Η τηλεόραση μπορεί να ψυχαγωγεί, να ενημερώνει, να σε απαλλάσσει από τις εντάσεις της ημέρας. Η ανελέητη έκθεση, όμως, στην τηλεοπτική εικόνα ενέχει μία σειρά κινδύνων, ιδιαίτερα όταν οι δέκτες είναι μικρά παιδιά:
* Προσφέρει μια έτοιμη και εύπεπτη συνταγή για ψυχαγωγία, η οποία εκ των πραγμάτων καθηλώνει το μικρό παιδί και αδρανοποιεί τη δημιουργική του σκέψη.
* Κουκουλώνει τα αρνητικά συναισθήματα και τις εντάσεις που εκείνο βιώνει μέσα στην ημέρα, δίχως ωστόσο να του προσφέρει λύσεις.
* Μέσα από την υπερβολική τηλεοπτική έκθεση τα παθητικά παιδιά γίνονται παθητικότερα και τα υπερκινητικά υπερκινητικότερα.
* Τα τηλεοπτικά ερεθίσματα είναι συνήθως πολλά και έντονα, με αποτέλεσμα το μικρό παιδί να μην μπορεί να τα εντάξει σε ένα πλαίσιο κατανόησης. Αυτό τού δημιουργεί ανασφάλεια και παροδική αποδιοργάνωση στη σκέψη του.
*Τα παιδιά που βλέπουν πολλή τηλεόραση έχουν τάσεις παχυσαρκίας και χαμηλότερη απόδοση στο σχολείο, είναι λιγότερο κοινωνικά και αυτόνομα.
Πώς όμως μπορεί ο γονιός να βάλει όρια στη συχνότητα με την οποία βλέπει το παιδί του τηλεόραση; Να την κλείνει κάθε φορά;
Το να κλείσει ο γονιός την τηλεόραση είναι μια υπεραπλουστευμένη λύση, που στοχεύει περισσότερο στην υποταγή του παιδιού. Αλλωστε στα μάτια του το απαγορευμένο ως διά μαγείας πάντα μεταμορφώνεται σε ελκυστικό. Προτείνω:
* Να του επιτρέπετε να βλέπει τηλεόραση κατά μέσον όρο δύο φορές την εβδομάδα και να αποφεύγετε με αυστηρότητα θεματολογίες βίας ή αντίστοιχες με φορτισμένο περιεχόμενο (ασθένειες, απώλειες).
* Να συζητάτε μαζί του μετά το τέλος της ταινίας τι κατάλαβε, τι του άρεσε ή τι το ενόχλησε.
* Να το παροτρύνετε να εκφράζει ελεύθερα τα συναισθήματά του (θυμό, στεναχώρια, άγχος, μοναξιά).
* Να τηρείτε ένα σταθερό καθημερινό πρόγραμμα ύπνου, φαγητού και δραστηριοτήτων, μέσα στο οποίο το παιδί θα έχει χρόνο να αυτοαπασχολείται στον δικό του χώρο.
* Να εντάξετε το παραμύθι στη ζωή του και να του καλλιεργήσετε την αγάπη του για το βιβλίο.
Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια (Ph. D.) myrsi@hol.gr
