Με δημόσιες συζητήσεις σε πόλεις και χωριά, με ομιλίες και άρθρα, ο Μπαράκ Ομπάμα προσπαθεί να πείσει τους Αμερικανούς πολίτες για την ανάγκη δημιουργίας νέου συστήματος υγείας που θα προσφέρει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε 46 εκατομμύρια ανασφάλιστους. Όμως, οι συντηρητικοί αντιδρούν και οργανώνουν την «εξέγερση του Αυγούστου».


Oι αντιπαραθέσεις είναι ιδιαίτερα έντονες στις δημόσιες συζητήσεις που πραγματοποιούνται σε πολλές πόλεις, σε τέτοιον βαθμό μάλιστα που προχθές ένας Δημοκρατικός γερουσιαστής δήλωσε σε μία από αυτές: «Θα μεταφέρω στην Ουάσιγκτον ότι ήρθα εδώ για να πάρω τη θερμοκρασία του κόσμου και τη βρήκα στους 100 βαθμούς Κελσίου». Πραγματικά τεταμένη είναι η κατάσταση, παρατηρούν πολλοί αναλυτές, καθώς οι συντηρητικοί πολίτες φαίνεται να συσπειρώνονται εναντίον του προτεινομένου από τον Ομπάμα νέου συστήματος υγείας και χαρακτηρίζουν τις κινητοποιήσεις τους «εξέγερση του Αυγούστου».

Οι ομάδες συντηρητικών πολιτών δέχονται διαρκώς νέες εγγραφές και σχεδιάζουν τουλάχιστον μία μεγάλη διαδήλωση στην Ουάσιγκτον για τον επόμενο μήνα. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ελπίζει ότι η προσέλευση θα μεταφραστεί σε ψήφους στις ενδιάμεσες εκλογές για το Κογκρέσο του επόμενου χρόνου, όμως ακόμα και οι Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές δέχονται φραστικές επιθέσεις, όταν πάνε να χειριστούν τον θυμό του πλήθους εναντίον ενός συστήματος που, όπως λένε, θα δημιουργήσει «επιτροπές θανάτου».

Η νέα διατύπωση

Τα λόμπι των ασφαλιστικών και φαρμακευτικών εταιρειών δημιούργησαν τον όρο αυτό αναφερόμενα στις επιτροπές που θα δημιουργηθούν, υποτίθεται, βάσει του νέου συστήματος και οι οποίες θα εξετάζουν εάν ένας ασθενής που διατηρείται στη ζωή με μηχανήματα θα συνεχίσει να δέχεται την υποστήριξη αυτή. Η υπουργός Υγείας Κάθλιν Σιμπέλιους χαρακτήρισε «φρικτή διαστρέβλωση» των γεγονότων τους ισχυρισμούς αυτούς και διευκρίνισε ότι το νέο σύστημα υγείας μπορεί να μη διευθύνεται απευθείας από το κράτος, αλλά από μη κερδοσκοπικούς συνεταιρισμούς. Με τη νέα αυτή διατύπωση μπορεί να παρακαμφθούν οι «κατηγορίες» για κυβερνητική παρέμβαση σ΄ ένα σύστημα το οποίο οι Αμερικανοί πολίτες θέλουν να παραμείνει σε μεγάλο ποσοστό στον ιδιωτικό τομέα.

Ο Μπαράκ Ομπάμα παρά τις ρητορικές του ικανότητες και τα παραδείγματα, που αναφέρει συνεχώς, πολιτών οι οποίοι πεθαίνουν λόγω του υπάρχοντος συστήματος φαίνεται να συναντά μεγαλύτερες αντιδράσεις απ΄ ό,τι περίμενε. Όπως έγραψε μάλιστα σε άρθρο του στους «Νew Υork Τimes», «δεν χρειάζεται να εξηγήσω στα περίπου 46 εκατομμύρια Αμερικανών που είναι ανασφάλιστοι την ανάγκη ενός πανεθνικού συστήματος υγείας. Το πιο σημαντικό είναι να το εξηγήσω στους Αμερικανούς που ήδη έχουν ασφάλιση». Η επεξηγηματική διαδικασία όμως φαίνεται ότι θα είναι μακρά και δύσκολη…

[ ΓΝΩΜΗ ] Ζητείται ψυχραιμία

TΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ , Του Rupert Cornwell


Η υστερία που παρακολουθούμε να εκδηλώνεται τις τελευταίες δύο εβδομάδες στις συγκεντρώσεις πολιτών στα δημαρχεία για να συζητήσουν το νέο σύστημα υγείας του Μπαράκ Ομπάμα, μας φαντάζει από μακριά σαν θέατρο του παραλόγου. Βέβαια, σε αυτό περιλαμβάνονται μέχρι στιγμής απειλές εναντίον της ζωής ενός βουλευτή και ενός γερουσιαστή, καθώς και αλλαλάζοντα πλήθη υποστηρικτών και διαφωνούντων με τις μεταρρυθμίσεις που ανταλλάσσουν χαρακτηρισμούς «Ναζί» και «κομμουνιστές». Γιατί όμως η συζήτηση δεν αφορά θεραπείες και ίαση; Τι συμβαίνει;

