Η ιστορία του Κωνσταντίνου Ιωάννη Φίλιππου Ιωνίδη έχει ήδη γραφτεί σε τρεις διαφορετικές βιογραφίες, έχει γίνει ντοκιμαντέρ του BBC, την έχει καταγράψει και ο ίδιος στην «Ιστορία ενός Κυνηγού» (εκδόσεις Alpha Trust, 2008). Η ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς» τη θύμισε στο πλαίσιο της καλοκαιρινής σειράς της. «Ο βασιλιάς της μάμπα» ήταν ο τίτλος του ολοσέλιδου αφιερώματος. Οπου «μάμπα», ένα φίδι τρόμος και φόβος της Αφρικής. Ειδικά η «μαύρη μάμπα» (το χρώμα της είναι ανοιχτό γκρι ή λαδί, το εσωτερικό του στόματός της όμως είναι μαύρο) λέγεται εναλλακτικά και «μαύρος θάνατος». Γρήγορη και επιθετική, είναι οπλισμένη με 100 χιλιοστόγραμμα νευροτοξικού δηλητηρίου. Τα 10 από αυτά, δύο σταγόνες δηλαδή, αρκούν για να σκοτώσουν έναν άνθρωπο. Χωρίς αντίδοτο, το ποσοστό της θνησιμότητας ανέρχεται στο 100%. Ο Κ.Ι.Φ. Ιωνίδης είχε φθάσει να πιάσει έως και έξι μάμπα μέσα σε μία ημέρα. Και αντίδοτο ουδέποτε χρησιμοποίησε, υποστήριζε πως του είχε χαρίσει ανοσία ένας μάγος του Κιπιλίπιλι. Από την άλλη πλευρά, έτρεμε τα ύψη. Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου –ειδικά του συγκεκριμένου ανθρώπου.
ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΗΣ. Εξυπακούεται πως ο Ιωνίδης δεν ήταν, ακριβώς, πηγή υπερηφάνειας για την οικογένειά του. Φοίτησε μεν στα καλύτερα αγγλικά σχολεία, κατά κανόνα όμως έφευγε διωγμένος. Από το Ράγκμπι τον έδιωξαν λόγω των μυστικών πειραμάτων ταρίχευσης που έκανε και των δύο ρεβόλβερ που βρέθηκε να έχει. Ονειρευόταν από μικρός να ταξιδέψει στην Αφρική, να ακολουθήσει τα βήματα του βρετανού εξερευνητή Φρέντερικ Σέλους. Ο Στρατός τού φάνηκε ένας καλός τρόπος να το κάνει. Φοίτησε στη στρατιωτική ακαδημία του Σάντχερστ και σύντομα βρέθηκε στο 24ο Σύνταγμα Πεζικού. Μόνο που η μονάδα του στάλθηκε στην Ινδία. Ο Ιωνίδης διέπρεψε εκεί στη λαθροθηρία, απέτυχε πλήρως όμως να εντυπωσιάσει τους ανωτέρους του οι οποίοι, όπως επισημαίνει η «Ελ Παΐς», «αμφέβαλαν ιδιαίτερα για το κατά πόσο κάποιος με ελληνική καταγωγή μπορούσε να είναι gentleman –πόσω μάλλον όταν αυτός ο κάποιος, όπως ο Ιωνίδης, είχε υιοθετήσει μια αρκούδα». Με τα πολλά, ο νεαρός κατάφερε να μετατεθεί στο Σύνταγμα των Βρετανών Βασιλικών Τυφεκιοφόρων και το 1926 έφθασε στην Αφρική. Λίγο καιρό αργότερα, εγκατέλειψε τον αποικιακό στρατό για να εργασθεί στην Υπηρεσία Θήρας της Ταγκανίκας. Συνέχισε τη λαθροθηρία και την εμπορία ελεφαντόδοντου· στη διάρκεια αυτού του σταδίου της ζωής του ένας ελέφαντας τον άφησε κωφό από το ένα αυτί. Κάποια στιγμή όμως, αποφάσισε να αφιερωθεί στα φίδια, για να γίνει σιγά σιγά ένας από τους κορυφαίους ερπετολόγους στον κόσμο. Με τον καιρό, το όνομά του δόθηκε τιμητικά σε διάφορα είδη ερπετών, ανάμεσά τους ένας χαμαιλέοντας, μια βασιλική σαύρα και διάφορες μικρότερες σαύρες χωρίς πόδια. Κατάφερε να πιάσει χιλιάδες φίδια, κάποιες φορές με γυμνά χέρια, άλλες με το σομπρέρο του. Ανέπτυξε πρωτοπόρες και ιδιαίτερα αποτελεσματικές μεθόδους για να τα πιάνει. Απέκτησε φήμη μάγου σε όλη την Ανατολική Αφρική, οι ντόπιοι τον φοβούνταν. Είχε μερικές οχιές σαν «κατοικίδια», ελεύθερες στο σπίτι του· έλεγε πως έτσι δεν χρειαζόταν να ανησυχεί για τους κλέφτες. Μια φορά, μια μαύρη μάμπα πέρασε κάτω από τα γυμνά του πόδια την ώρα που ήταν καθισμένος στην (πρωτόγονη) τουαλέτα, μέσα σε μια καλύβα χωρίς καν φως. Παρέμεινε απολύτως ακίνητος και στο τέλος κατάφερε να την πιάσει. Τις μάμπα, όπως και πολλά άλλα επικίνδυνα είδη, τις έκλεινε σε κλουβιά και τις έστελνε σε ζωολογικούς κήπους και επιστημονικά ιδρύματα για να τις μελετήσουν, να τους αφαιρέσουν το δηλητήριο και να φτιάξουν αντίδοτα.
Ποτέ δεν παντρεύτηκε, ποτέ δεν απέκτησε παιδιά. Στις ερωτήσεις για τη σεξουαλική του ζωή, απαντούσε με ένα ειρωνικό χαμόγελο. Ελεγε πως η ζωή του δεν ήταν για να τη μοιράζεται –με εξαίρεση τα φίδια.
Το κλουβί με τις οχιές στο νοσοκομείο
Ο Κ.Ι.Φ. Ιωνίδης πέθανε το 1968 στο Ναϊρόμπι μετά τον ακρωτηριασμό και των δύο ποδιών του, αποτέλεσμα μιας θρόμβωσης που τον ταλαιπωρούσε 12 χρόνια. Μια μέρα, είχε βάλει να του φέρουν στο νοσοκομείο ένα κλουβί με τέσσερις οχιές, το έκρυψε κάτω από το κρεβάτι του.
