ΔΥΣΚΟΛΑ θα μπορούσε να αμφισβητήσει κανείς ότι η κατάσταση στην οικονομία είναι δραματική και επιβάλλει τη λήψη έκτακτων μέτρων.
ΟΧΙ γιατί μας το ζητά η Ευρώπη, αλλά γιατί έχουμε πλησιάσει επικίνδυνα τη ζώνη της χρεοκοπίας και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να μας επιβληθούν υπέρογκα επιτόκια αν επιμείνουμε να ζητάμε δανεικά με τους σημερινούς ρυθμούς.
ΜΕ αυτή την έννοια οι χθεσινές ανακοινώσεις της κυβέρνησης κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, έστω και αν θεωρείται βέβαιο ότι θα χρειαστούν ακόμα πιο σκληρές παρεμβάσεις.
ΑΠΟ την άλλη πλευρά όμως δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει ότι για μια ακόμα φορά καλούνται να σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος οι μισθωτοί -και μεικτές αποδοχές 2.000 ευρώ δεν κάνουν κάποιον προνομιούχο.
Η κυβέρνηση βέβαια δεν είχε πολλά περιθώρια επιλογής. Θα πρέπει όμως να είναι σαφές ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Και πως θα πρέπει να γίνουν από τώρα όλες οι αναγκαίες διαρθρωτικές παρεμβάσεις που θα επιτρέψουν τον επόμενο χρόνο η μείωση των ελλειμμάτων να προέλθει κυρίως από τη σύλληψη της φοροδιαφυγής και τον περιορισμό της σπατάλης και της διαφθοράς στο Δημόσιο.
ΤΟ δεύτερο ζήτημα βέβαια είναι η ανακολουθία σε σχέση με τις προεκλογικές διαβεβαιώσεις για αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό αλλά και με τις πιο πρόσφατες ανακοινώσεις όταν κατατέθηκε το σχέδιο του προϋπολογισμού.
ΜΕΣΑ σε λιγότερο από δύο εβδομάδες το κυβερνητικό επιτελείο αναγκάστηκε να αναθεωρήσει τις απόψεις του και να προχωρήσει σε νέες ρυθμίσεις. ΤΟ ίδιο φαινόμενο μάλιστα ασυνεννοησίας ή προχειρότητας έχει παρατηρηθεί και αλλού: στη διαμάχη για το λιμάνι, στους εργαζομένους με stage, στις προσλήψεις των εκπαιδευτικών, ακόμα και στο Ασφαλιστικό που άνοιξε χωρίς να υπάρχει ατζέντα!
ΓΙΑ την ώρα οι πολίτες συνεχίζουν να δίνουν χρόνο στην κυβέρνηση. Όπως παρατήρησε ωστόσο χθες ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, κάποιοι πρέπει να ανεβάσουν τους ρυθμούς τους!
