ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ οι αριθμοί φωτογραφίζουν με απόλυτη ευκρίνεια την πολιτική συγκυρία. Ξένος που εδρεύει στην Αθήνα υπέδειξε σε έλληνα συνομιλητή του την αριθμητική που ακολουθεί.

Προσέξτε: στην Ολλανδία, το 80% του ΑΕΠ αναλογεί σε μισθωτούς και εργαζόμενους γενικά. Μόνο το 20% πάει σε αφεντικά, κεφαλαιούχους και ραντιέρηδες. Η κατανομή αυτή του εθνικού πλούτου συνεπάγεται κοινωνική ισορροπία. Η μεσαία τάξη έχει μεγαλώσει και ανθεί. Το μόνο πρόβλημα είναι η ξενοφοβία.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ξένου, η αναλογία είναι διαφορετική. Μόνο το 34% του ΑΕΠ αναλογεί στους εργαζόμενους. Το υπόλοιπο 66% του εθνικού πλούτου είναι συγκεντρωμένο σε ολίγους. Η ανισοκατανομή αυτή λέει πολλά. Ακόμη χειρότερα: το Μνημόνιο και οι πολιτικές λιτότητας έχουν αυξήσει την πίεση επάνω στο 34% από το οποίο ζητείται να ζήσει με πολύ λιγότερα – όταν έχει δουλειά.

Η ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ αυτή δεν είναι ευοίωνη. Ενα σενάριο για τους επόμενους μήνες θα μπορούσε να έχει ως εξής: τον Ιούνιο έχουμε νέα μέτρα, πετσόκομμα των επικουρικών συντάξεων και, παρά τα όσα λέγονται, πραγματική μείωση του αριθμού των εργαζομένων στο Δημόσιο. Ολα αυτά με την οικονομία να συνεχίζει να συρρικνώνεται. Πάντα σύμφωνα με ξένους υπολογισμούς, η Ελλάδα δεν θα γίνει ανταγωνιστική αν δεν μειωθεί κατά 10%-15% ακόμη το ΑΕΠ. Δηλαδή, αν δεν αφαιρεθούν καμιά τριανταριά δισ. παραπάνω από το εθνικό μας προϊόν. Αυτό δεν θα γίνει άμεσα. Αλλά η τάση είναι δεδομένη.

Αν συσχετίσει κανείς προγνώσεις και πληροφορίες καταλήγει σε ένα δυσοίωνο συμπέρασμα. Το φθινόπωρο θα έχουμε την κοινωνική έκρηξη που όλοι φοβούνται εδώ και δύο χρόνια. Αυτή θα έχει πραγματικές αιτίες και η καταστολή δεν θα είναι επαρκής λύση. Η κατάσταση αυτή θα δημιουργήσει επίσης ένα εξαιρετικά ασταθές πολιτικό μείγμα. Οι οιωνοί είναι παντού. Οποιος στην πολιτική πάει κόντρα στις πολιτικές του Μνημονίου – από τον Καμμένο μέχρι τον Κουβέλη – βλέπει αμέσως να φουσκώνει το προζύμι του πολιτικού σχηματισμού που έχει δημιουργήσει. Γιατί; Διότι οι πολλοί συμπιέζονται αφόρητα. Αντίστοιχα, η κοινωνική δεξαμενή υποστήριξης των πολιτικών του Μνημονίου είναι όλο και πιο μικρή. Η συναφής επιχειρηματολογία είναι σαφώς απονομιμοποιημένη.

ΧΡΟΝΙΚΟ μιας προαναγγελθείσας έκρηξης; Ακριβώς. Με τον ίδιο τρόπο που είχε προαναγγελθεί προ τριετίας ότι ένα άλλο φθινόπωρο, το φθινόπωρο του 2009, η Ελλάδα είχε ραντεβού με τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Τότε αυτό προέκυπτε από την εξέλιξη του ελλείμματος, τη διεθνή κρίση δανεισμού και τη δυναμική του ελληνικού χρέους. Ουδείς εκ των πολιτικών το έλαβε σοβαρά υπόψη. Το ΠΑΣΟΚ βάδισε με ευφορία προς μια νίκη που σύντομα το εγκλώβισε. Αντίστοιχα, τώρα όλοι επείγονται για εκλογές σε μια συγκυρία όπου η εξουσία θα είναι ανήμπορη να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές δυνάμεις που θα απελευθερώσει η οικονομική αριθμητική.

Τελευταία Νέα