Φυσικά και υπάρχει ένα στοιχείο σόου μπιζ στην όλη διαδικασία. Η τηλεόραση αναζητά θέματα και προβάλλει τις διαφωνίες, ενώ για κάθε ταραχώδη συνάντηση υπάρχουν 10 που εξελίχθηκαν μια χαρά και για τις οποίες δεν θα μάθουμε τίποτα. Είναι και οι υψηλές θερμοκρασίες που οξύνουν τα πνεύματα. Τον Σεπτέμβριο ελπίζουμε ότι όλα θα είναι πιο ψύχραιμα. Πώς θα εξελιχθούν όμως τα πράγματα; Πιστεύω ότι το Κογκρέσο θα εγκρίνει κάτι- για τους Δημοκρατικούς που το ελέγχουν θα είναι πολιτική αυτοκτονία να μην προσφέρουν τίποτα στον Δημοκρατικό πρόεδρο. Όμως αυτό που τελικά θα προκύψει θα είναι πολύ λιγότερο από εκείνο που θα ήθελε ο Ομπάμα.

Από μια άποψη, όλη αυτή η φασαρία είναι φυσιολογική. Ο τρόπος λειτουργίας της υγειονομικής περίθαλψης στην Αμερική αυτήν τη στιγμή είναι ηθικά λανθασμένος και οικονομικά απαράδεκτος. Όμως παρά τα δεινά του συστήματος, η πλειοψηφία του πληθυσμού που καλύπτονται ασφαλιστικά είναι ικανοποιημένοι. Ακόμα όμως και εάν δεν ήταν, τα μεγάλα συμφέροντα- ασφαλιστικές και φαρμακευτικές εταιρείες καθώς και νοσοκομεία- θα έβαζαν εμπόδια σε οποιαδήποτε αλλαγή τους στερούσε κέρδη. Το κυριότερο όμως είναι πως η Αμερική κατά βάθος παραμένει μια πολύ συντηρητική χώρα, η οποία αισθάνεται φόβο μπροστά στις αλλαγές, ιδιαίτερα εκείνες που προβλέπουν μεγαλύτερο κρατικό ρόλο. Γι΄ αυτό και η συζήτηση έχει ξεφύγει πλέον από το θέμα της υγείας και αφορά όλη τη σχέση μεταξύ κράτους και πολίτη σε μια μάχη συνθημάτων για την ελευθερία, τη δημοκρατία και τον αμερικανικό τρόπο ζωής. Φοβάμαι όμως ότι η ένταση της αντίδρασης της Δεξιάς θα οδηγήσει στη δημιουργία κάποιου «μάρτυρα»- και τα πνεύματα μπορεί να μην ηρεμήσουν γρήγορα.

«Ή θα πληρώνω γιατρούς ή το ενοίκιο του σπιτιού μου»

ΤΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ , Του Guy Αdams


Κατέφθασαν κατά χιλιάδες, στάθηκαν όλη τη νύχτα στην ουρά για να εξασφαλίσουν ένα από τα πολυπόθητα βραχιολάκια που θα τους επέτρεπε την είσοδο σε ένα αλλόκοτο παράλληλο σύμπαν όπου η ιατρική περίθαλψη προσφέρεται δωρεάν και αποτελεί βασικό δικαίωμα και όχι πανάκριβη πολυτέλεια.

Κάποιοι από αυτούς τους Αμερικανούς περπάτησαν μίλια απλώς για να τους ελέγξει κάποιος την αρτηριακή τους πίεση, κάποιες γυναίκες κοιμήθηκαν στο αυτοκίνητό τους για να τους εξετάσει οφθαλμίατρος ή να κάνουν μαστογραφία, και ορισμένοι άλλοι έφεραν τα παιδιά τους για να κάνουν εμβόλια που πιθανώς θα τους σώσουν τη ζωή.

Το νέο σύστημα

Την ώρα που οι Ρεπουμπλικανοί χαρακτηρίζουν το σύστημα υγείας που προωθεί ο πρόεδρος Ομπάμα «διαβολικό», αυτές οι απίστευτες σκηνές διαδραματίστηκαν στο Ίγκλγουντ της Καλιφόρνιας, αποδεικνύοντας πόσο πολύ οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη αυτό το νέο σύστημα.

