Το λένε μεταξύ
σοβαρού και αστείου: δοκάρι και μέσα ήρωας, δοκάρι και έξω
μοιραίος.
Κάπως έτσι λειτουργούν και οι παράγοντες. Αυτό το αρκετά επιδερμικό κριτήριο αφορά στη σκέψη των ανθρώπων που κρατούν το τιμόνι των ελληνικών ΠΑΕ. Αν ο Γεωργιάδης, για παράδειγμα, δεν είχε κάνει τζούφιο σουτ στο φινάλε του ντέρμπι και ο ΠΑΟΚ έβαζε γκολ, ο Βαλβέρδε θα ήταν στα σχοινιά. Και όλοι θα προσπερνούσαν την καλή απόδοση του Ολυμπιακού. Ομοίως, ο Χιμένεθ κρατήθηκε στην καρέκλα του (μέχρι πότε;) επειδή ο Μανωλάς έβαλε ένα εντυπωσιακό γκολ σχεδόν στην τελευταία φάση του ματς στη Νέα Σμύρνη.
Ποιος προγραμματισμός αλήθεια; Αυτός αλλάζει ανά 24ωρο. Γιατί οι ιθύνοντες δεν τηρούν ενιαία γραμμή, είναι ευάλωτοι στις πιέσεις των φανατικών, κάποιες φορές τους βάζουν ισότιμους συνομιλητές τους και κοιτούν την επικοινωνία αλλά όχι την ουσία.
Ετσι, όμως, είναι πολύ δύσκολο να βάλουν τις βάσεις για δημιουργία ομάδας. Ειδικά τώρα που τους λείπουν και τα χρήματα.
