «είναι η μόνη που ξέρει τι έχει συμβεί. Και έχουμε κουβεντιάσει τα πάντα». Τα μικρότερα, ο Γιώργος, 4 χρόνων, και η Κατερίνα 2,5, δεν βρίσκονται ακόμη σε ηλικία για να καταλάβουν. «Έτσι είναι καλύτερα» πιστεύει. Το σίγουρο είναι ότι η πρόσφατη περιπέτειά της την έκανε να αναθεωρήσει πολλά πράγματα για την προσωπική της ζωή. «Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη τη δική μου παρουσία» αναφέρει η κ. Γεννηματά. «Προσπαθώ να επανορθώσω για τις υπερβολές του παρελθόντος», λέει κάνοντας την αυτοκριτική της μάνας. «Δούλεψα για το κόμμα πολύ σκληρά, υπερβάλλοντας, εις βάρος της προσωπικής μου ζωής και των δυνάμεών μου. Ήμουν 15 ώρες περιοδεία στη Χαλκιδική, αμέσως μετά στη Θράκη και την Κρήτη.
Μπορούσε να περάσει μία εβδομάδα χωρίς να δω τα παιδιά.
Αυτές οι υπερβολές δεν χρειάζονται. Όταν περνάς τέτοιες περιπέτειες ιεραρχείς τα πράγματα και βλέπεις ότι αυτό που αξίζει είναι οι άνθρωποι που μας αγαπούν». Τώρα πια στη ζυγαριά της Φώφης τα πράγματα μπαίνουν πολύ διαφορετικά. Θυμάται πως «το μωρό, η μικρή Κατερίνα, ήταν 20 ημερών όταν ο Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε την υποψηφιότητά μου για την υπερνομαρχία. Ουσιαστικά την ξανασυνάντησα τα Χριστούγεννα όταν είχε φτάσει δέκα μηνών!» τονίζει, ενώ ως ένα ακόμη δείγμα των υπερβολών που έκανε αναφέρει και το εξής:
«Πέρυσι ήμασταν για διακοπές στη Σκύρο. Άρχισαν όμως οι πυρκαγιές, τους άφησα μόνους και γύρισα πίσω».
«Ευχαριστώ όλους όσους με στήριξαν»
Σ΄ αυτές τις δύσκολες ώρες η Φώφη Γεννηματά αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει μέσω των «ΝΕΩΝ» όλους όσους τη στήριξαν. Με ένα τηλεφώνημα, ένα γράμμα, ένα δώρο, ένα απλό κλείσιμο του ματιού.
Γνωστούς και αγνώστους. «Βλέπεις ποιοι είναι πραγματικά δίπλα σου από αγάπη, με πραγματική διάθεση να σε στηρίξουν. Ποιοι παίρνουν αποστάσεις και ποιοι είναι κατά συνθήκη κοντά. Αυτά φαίνονται. Αυτό για μένα είναι πολύ μεγάλη στήριξη. Οι φίλοι ήταν πολύ περισσότεροι από αυτούς που περίμενα. Άγνωστοι απλοί άνθρωποι που δεν ξέρω τα ονόματά τους. Και πολλοί νέοι. Με έχει εντυπωσιάσει. Δεν το φανταζόμουν. Μάλλον έχουμε αδικήσει τη νεολαία μας, δεν υπάρχει ατομικισμός στην εποχή μας. Έχω δεχτεί ανθρώπινα μηνύματα και κάρτες και τηλεφωνήματα και από ανθρώπους όλων των κομμάτων, από τον πρωθυπουργό, υπουργούς, τον πρόεδρο, που «μού στάθηκε πάρα πολύ. Η στήριξη του προέδρου στην περιπέτειά μου ήταν όχι μόνο συναισθηματική αλλά πολύ αποτελεσματική». Και εντυπωσιακή η στήριξη της ομογένειας. Από το ΠΑΣΟΚ της Νέας Υόρκης και από την Κύπρο».
