Αγαπητή Φοίβη, Φαίνεται ότι τα είδη ένδυσης και υπόδησης «φοριούνται» πολύ στις καθηµερινές πολιτικές αντιπαραθέσεις. Αλλος εκσφενδονίζει παπούτσια και άλλος «δεν έπρεπε να φοράει παντελόνια».

Εµένα όµως, µου έρχονται στον νου και πολλά άλλα, όπως «εγκληµατίες µε λευκό κολάρο» (αναφερόµενο σε υψηλά ιστάµενους και υπεράνω υποψίας – επίκαιρο κι αυτό), ή «σφίγγω το ζωνάρι» (κι αυτό επίκαιρο), ή «του – ή µάλλον της – έδωσε τα παπούτσια στο χέρι» (αναφερόµενοι στην αντιπολίτευση), «έγινε ρόµπα» (αυτό κι αν κολλάει σε ένα σωρό). Ή «του πέταξε το γάντι» και ακόµα «του φέρεται µε το γάντι».

Εκείνο, όµως, που ταιριάζει περισσότερο στους δύσκολους καιρούς που περνάµε είναι το «µας πήραν και τα σώβρακα»!

Αν έχεις και εσύ να συµπληρώσεις κι άλλα, για να διευρύνουµε τη λίστα, θα ‘ναι ευπρόσδεκτα…

ΥΓ: Συµπληρώνω: του έβαλε «φέσι» ή «τιµές µε καπέλο».

Με εκτίµηση, Μάρα Σ., Κηφισιά Το πάτε στο ενδυµατολογικό, αγαπητή Μάρα. Γι’ αυτό θα σας αφιερώσω άσµα µε ενδυµατολογικές προεκτάσεις… σουτιέν του ποιητή και εθνικού µουσουργού Νικολάου Καρβέλα: «Κάποτε µε ρώτησαν τι θα ‘θελα να είµαι / αν δεν ήµουνα αυτό που είµαι / και εγώ τους απάντησα: «Σουτιέν, να είµαι σουτιέν». / Γιατί µ’ αρέσουν οι γυναίκες µε µεγάλα στήθια / µ’ αρέσουν οι γυναίκες µε µεγάλα στήθια / εγώ ψοφάω για γυναίκες µε µεγάλα στήθια… / Μ’ αναστατώνουνε µε κάνουν άνω – κάτω / όταν τα βλέπω να κουνιούνται πάνω – κάτω / Να κάνουν φλαπ φλαπ φλαπ»!