«Ας αποδείξουμε στους χαύνους οικονομολόγους, στους ομφαλοσκόπους ιδεαλιστές και στους αρνητικούς επαναστάτες, μα προπάντων στα αγόρια και στα κορίτσια των σημερινών γενεών και των επερχομένων, (…) ότι χωρίς την πλήρη και ελευθέρα άσκηση του έρωτα, ζωή πλήρης και πλήρεις άνθρωποι δεν υπάρχουν…».

Είναι η φωνή του ποιητή και ψυχαναλυτή Ανδρέα Εμπειρίκου από το σκοτεινό 1943, όπως καταγράφεται στο ανέκδοτο ημερολόγιό του όπου εκφράζει για πρώτη φορά τις σκέψεις του για έναν απόλυτα απελευθερωμένο κόσμο. Αυτές τις σκέψεις θα τις επεξεργαστεί από το 1945 έως το 1970 στο τολμηρό «ερωτογράφημά» του «Ο Μέγας Ανατολικός», ένα μυθιστόρημα 2.600 σελίδων, που θα μπορέσει να εκδοθεί μόνον το 1990, δεκαπέντε χρόνια μετά τον θάνατό του.

Σήμερα το περίφημο αυτό έργο, που χρησιμοποιεί τη γλώσσα των σεξουαλικών ορμών, των ηδονών και της ερωτικής κοινοκτημοσύνης για να εισηγηθεί μια πολλαπλής τάξεως κοινωνικοπολιτική ουτοπία, επιστρέφει στο προσκήνιο συμπυκνωμένο σε 900 σελίδες. Οι οκτώ τόμοι γίνονται ένας, το «Ανθολόγιο του “Μεγάλου Ανατολικού”» (εκδ. Αγρα), όπου ο αναγνώστης θα βρει όλη την ποικιλία των λαγνουργιών που γίνονται πάνω σε αυτή την κιβωτό της ακολασίας, θα μπορέσει να παρακολουθήσει την εξέλιξη της δράσης εκείνο το δεκαήμερο του 1867 που υποτίθεται πως το υπερωκεάνιο πλέει από το Λίβερπουλ προς τον Νέο Κόσμο, και θα δει ξεκάθαρα το λογοτεχνικό σχέδιο και το πιστεύω τού συγγραφέα. Αυτά, χάρη στον καθηγητή φιλολογίας Γιώργη Γιατρομανωλάκη, ισόβιο επιμελητή του Εμπειρίκου και τώρα ανθολόγο του, που σχολιάζει στο «Βιβλιοδρόμιο»: «Σε μια εποχή όπου όλοι βλέπουν να βυθίζεται ο συμβολικός “Τιτανικός”, εμείς αντιπροτείνουμε τον ευοίωνο “Μεγάλο Ανατολικό”».

Ο ίδιος ο Εμπειρίκος γράφει χαρακτηριστικά στο ημερολόγιό του τα εξής (που αναδημοσιεύονται για πρώτη φορά στο «Ανθολόγιο»):

«Το μεγαλύτερο και δυσκολότερο πρόβλημα που έχουν να λύσουν οι άνθρωποι, όπου κι αν βρίσκονται, ό,τι κι αν πρεσβεύουν, ό,τι κι αν δοξάζουν, δεν είναι ούτε το ηθικό, ούτε το θρησκευτικό, ούτε το κοινωνικό, ούτε το οικονομικό, αλλά το ερωτικό, το οποίον αν μείνει άλυτο, είναι αδύνατον να λυθούν όλα τα άλλα. Διά να λυθή δε το πρωταρχικό, κολοσσιαίον αυτό πρόβλημα, θα χρειασθή μια πλήρης και εκ βάθρων αναθεώρησις όλων των καθιερωμένων επισήμως ή ανεπισήμως θρησκευτικο-ηθικών δοξασιών και συνηθειών καθώς και μια ριζική και βαθύτατη μεταρρύθμιση, όχι μόνον των νόμων και των θεσμών που αφορούν τον έρωτα, μα και μια βαθυτάτη και ριζική μεταρρύθμιση του τρόπου και της αντιλήψεως της αγωγής των παιδιών, καθώς και όλων των ιδεών που διέπουν τους σπορείς των αγοριών και κοριτσιών και τους διδασκάλους των, που τόσο τραγελαφικά προσπαθούν να δημιουργήσουν πολιτισμούς και ανθρώπους ενάντια στην αναντιρρήτως απόλυτη και επιτακτική ψυχοβιολογική ανάγκη του ανθρώπου, τη λιβιδική ανάγκη, τουτέστιν τη φυλετική μας πείνα και δίψα».

Τελευταία Νέα