«Βυθίσατε το Βίσμαρκ», επεισόδιο 2ο! Η σιχαμερή τσούχτρα περνάει από το στενό του Σουέζ και ξεπροβάλλει στην Ανατολική Μεσόγειο. Το χαιρέκακο βλέμμα της γεμίζει ικανοποίηση όταν σε κάθε ακτή που φθάνει όλοι τσαλαβουτούν αλλόφρονες για να γλιτώσουν από το οδυνηρό της τσίμπημα.
Τα σήματα από τα κατά τόπους «Ναυαρχεία» είναι ανησυχητικά. Φάνηκε, στο Ισραήλ, φάνηκε στη Νοτιοανατολική Τουρκία, φάνηκε και στα ανοικτά της Σμύρνης.
Μετά μπερδεύτηκαν τα πλοκάμια της, κουτούλησε και σε κάποιο πλοίο της γραμμής και έστριψε προς το Ιόνιο. Την ώρα που εισέβαλε στον Λακωνικό Κόλπο τής ήρθε στο ξεροκέφαλό της η απόχη από την πρώτη γραμμή άμυνας που είχε ήδη παραταχθεί..
Η σιχαμερή τσούχτρα ξεγλίστρησε όμως. Και το μόνο που πρόσεξαν όσοι πήγαν να την κουτουπώσουν ήταν ότι το κεφάλι της είχε διάμετρο περίπου 40 επί 40 εκατοστά και ένα καρούμπαλο στην άκρη.
Είναι να μη σε τσιμπήσει αυτή η μέδουσα. Το κλαψούρισμα από τον πόνο δεν λέει να σταματήσει. Βασικά δεν είναι όλες οι μέδουσες τόσο κακομαθημένες όπως αυτή. Κάθε μέδουσα, ανεξάρτητα από το μέγεθός της, τσιμπάει επειδή έχει κνιδοκύτταρα τα οποία εκκρίνουν τοξικές ουσίες.
Μπορεί να σε τσιμπήσει μια μέδουσα και να νομίζεις ότι κάποιος σε γαργαλάει. Μπορεί όμως να σε τσιμπήσει και να πεταχτείς ουρλιάζοντας έξω από το νερό. Αυτή είναι η τσούχτρα!
Η Rhopilema nomadica, όπως όλες οι μέδουσες, είναι πλαγκτονικός οργανισμός. Η συγκεκριμένη όμως, με το εντυπωσιακό μέγεθος και το λευκό χρώμα, θεωρείται ως ένα από τα πιο επικίνδυνα είδη που έχουν εισβάλει στη Μεσόγειο.
Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυσυχνάζει στις δικές μας θάλασσες. Ισως να έρχεται σποραδικά κάποιες φορές και να μη γίνεται πάντα αντιληπτή.
Οι μέδουσες άλλωστε είναι πλάσματα που παρασύρονται συνήθως από τα ρεύματα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο πληθυσμός τους μπορεί να διαφέρει από θάλασσα σε θάλασσα.
Ενας άλλος λόγος είναι και οι διακυμάνσεις της θερμοκρασίας στο νερό. Το σίγουρο είναι ότι επειδή κολυμπούν πολύ νωχελικά, δεν είναι σε θέση να ακολουθήσουν κάποιο πλοίο, όπως πίστευαν παλιότερα.
Η Rhopilema nomadica έχει προς το παρόν εγκαταστήσει αποικίες σε χώρες της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και η παρουσία της εκεί δεν είναι και ό,τι πιο ευχάριστο. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, οι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει ότι η εμφάνιση των μεδουσών έχει μια περιοδικότητα που κυμαίνεται γύρω στα δέκα χρόνια και ο μεγαλύτερος όγκος του πληθυσμού τους παραμένει δύο ή τρία χρόνια.
