Τον Φεβρουάριο του 2003 και τον Ιανουάριο του 2007, η Κύπρος υπέγραψε συμφωνία για την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο και τον Λίβανο, αντίστοιχα. Η συμφωνία βασίζεται στη διεθνώς αποδεκτή αρχή της μέσης γραμμής και τους όρους της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Τον Δεκέμβριο του 2010 ακολούθησε η υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών, η οποία προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις της Αγκυρας.
Η άποψη που φαίνεται να κερδίζει έδαφος στην Αθήνα, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, είναι αυτή της τμηματικής ανακήρυξης ΑΟΖ στο Ιόνιο και στην Πελοπόννησο, στις περιοχές δηλαδή όπου γίνονται έρευνες. Η σταδιακή, όπως φαίνεται, εγκατάλειψη της ιδέας της ΑΟΖ δεν φαίνεται να σχετίζεται μόνο με το γεγονός ότι η ανακήρυξη της ζώνης από μόνη της δεν σημαίνει ταυτόχρονα και εκμετάλλευση. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ένα παράκτιο κράτος αποκτάει ΑΟΖ με μονομερή δήλωση ανακήρυξης. Στη συνέχεια, συνάπτει συμφωνίες οριοθέτησης με τα γειτονικά κράτη. Εάν δεν καταστεί δυνατή η συμφωνία οριοθέτησης, ο τρόπος με τον οποίο οι γειτονικές χώρες λύνουν τη διαφορά τους είναι με παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα σημάδια τόσο από την Αίγυπτο όσο και από τη Λιβύη, στις οποίες απευθύνθηκε η Αθήνα για να συζητήσει την οριοθέτηση των μεταξύ τους θαλασσίων ζωνών, δεν είναι ενθαρρυντικά. Διπλωματικές πηγές σημείωναν στα «ΝΕΑ» ότι το Κάιρο διεμήνυσε στην Αθήνα να προχωρήσει πρώτα σε συμφωνία με την Αγκυρα και τη Λευκωσία και κατόπιν να απευθυνθεί στην Αίγυπτο, ενώ η Λιβύη διαμήνυσε ότι αν η Ελλάδα επιθυμεί οριοθέτηση με την Τρίπολη, μια τέτοια συμφωνία θα έπρεπε να είναι αποτέλεσμα περιφερειακής διάσκεψης, στην οποία θα έπρεπε να συμμετέχουν επίσης η Αίγυπτος, η Ιταλία και η Μάλτα! Την ίδια ώρα η Λιβύη δεν φαίνεται να έχει απομακρυνθεί από τις γνωστές θέσεις της για τη Γαύδο, σύμφωνα με τις οποίες το νησί δεν έχει πλήρη δικαιώματα σε υφαλοκρηπίδα.