ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ

Πρακτικά αυτά σημαίνουν συρρίκνωση εισοδήματος για μεγάλες κατηγορίες πληθυσμού.

Σημαίνουν επίσης ανατροπή σχέσεων, συνηθειών και καταστάσεων.

Ευλόγως οι πολίτες αντιδρούν.

Οι εργαζόμενοι σε πολλούς κλάδους αποφασίζουν απεργιακές κινητοποιήσεις. Κανείς δεν μπορεί να θέσει υπό αμφισβήτηση αυτό το δικαίωμα.

Αυτό όμως που τίθεται εν αμφιβόλω είναι αν οι απεργίες επιτυγχάνουν τον στόχο τους.

Αν δηλαδή οι κινητοποιήσεις οργανώνονται και εξελίσσονται με μεθόδους που να εξασφαλίζουν προϋποθέσεις αποτελεσματικότητας.

Για παράδειγμα, αν λαμβάνονται υπόψη όλα τα κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα της εποχής.

Ή αν εξασφαλίζεται η υποστήριξη της υπόλοιπης κοινωνίας, στοιχείο απαραίτητο για να δικαιωθεί ένας συνδικαλιστικός αγώνας.

Ατυχώς για τους ίδιους τους εργαζομένους, συχνά οι συνδικαλιστικές ηγεσίες παρακάμπτουν αβασάνιστα αυτές τις προϋποθέσεις.

Οργανώνουν κινητοποιήσεις με τρόπο που τις καθιστά συχνά μαρτύριο για τους άλλους πολίτες.

Αλλο η άσκηση πίεσης στον εργοδότη – εν προκειμένω την κυβέρνηση – με την αποχή από την εργασία και άλλο η υποβολή των πάντων σε ταλαιπωρία, με αποκλεισμούς δρόμων κ.λπ.

Εκτός από την απεργία υπάρχουν και τα μέσα με τα οποία τη διεκπεραιώνουν οι απεργοί.

Οπως υπάρχουν και οι πραγματικές δυσκολίες της χώρας και οι συνέπειές τους σε κάθε κλάδο και σε κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά.

Π.χ. όσοι απεργούν δεν πρέπει να παραγνωρίζουν ότι, συνήθως, απεργούν από… εργασία που έχουν.

Ενώ υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες τους χωρίς εργασία.

Οπως δεν πρέπει να υποτιμάται η διαφορά εργασιακής ασφάλειας ανάμεσα στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.

Συνεπώς, οι ίδιοι οι απεργοί έχουν κάθε συμφέρον να δείχνουν αυτοσυγκράτηση και σεβασμό στις ανάγκες των συμπολιτών τους.

Αρκεί φυσικά να το συνειδητοποιήσουν.