Στις 3 Οκτωβρίου 1988 στο ΟΑΚΑ, ο Μπρους Σπρίνγκστιν, ο Γιούσου Ν’ Ντουρ, η Τρέισι Τσάπμαν, ο Πίτερ Γκάμπριελ, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Στινγκ, 40 χρόνια από τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τραγούδησαν περίπου 8 ώρες στους 70.000 θεατές περί ισότητας και αδελφοσύνης. Το μεγάλο καλλιτεχνικό και πολιτικό γεγονός της χρονιάς είχε τη σφραγίδα της Διεθνούς Αμνηστίας, στην παγκόσμια σταυροφορία που είχε ξεκινήσει για την αφύπνιση και την ευαισθητοποίηση ενάντια στον σοβινισμό και τον ρατσισμό.
Οι πύλες του Ολυμπιακού Σταδίου άνοιξαν πολύ νωρίς το μεσημέρι. Και η συναυλία άρχισε στις 4.30 το απόγευμα με όλους τους καλλιτέχνες στη σκηνή να τραγουδούν το «Get up, stand up» του Μπομπ Μάρλεϊ. Το ΟΑΚΑ δεν είχε γεμίσει ακόμη αλλά βρίσκονταν ήδη στις κερκίδες του 35.000 άνθρωποι. Στις δύο εισόδους του σταδίου υπήρχαν μέλη της Διεθνούς Αμνηστίας, που έδιναν σε κάθε θεατή να υπογράψει το «διαβατήριό» του για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι εκατοντάδες χιλιάδες υπογραφές μετά το τέλος της περιοδείας κατατέθηκαν στις 10 Δεκεμβρίου στον ΟΗΕ, ημέρα της 40ής επετείου για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας από τις γιγαντοοθόνες του σταδίου προβάλλονταν τα μηνύματα της Διεθνούς Αμνηστίας: «Ελάτε σήμερα στη Διεθνή Αμνηστία για να φωνάξετε το δικό σας όχι. Οχι στη βία, όχι στα βασανιστήρια, όχι στη θανατική ποινή, όχι στους κρατουμένους συνείδησης».
Ο πρώτος που ξεκίνησε τη συναυλία ήταν ο Γιούσου Ν’ Ντουρ, από τη Σενεγάλη, τον οποίο παρουσίασε ο Γιώργος Νταλάρας. Το Ολυμπιακό Στάδιο γέμισε αφρικανικούς ήχους αλλά την παράσταση έκλεψε μια ξυπόλητη μελαψή χορεύτρια που λικνιζόταν στη σκηνή. Ο ήλιος βρισκόταν ακόμη στον αττικό ουρανό όταν ήρθε η σειρά του Γιώργου Νταλάρα για το δικό του πρόγραμμα (ήρθε κατευθείαν από το αεροδρόμιο αφού το προηγούμενο βράδυ είχε συναυλία στο Μπέρμιγχαμ).
Μετά το «γεια σας πατριωτάκια. Με αγωνία και λαχτάρα έκανα αυτό το ταξίδι και η παρουσία μου εδώ τιμά τους έλληνες μουσικούς», που φώναξε από μικροφώνου, συνέχισε με τα τραγούδια «Αχ χελιδόνι μου», «Της αμύνης τα παιδιά» και κομμάτια από το «Ρεμπέτικο» του Σταύρου Ξαρχάκου, αλλά και του Μάρκου Βαμβακάρη –τραγούδια που αφιέρωσε στους αγνοουμένους της Κύπρου. Οταν τέλειωσε το πρόγραμμά του καλωσόρισε «το κορίτσι με τη σπουδαία φωνή». Η Τρέισι Τσάμπαν εμφανίστηκε στη σκηνή, δήλωσε «ευτυχισμένη που βρίσκεται στην Ελλάδα και ειδικά στην Αθήνα» και όταν άρχισε να τραγουδάει το «For my lover» και το «Talk about revolution» έκανε την ατμόσφαιρα κατανυκτική.
Επειτα από περίπου τρεις ώρες από την έναρξη της συναυλίας, γύρω στις 19.30, οι κερκίδες του σταδίου είχαν γεμίσει και η ώρα για την εμφάνιση των σταρ της βραδιάς είχε έρθει. Ο Στινγκ και ο Πίτερ Γκάμπιελ άρχισαν να διασχίζουν νωχελικά τη σκηνή τραγουδώντας το «Game without frontier». Χιλιάδες χέρια υψώθηκαν στον αέρα συνηγορώντας με αυτόν τον τρόπο στα πολιτικά μηνύματα που εκφράζουν τα τραγούδια του Πίτερ Γκάμπριελ. Ο σταρ ανταπέδωσε την υποδοχή του κόσμου προσφέροντάς τους εκτός από τα τραγούδια του και θέαμα: πολύχρωμοι προβολείς και λέιζερ, κυλίστηκε πάνω στη σκηνή και χοροπήδηξε στα τέσσερα παριστάνοντας τη μαϊμού, καυτηριάζοντας έτσι την κοινωνική αδικία μέσα από το τραγούδι του «Shock the monkey».
Στις κερκίδες του ΟΑΚΑ, όσοι από τους μεγαλύτερους –με γκρίζα μαλλιά ακόμη και γραβάτα –είχαν καταφέρει μέχρι εκείνη τη στιγμή να διατηρήσουν την αυτοσυγκράτησή τους και να διασκεδάζουν όσο τους επέτρεπε το «σοβαρόν» της ηλικίας τους, όταν στη σκηνή εμφανίστηκε ο «Μπος» Μπρους Σπρίνγκστιν ανέμισαν τις γραβάτες και ξεσηκώθηκαν. Ανεβασμένος σε μια καρέκλα ο Διονύσης Σαββόπουλος χόρεψε και αυτός… Την αποθέωση γνώρισε και ο Στινγκ, κάνοντας μάλιστα το θερμόμετρο να ανεβεί στο άκουσμα της φυσαρμόνικάς του όταν συνόδεψε τον Μπρους Σπρίνγκστιν στο πασίγνωστο «Born in the USA» του τελευταίου.
