Δύσκολα μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την αυθεντικότητα του Μπομπ Ντίλαν μέσα στα χρόνια. Και όμως πρόσφατα προέκυψαν λόγοι γι’ αυτό. Οχι για να αμφισβητήσει κανείς την τέχνη του τραγουδοποιού, αλλά το πόσο αυθεντικός τελικά είναι ως εικαστικός καλλιτέχνης.
Στα έργα που παρουσιάζει στην Γκαλερί Gagosian της Νέας Υόρκης, στην έκθεση The Asian Series, παρατηρούνται πολλές ομοιότητες με φωτογραφίες του Ανρί Καρτιέ – Μπρεσόν, του Ντμίτρι Κέσελ και άλλων διάσημων καλλιτεχνών.
Ο πίνακας, για παράδειγμα, με τίτλο «Οπιο» του Ντίλαν είναι σχεδόν ίδιος με τη φωτογραφία του Λεόν Μπισί «Γυναίκα που καπνίζει όπιο» του 1915.
Με αφορμή αυτό άρχισαν συζητήσεις και αντιπαραθέσεις στα διάφορα blogs σχετικά με την αυθεντικότητα του Ντίλαν ως εικαστικού.
«To εντυπωσιακό είναι ότι ο Ντίλαν δεν χρησιμοποίησε απλώς μια φωτογραφία για να εμπνευστεί να ζωγραφίσει. Πήρε τη σύνθεση που δημιούργησε ο φωτογράφος και την αντέγραψε ακριβώς» σημειώνει στο blog του ο συγγραφέας Μάικλ Γκρέι, που έχει μελετήσει το έργο του Ντίλαν, όπως επίσης και τις ποικίλες επιρροές του.
Αλλοι υποστηρίζουν πως η «αναδημοσίευση» και ο «δανεισμός» είναι παλιό σαν τα βουνά θέμα στην τέχνη, την ποίηση και τα τραγούδια. «Δεν χρειάζεται να απολογηθεί κανείς γι’ αυτό», γράφουν – «είναι κομμάτι της ίδιας της τέχνης».
Στον κατάλογο της έκθεσης παραπέμπει η γκαλερί. Εκεί υπάρχει μια συνέντευξη του Ντίλαν όπου αναφέρει: «Ζωγραφίζω συνήθως από την αληθινή ζωή. Πρέπει να ξεκινάει από εκεί. Από αληθινούς ανθρώπους, αληθινή ζωή στους δρόμους, αληθινό παρασκήνιο, πίνακες, φωτογραφίες, αρχιτεκτονική, γραφιστικό σχέδιο…».
Σχόλια για την αυθεντικότητα του Ντίλαν (σημειώνουν οι «New York Times») έχουν εκφραστεί και για στίχους του στο «Modern Times» άλμπουμ του 2006, που μοιάζουν πολύ με ποιήματα του Χένρι Τίμροντ, ενώ σε κριτική του στην επιθεώρηση «New Haven Review», ο Σκοτ Γουόρμουθ αναφέρει ότι στη βιογραφία του «Chronicles Volume One» ο Ντίλαν έχει χρησιμοποιήσει φράσεις από έργα άλλων συγγραφέων συμπεριλαμβανομένου και του Τζακ Λόντον.
