ΕΙΝΑΙ ασφαλώς σημαντικό το ότι το πρώτο νομοσχέδιο που καταθέτει η κυβέρνηση αφορά τη χορήγηση του επιδόματος αλληλεγγύης σε δυόμισι εκατομμύρια δικαιούχους.
ΔΕΝ λύνει βέβαια το πρόβλημα της φτώχειας. Για τους περισσότερους όμως από όσους θα το πάρουν αποτελεί μια σημαντική ενίσχυση που έχουν μεγάλη ανάγκη στους δύσκολους καιρούς που περνά η οικονομία.
ΚΑΙ είναι επίσης σημαντικό το ότι η προεκλογική αυτή υπόσχεση της κυβέρνησης χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από τον έκτακτο φόρο στα κέρδη των επιχειρήσεων.
ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ έτσι και ένα αίτημα στοιχειώδους κοινωνικής δικαιοσύνης, καθώς έκτακτος φόρος είχε επιβληθεί σε πολίτες και σε συγκεκριμένες μορφές κατανάλωσης, όχι όμως στα κέρδη.
ΦΥΣΙΚΑ υπάρχουν και πολλά που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Κατ΄ αρχάς τα μέτρα θα πρέπει να αποκτήσουν μόνιμο χαρακτήρα και βέβαια να περιλάβουν τις κατηγορίες των πολιτών που σήμερα εξαιρέθηκαν.
ΓΙΑ τον λόγο αυτό άλλωστε θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα για την εξασφάλιση της αναγκαίας χρηματοδότησης. Γιατί βέβαια δεν είναι δυνατόν το Δημόσιο να στηρίζεται σε έκτακτους φόρους.
ΗΔΗ φέτος πολλοί φορολογούμενοι έχουν κληθεί ή θα κληθούν να πληρώσουν πρόσθετο φόρο ακόμα και τέσσερις φορές- για εισόδημα, σκάφος, σπίτι, αυτοκίνητο. Είναι μάλιστα πολύ πιθανόν ότι δεν είναι κατ΄ ανάγκη οι πλουσιότεροι αλλά οι… εντιμότεροι. ΕΙΝΑΙ άλλωστε σαφές ότι τέτοιου είδους φόροι κρύβουν πολλές αδικίες. Κάποιες φανερές- όσοι έχουν εκατομμύρια σε ομόλογα, για παράδειγμα, δεν θα πληρώσουν το παραμικρό.
Και κάποιες λιγότερο φανερές- ένα σπίτι και ένα εξοχικό δεν σημαίνουν πάντοτε και υψηλό εισόδημα.
ΤΟ ζητούμενο πάντοτε- και το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης- είναι να βρεθούν τα εισοδήματα που φοροδιαφεύγουν. Και βέβαια να μειωθούν η σπατάλη και η κακοδιαχείριση στον δημόσιο τομέα που βουλιάζουν την οικονομία!