Εκεί που οι παρέες γράφουν ιστορία

ΚΑΣΤΟΡΙΑ

River Party

Η χαρά για το αντάμωμα. Αυτή και μόνο ήταν αρκετή γι’ αυτό που σήμερα όλοι ξέρουμε ως River Party. Μια παρέα στο Νεστόριο Καστοριάς θέλησε με ένα πάρτι να γιορτάσει την επιστροφή για διακοπές των παιδιών μεταναστών που ζούσαν στην Αμερική (Κλίβελαντ) και στον Καναδά (Τορόντο). Το 1978 καμιά σαρανταριά νέοι μετέτρεψαν μια άχρηστη δεξαμενή νερού πλάι στο παλιό φράγμα ύδρευσης κάτω από το Νεστόριο, σε εξέδρα. Την μπάζωσαν και την έστρωσαν με τσιμέντο. Πήραν πικάπ και ηχεία από τα σπίτια τους. Ρεύμα όμως δεν υπήρχε κάτω στο ποτάμι. «Φτιάξαμε τότε μια μπαλαντέζα μήκους 500 μέτρων και πήραμε ρεύμα από το κοντινό αντλιοστάσιο νερού», θυμάται ο δήμαρχος του Νεστορίου Χρήστος Γκοσλιόπουλος, από τους εμπνευστές του πάρτι. Εκεί στις όχθες του Αλιάκμονα στήθηκε το πρώτο άτυπο πάρτι στο ποτάμι. Το θρυλικό πια River Party στο Νεστόριο Καστοριάς, το οποίο φέτος μετρά 33 χρόνια ζωής.

«Το πρώτο River Party, όπως το ξέρουμε σήμερα, ήταν εκείνο του ’85. Ηταν η πρώτη χρονιά που έπαιξε συγκρότημα στο πάρτι. Οι Τρύπες, πρωτοεμφανιζόμενοι ως γκρουπ», μας είπε ο Δημήτρης Κουτσομύτης – ψυχή της εκδήλωσης τότε – από το Οσλο, όπου ζει και εργάζεται ως δημοσιογράφος. Πώς συνέβη αυτό; Απλά πράγματα. «Μέσω γνωριμιών. Ετσι άρχισαν όλα. Από μια γνωριμία ήρθαν οι Τρύπες. Μετά φρόντιζα να κλείνω καλλιτέχνες από τη μια χρονιά στην άλλη με τον ίδιο τρόπο. Μέσω Κηλαηδόνη, ήρθε και έπαιξε ο Σαββόπουλος. Χάρη σε κάποιο δημοσίευμα εφημερίδας το ’87, που το αναμετέδωσαν ραδιοσταθμοί της Αθήνας, το River Party έγινε ευρύτερα γνωστό».

ΠΑΤΜΟΣ

Φεστιβάλ θρησκευτικής μουσικής

Το τοπικιστικό στοιχείο, η αποκέντρωση, η αγάπη για τη μουσική, η συνάντηση ανθρώπων και η ανταλλαγή απόψεων αποτέλεσαν αιτίες για να ξεφυτρώσουν πολιτιστικά φεστιβάλ ακόμα και σε προορισμούς που δεν θεωρούνται εύκολοι.

Μέλος χορωδίας ο Θανάσης Αναπολιτάνος (νομαρχιακός σύμβουλος Δωδεκανήσου την τετραετία 1994-98) είχε την ιδέα να πραγματοποιείται συνάντηση χορωδιών στην Πάτμο, κυρίως λόγω του ειδικού θρησκευτικού βάρους που έχει το νησί της Αποκάλυψης. Το ’97 κατέθεσε πρόταση προσβλέποντας στην καθιέρωση ενός φεστιβάλ χορωδιακής θρησκευτικής μουσικής, το οποίο θα έδινε αφορμή για συνάντηση χορωδιών και του εξωτερικού. «Την πρόταση αγκάλιασαν τότε ο νομάρχης Σάββας Καραγιάννης, ο δήμαρχος Πάτμου Ματθαίος Μελινός, ο οποίος απευθύνθηκε στον μαέστρο Αντώνη Κοντογεωργίου, που με τη σειρά του, του υπέδειξε τον μαέστρο Αλκη Μπαλτά». Η επιθυμία του κ. Αναπολιτάνου για χορωδιακό φεστιβάλ μετασχηματίστηκε στο περίφημο φεστιβάλ θρησκευτικής μουσικής Πάτμου, που μετρά έντεκα χρόνια ζωής. «Στην αρχή είχα μια ανησυχία για το πώς θα “έπιανε” ένα φεστιβάλ με κύριο κορμό την κλασική μουσική και μάλιστα σε ένα μέρος που στηρίζεται κυρίως στον θρησκευτικό τουρισμό», μας είπε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του (και διευθυντής του Ελληνικού Ωδείου) Αλκης Μπαλτάς. «Ισως η δυσκολία-πρόκληση να δημιουργήσω κάτι από το μηδέν με έκανε να δεχθώ την πρόταση». Ο ειδικά διαμορφωμένος χώρος μπροστά από το Σπήλαιο της Αποκάλυψης, από την πρώτη κιόλας φορά ήταν γεμάτος από ντόπιους και επισκέπτες. «Οταν ένα φεστιβάλ αντέχει τα δύο πρώτα χρόνια και διατηρεί ένα αξιοπρεπές επίπεδο οργάνωσης, είναι σίγουρο ότι θα προσελκύσει κόσμο και καλλιτέχνες. Φέτος, για παράδειγμα, η χορωδία Capella Romana από το Πόρτλαντ των ΗΠΑ ήρθε και πήρε μέρος στο φεστιβάλ με δικά της έξοδα».

