Ο Μίμης Ανδρουλάκης, ενόψει των εκλογών της 6ης Μαΐου, μέσω της προσωπικής του ιστοσελίδας, απευθύνει μήνυμα στους νέους της χώρας. Για την ακρίβεια, τους καλεί να αντισταθούν. «Αντισταθείτε στα στερεότυπα της δικής μου γενιάς… στη μιμητική φρενίτιδα μιας κούφιας επιθετικότητας… στους μαυραγορίτες του θυμού και της δυσαρέσκειας… στον ίδιο τον εαυτό σας…». Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, τους καλεί να αντισταθούν και εναντίον του ίδιου, ο οποίος, όπως φροντίζει να υπενθυμίσει στους σημερινούς νέους που τότε ήταν παιδιά, είχε γράψει ένα βιβλίο το οποίο, εν μέσω ευφορίας Ολυμπιακών Αγώνων, προέβλεπε τον σημερινό σεισμό. Πρόκειται, όπως είχε προαναγγείλει «για την πλέον προβλέψιμη στην ανθρώπινη ιστορία οικονομική, κοινωνική και πολιτική καταιγίδα, καθώς μετατοπίζονται οι τεκτονικές πλάκες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και οι κρίσεις του συγχρονίζονται με τη δημογραφική ανατροπή της ισορροπίας εργαζομένων – συνταξιούχων και τις νέες ανισορροπίες μεταξύ των γενεών».

Αν εξαιρέσουμε τον «παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό», τον οποίο, αν και τον είχαν εφεύρει, όπως όλα, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, δεν τον έλεγαν έτσι για να μας μπερδέψουν, και αν αντικαταστήσουμε το ζεύγος «εργαζόμενοι – συνταξιούχοι» με το δίπολο Αθήνα – Σπάρτη, θα διαπιστώσουμε ότι οι προφητικές του ικανότητες δεν διαφέρουν και πολύ απ’ αυτές του Θουκυδίδη. Κι αυτός ξεκίνησε την «ξυγγραφή» του επειδή έκρινε πως ο πόλεμος θα ήταν ο μεγαλύτερος που γνώρισε ο κόσμος του. Μη με ρωτήσετε ποιους ακριβώς περιλαμβάνει ο κ. Ανδρουλάκης στην κατηγορία «νέοι», γιατί θα σας απαντήσω πως η αναγόρευση της νεολαίας σε κοινωνική τάξη είναι ένα από τα μεγαλύτερα στερεότυπα της γενιάς του κ. Ανδρουλάκη, στο εύρος της οποίας κατατάσσεται και ο υπογράφων. Φαντάζομαι δε ότι ο ίδιος θα έχει πολλά να πει για εκείνο το «Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, Απασχόλησης και Κοινωνικής Συνοχής» που τους καλεί να υιοθετήσουν γιατί θα δώσει πολλές θέσεις εργασίας και υψηλές αμοιβές τα επόμενα χρόνια. Οπότε και οι σημερινοί νέοι δεν θα είναι πια νέοι και καθήκον τους θα είναι να ζητούν να αντισταθούν στους τότε νέους σε όσα οι ίδιοι πίστευαν όταν ήταν νέοι. Ας μου συγχωρεθεί η σύγχυση των εννοιών, όμως όταν οι ηλικίες μας μπλέκουν με τη νεότητα αυτά παθαίνουν.

Θα μου πείτε, εκλογές έχουμε, τόσα και τόσα λέγονται, και ο κ. Ανδρουλάκης είναι γνωστός για την πληθωρικότητά του. Απλώς διαβάζοντας το κείμενο αναρωτιόμουν, πότε θα σταματήσουμε να τραγουδάμε τις ενοχές και την αμηχανία μας απέναντι σε αυτό που μας συμβαίνει, επιδιδόμενοι σε ασκήσεις λυρικής γυμναστικής; Θα μου πεις, ωραίο δεν είναι να είσαι νέος και ν’ ακούς κάποιον να σου μιλάει για την Ευρώπη της επιστήμης του πολιτισμού της νεολαίας και να σε αποκαλεί Αργοναύτη; Ωραίο, δεν λέω, απλώς, νέος ή όχι νέος, κάποτε βαριέσαι ν’ ακούς τα ίδια και τα ίδια.

Τελευταία Νέα