ΔΕΝΗΤΑΝ, όπως περίµεναν κάποιοι, τέσσερις ηµέρες αποφασιστικής σηµασίας. Η συνεδρίαση της ολοµέλειας της Κ.Ε. του Κ.Κ. Κίνας θα µπορούσε να οδηγήσει στην υιοθέτηση πολιτικών µεταρρυθµίσεων.

Το Νοµπέλ Ειρήνης στον διαφωνούντα Λιου Σιαοµπό, η επιστολή των 23 βετεράνων που ζητούσαν µεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης και οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Γουέν Τζιαµπάο για την προώθηση πολιτικών αλλαγών, είχαν δηµιουργήσει µεγάλες προσδοκίες. Τελικά, δεν έγινε τίποτα ή αυτό νοµίζουµε. Τα 370 µέλη της Κ.Ε. υιοθέτησαν ένα φιλόδοξο πενταετές οικονοµικό πλάνο αλλά ούτε µια συγκεκριµένη πολιτική µεταρρύθµιση. Είναι ξεκάθαρο ότι η Κ.Ε. φοβούµενη και από την οικονοµική κρίση που πλήττει τόσες χώρες, θέλει να διατηρήσει τον ισχυρό έλεγχό της πάνω στην οικονοµία της χώρας. Εάν η κοµµατική ελίτ συζήτησε για την πιθανότητα κάποιων έστω µικρών πολιτικών αλλαγών σε µια κοινωνία που αλλάζει µε τόσο γοργούς ρυθµούς, παραµένει µυστικό. Και το ερώτηµα που δηµιουργείται είναι εάν η οικονοµική ανάπτυξη µπορεί να συνυπάρχει µε τις ελάχιστες πολιτικές ελευθερίες.

Τελευταία Νέα