Τα καρτούν μάς φέρνουν πιο κοντά. Τουλάχιστον στην Ερμούπολη της Σύρου. Με άμεση εμπλοκή στο φεστιβάλ Platforma Video της Αθήνας, η Μαρία Ανεστοπούλου και ο Βασίλης Καραμητσάνης ήθελαν να δημιουργήσουν ένα κύτταρο πολιτισμού, «μακράν του Κέντρου». Με πρότυπο το διεθνές φεστιβάλ animation της Ανσί, επέλεξαν την αρχοντική Ερμούπολη για το Aniμαsyros, το ελληνικό – διεθνές – φεστιβάλ για την Τέχνη της Εμψύχωσης, animation σε ελεύθερη απόδοση.

Σχετικά νέο το Aniμαsyros (τέταρτη χρονιά φέτος) έγινε αμέσως γνωστό στη διεθνή κοινότητα των καλλιτεχνών της κινηματικής παραστασεογραφίας. «Επιλέξαμε τη Σύρο διότι είναι το πρώτο λιμάνι που πιάνει το καράβι, αλλά και διότι το νησί είχε πάντα πολιτιστική ανάπτυξη. Επιπλέον, το θέατρο Απόλλων, μικρογραφία του περίφημου La Scala του Μιλάνου, είναι ο ιδανικός χώρος προβολών», μας είπαν οι εμπνευστές του επιτυχημένου φόρουμ.

Στην αρχή η έγνοια τους ήταν να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη στους δημιουργούς «ότι το έργο τους θα τύχει της προβολής που αρμόζει». Εκ του αποτελέσματος, φαίνεται να τα κατάφεραν. Απόδειξη; Φέτος το φεστιβάλ φιλοξενεί ηχηρά ονόματα από τη διεθνή αγορά animation όπως ο δικός μας βραβευμένος με ΕΜΜΥ Νάσος Βακάλης ή ο υποψήφιος για Οσκαρ (πρωτότυπου σεναρίου για τον «Ρατατούι») Τζιμ Καπομπιάνκο και ο Κάσιντι Κέρτις (επικεφαλής animator στις ταινίες «Πώς να εκπαιδεύσεις τον δράκο σου», «Σρεκ» και «Μαδαγασκάρη»).

ΤΗΝΟΣ

Τζαζ φεστιβάλ

Αν ακολουθήσει κανείς τη ρότα του καραβιού, το επόμενο λιμάνι μετά την Ερμούπολη είναι αυτό της Τήνου. Ο Θωμάς Αλβέρτης, τηνιακός μουσικός και δη σαξοφωνίστας, ήθελε με κάποιο τρόπο το νησί του να προσελκύσει κόσμο, εκτός από το κοινό που συρρέει στη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου. Τηλεφώνησε στον δάσκαλο του, τον μαέστρο Γιώργο Κοντραφούρη και του πρότεινε να δημιουργήσουν – και να καθιερώσουν – μία σειρά εκδηλώσεων με άξονα τη μουσική τζαζ. «Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν να πιστέψουν οι ντόπιοι ότι ένα φεστιβάλ τζαζ μουσικής θα ήταν καλό για την τοπική κοινωνία, δεν θα αλλοίωνε τον χαρακτήρα του τόπου ούτε θα επηρέαζε τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις. Αντιθέτως, θα προσέλκυε τουρισμό», μας είπε ο Γιώργος Κοντραφούρης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Tinos Jazz Festival, το οποίο συμπλήρωσε τρία χρόνια ζωής. «Την πρώτη χρονιά ήρθαν καλλιτέχνες, γνωστοί μου. Ανταποκρίθηκαν αμέσως διότι φεστιβάλ τζαζ δεν γίνονται πολλά στην Ελλάδα και μάλιστα σε νησί. Σχεδόν αμέσως είχαμε και συμμετοχές από το εξωτερικό. Οι ξένοι καλλιτέχνες έρχονται για το φεστιβάλ και το νησί. Μόλις διαπιστώσουν ότι το φεστιβάλ έχει ταυτότητα θέλουν να ξανάρθουν. Επειτα, μια τέτοια εκδήλωση είναι και αφορμή για γνωριμίες που ίσως να καταλήξουν σε συνεργασίες μακράς πνοής».