Στο στάδιο «LΑ Forum», εκεί που άλλοτε η Μαντόνα έδινε συναυλίες, μετατράπηκε- μόνο για 8 ημέρες- σε ένα τεράστιο ανοιχτό νοσοκομείο. Στις ΗΠΑ οι δωρεάν υγειονομικές υπηρεσίες είναι κάτι τόσο σπάνιο, ώστε τα νέα αυτής της προσφοράς μεταδόθηκαν τόσο γρήγορα που σχεδόν αμέσως δημιουργήθηκαν γύρω από τον χώρο μεγάλες ουρές ανθρώπων οι οποίοι ήλπιζαν να έχουν πρόσβαση σε γιατρούς για εξετάσεις που στην Ευρώπη θεωρούνται ρουτίνα.

Τις πρώτες δύο ημέρες περισσότεροι από 1.500 άνδρες, γυναίκες και παιδιά υπεβλήθησαν σε εξετάσεις και θεραπείες συνολικής αξίας 503.000 δολαρίων. Τριάντα οδοντίατροι πραγματοποίησαν 471 εξαγωγές δοντιών, 320 άτομα απέκτησαν γυαλιά μυωπίας και πρεσβυωπίας, 80 γυναίκες υπεβλήθησαν σε μαστογραφίες και δεκάδες άλλοι επισκέφτηκαν ενδοκρινολόγους και ορθοπεδικούς. Όταν αύριο το κέντρο θα ολοκληρώσει την παροχή υπηρεσιών, υπολογίζεται ότι θα έχουν δοθεί θεραπείες συνολικής αξίας 2 εκατομμυρίων δολαρίων σε περισσότερους από 10.000 ασθενείς.

Η συνοικία του Ίγκλγουντ βρίσκεται λίγα μόλις χιλιόμετρα από το λαμπερό Μπέβερλι Χιλς και το Χόλιγουντ και οι χιλιάδες που προσήλθαν για τις δωρεάν ιατροφαρμακευτικές υπηρεσίες, που παραχωρήθηκαν με πρωτοβουλία μιας μεγάλης φιλανθρωπικής οργάνωσης, αποτελούν τις ζωντανές μαρτυρίες για την κατάσταση του συστήματος υγείας αυτή τη στιγμή στην Αμερική.

Η Κρισίν Σμιθ έφθασε στις 3 τα ξημερώματα με την ελπίδα να επισκεφθεί έναν οδοντίατρο για πρώτη φορά στα 26 της χρόνια. Οι ανάγκες της είναι προφανείς: 17 από τα δόντια της είναι σάπια, κάποια έχουν τρύπες. Πονά διαρκώς και δεν μπορεί τα τελευταία χρόνια να φάει στερεά τροφή. «Το 2002 έκανα γαστρικό μπαϊπάς, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν καλά και τα στομαχικά οξέα άρχισαν να καταστρέφουν τα δόντια μου. Έκτοτε έχω εργαστεί σε διάφορες δουλειές όμως καμία δεν μου προσέφερε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη», λέει. «Δεν μπορώ να μασήσω, τρώω μόνο σούπες και όσες τροφές περνάω από μπλέντερ. Κανονικά, χρειάζομαι 5.000 δολάρια για να φτιάξω τα δόντια μου. Δεν τα έχω. Έτσι θα περιμένω εδώ ακόμα και αν πρέπει να μείνω μια εβδομάδα.

Θα αλλάξει η ζωή μου».

Λίγο πιο πέρα, η Λιζ Κρουζ περιμένει τον οφθαλμίατρο. Εργάζεται σε ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ, αλλά δεν μπορεί να έχει 200 δολάρια τον μήνα κρατήσεις από τον μισθό της προκειμένου να αποκτήσει περίθαλψη. «Η επιλογή είναι απλή: να πληρώσω το νοίκι μου ή την περίθαλψη; Είμαι από εκείνους που εργάζονται, αλλά δεν αντέχουν να πληρώνουν ασφάλιση. Δεν μπορώ καν να θυμηθώ πότε επισκέφθηκα γιατρό τελευταία φορά».

Οι ασφαλιστικές

Παρ΄ ότι οι Αμερικανοί ξοδεύουν περισσότερα χρήματα για φάρμακα από οποιονδήποτε άλλο λαό, περίπου 50 εκατ. άνθρωποι δεν έχουν καμία πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. «Θα περίμενε κανείς», λέει η Τζούλι Σέι που συχνά πηγαίνει στο Μεξικό για να φτιάξει τα δόντια της, αλλά πλέον δεν μπορεί, «ότι οι ΗΠΑ, μία από τις πιο πλούσιες χώρες στον κόσμο, έχουν τόσα λεφτά ώστε να φροντίζει την υγεία των πολιτών της. Όμως η αλήθεια είναι ότι οι πλούσιοι και οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν κατανοούν τι περνάμε ή απλώς δεν ενδιαφέρονται. Κοιτάξτε γύρω σας τους ανθρώπους και πείτε μου: δεν χρειάζεται αλλαγή το σύστημα υγείας αυτής της χώρας;»