Αναζήτηση
«Μία βόλτα στον παιδότοπο ή μία ταινία στο σινεμά κάποιο απόγευμα είναι από τα πράγματα που προσπαθώ να κάνω με τα παιδιά μου στον ελεύθερο χρόνο μας», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Μαρία Ντάβου.
Το πιο σημαντικό για τη 40χρονη μητέρα είναι να βλέπει τα παιδιά της να χαμογελούν και στις όμορφες στιγμές τους να βρίσκεται κι εκείνη μαζί τους. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: «Επιδιώκω να κάνουμε διαφορετικά πράγματα, να τους δίνω νέες εικόνες και ερεθίσματα που ξεφεύγουν από την καθημερινότητα και βοηθούν στην εξέλιξη της προσωπικότητάς τους».
Στοιχεία των τελευταίων ερευνών ανατρέπουν την εικόνα που υπάρχει για τους σύγχρονους γονείς που τους θέλει αδιάφορους και ανεύθυνους. Στην πραγματικότητα αποδεικνύεται ότι είναι πολύ πιο ευσυνείδητοι απ΄ ό,τι πριν από 20 χρόνια και επιλέγουν να περνούν ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους.
Είναι επίσης αποφασισμένοι να τους παρέχουν τα σωστά εφόδια και γι΄ αυτό ανησυχούν περισσότερο απ΄ ό,τι οι γονείς τους ανησυχούσαν για εκείνους.
Αυτά ήταν τα βασικότερα συμπεράσματα μιας μελέτης που πραγματοποίησαν ακαδημαϊκοί του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης στη Μεγάλη Βρετανία, για λογαριασμό του φιλανθρωπικού ιδρύματος Νuffield Foundation. Αρχικός σκοπός της έρευνας ήταν να κατανοηθεί η αύξηση των κρουσμάτων αντικοινωνικής ή και παραβατικής συμπεριφοράς στην εφηβική ηλικία.
Εξέτασαν λοιπόν τι συμβαίνει εντός και εκτός σπιτιού και κατέληξαν πως κακώς το οικογενειακό περιβάλλόν αντιμετωπιζόταν ως ο κυριότερος παράγοντας που προκαλούσε το φαινόμενο, καθώς οι σύγχρονοι γονείς, είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένοι αναφορικά τις υποχρεώσεις τους.
Οι ερευνητές της Οξφόρδης υποστήριξαν ότι η υπεροχή των σύγχρονων γονέων οφείλεται σε ποικίλους λόγους. Οι βασικότεροι είναι ότι οι οικογένειες τείνουν να γίνονται μικρότερες, οι γυναίκες να γεννούν αργότερα και η αναλογία των παιδιών που ζουν με τον ένα μόνο γονιό έχει τριπλασιαστεί από τις αρχές του ΄70, φθάνοντας το ποσοστό του 24%. Τα παραπάνω ευρήματα δεν αφορούν μόνο τους Βρετανούς.
Στην Ελλάδα
Ανάλογη είναι η κατάσταση και στην Ελλάδα. Σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, το ποσοστό των γυναικών που αποφάσισαν να γίνουν μητέρες σε ηλικία 35 με 39 ετών το 1979 ήταν 22,5% ενώ το 1999 είχε φθάσει το 41,9%.
Επίσης, ο αριθμός των ανδρών αλλά και των γυναικών που επιλέγουν να παντρευτούν μετά τα 30 είχε αυξηθεί σημαντικά το 2006 σε σύγκριση με τη δεκαετία του 1980. 28.672 γυναίκες και 18.731 άνδρες ηλικίας από 30 μέχρι 35 ετών παντρεύτηκαν το 2006, ενώ συνολικά πραγματοποιήθηκαν 57.802 γάμοι.
Αν και κάποια από αυτά τα στοιχεία δείχνουν μία αρνητική εξέλιξη, στην ουσία δεν είναι. «Η προηγούμενη γενιά αντιμετώπιζε πολλά βιοτικά προβλήματα. Πολλά παιδιά παρ΄ όλο που η μητέρα βρισκόταν στο σπίτι, στην ουσία μεγάλωναν μόνα τους», αναφέρει η κ. Έφη Σαρηγιαννίδου, οικογενειακή σύμβουλος και τονίζει ότι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έπαιρναν τη στοργή και την αγάπη που έπρεπε, αλλά ότι οι δυσκολίες της εποχής, σε συνδυασμό με την απουσία γνώσεων γύρω από την ανατροφή τους, καθιστούσαν πολλές φορές ανέφικτη την κατανόηση των βαθύτερων αναγκών των παιδιών.
«Σήμερα, το μεγάλωμα ενός παιδιού δεν αποτελεί κοινωνική υποχρέωση, αφού ο γάμος είναι πλέον συνειδητή επιλογή. Υπάρχει ευαισθησία για τα δικαιώματα του παιδιού όπως και σεβασμός σε αυτό, ως πρόσωπο με ανάγκες», λέει.
«Δουλεύω αρκετές ώρες, αλλά όσο ο Γιάννης και η Ευαγγελία μεγαλώνουν βλέπω ότι με χρειάζονται περισσότερο δίπλα τους. Έτσι, προσπαθώ να προσαρμόζω τον χρόνο μου σύμφωνα με τις ανάγκες τους να συζητάω μαζί τους για ό,τι τα προβληματίζει», λέει η επιχειρηματίας κ. Μαρία Ντάβου αναφερόμενη στα δίδυμά της και το πώς διαχειρίζεται τον χρόνο ανάμεσα σε δουλειά και οικογένεια.
Η δύσκολη ισορροπία μεταξύ δουλειάς και οικογένειας
«Ο καθένας μπορεί να βρει μία λύση ώστε πράγματα που είναι ουσιαστικά και βασικά να μη μένουν πίσω. Να καθιερώσει, για παράδειγμα, να τρώει μαζί το πρωινό η οικογένεια ή να ακολουθείται το οικογενειακό μεσημεριανό γεύμα τα Σαββατοκύριακα», λέει χαρακτηριστικά και επισημαίνει ότι ενώ τα παιδιά σήμερα είναι πιο ευφυή υστερούν σε συναισθηματικές δεξιότητες, δηλαδή δυσκολεύονται να εκφραστούν και να επικοινωνήσουν.
«Οι γονείς έχουν καταλάβει πλέον ότι το θέατρο αποτελεί πηγή γνώσης και αυτό φαίνεται από το αυξανόμενο ενδιαφέρον τους για θεάματα που παρέχουν και γνώση, όχι μόνο ψυχαγωγία», λέει στα «ΝΕΑ» η ηθοποιός Κάρμεν Ρουγγέρη (φωτογραφία αριστερά). Οι παιδικές παραστάσεις θεάτρου είναι πλέον «ισάξιες» με τις αντίστοιχες παραστάσεις για μεγάλους από πλευράς ζήτησης και ο κύριος λόγος είναι τα μηνύματα για τις ηθικές αξίες που περνούν.
Είναι δε χαρακτηριστικό- σύμφωνα με την ηθοποιό- ότι οι γονείς τις περισσότερες φορές συνοδεύουν τους μικρούς θεατές. «Είναι δίπλα στο παιδί, τις περισσότερες φορές μάλιστα και οι δύο. Έτσι είναι το σωστό άλλωστε, τότε ολοκληρώνεται η παράσταση που είδαμε, όταν γίνει ένας διάλογος με το παιδί γύρω από αυτή».
