Η Μελίνα, ο Αιμίλιος Βεάκης, η κολλητή της φίλη Ζωρζ Σαρή, η θεία της Διδώ Σωτηρίου, ο Κώστας Αξελός, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Νίκος Γκάτσος που υπήρξε ζευγάρι με την αδελφή της, ο Μάριος Πλωρίτης, ο σύζυγός της Γιώργος Σεβαστίκογλου, ο Κουν, ο Μποστ, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Δεσποτίδης και πολλοί άλλοι που έφτιαξαν το πολιτισμικό παζλ της μεταπολεμικής Ελλάδας παρελαύνουν στο νέο βιβλίο – αποκάλυψη της Αλκης Ζέη που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες από τις εκδ. Μεταίχμιο. Πρόσωπα που εδώ τα βλέπουμε κατά κανόνα στα πρώτα τους νεανικά σκιρτήματα, στα πρώτα τους βήματα ως δημιουργών, με το διαπεραστικό βλέμμα μιας γυναίκας – συγγραφέως που έζησε όλη τη φωτιά του 20ού αιώνα. Που εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ, που έζησε ως πολιτική πρόσφυγας στη Σοβιετική Ενωση μια γεμάτη δεκαετία, που επί δικτατορίας έφυγε ξανά, αυτή τη φορά για το Παρίσι, που έγινε η αγαπημένη συγγραφέας για πολλές γενιές παιδιών μέχρι σήμερα, αλλά και των μεγάλων που απόλαυσαν σε τεράστιο αριθμό το βασικό της μυθιστόρημα για ενηλίκους, την «Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» –σε μια εικοσαετία είχε πουλήσει 140.000 αντίτυπα.
Στην «Αρραβωνιαστικά» έφτιαξε, με βασικό υλικό τη δική της πλούσια ζωή, όπως κάνει πάντα, μια τοιχογραφία της σύγχρονης Ελλάδας από την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τις εξορίες, τη χούντα, τα μεγάλα οράματα και τις μεγάλες διαψεύσεις. Το νέο της βιβλίο για μεγάλους, το «Με μολύβι Φάμπερ νούμερο δύο», αναμφισβήτητα ένα από τα σπουδαία εκδοτικά γεγονότα της νέας σεζόν, αφηγείται τα όσα συνέβησαν πριν. Είναι ένα αφήγημα αυτοβιογραφικό, χωρίς καθόλου μυθοπλασία, που περιγράφει όμως σαν σε μυθιστόρημα τα όσα έζησε μέχρι τα 25 της περίπου χρόνια, στον Μεσοπόλεμο δηλαδή και την Κατοχή.
Περιγράφει εδώ με γλαφυρότητα και χιούμορ τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Σάμο, τα πρόσωπα των συγγενών που έγιναν κατόπιν το πρωτογενές υλικό των βιβλίων της, τη ζωή της στην Αθήνα (πρώτα στο Μαρούσι, στην τελική φάση της μακρόχρονης ανάρρωσης της μητέρας της από μια φυματίωση που είχε προκληθεί από δική της ιλαρά, έπειτα στην Αθήνα), το πώς ξεκίνησε να γράφει, τη γνωριμία της με όλους αυτούς τους σημαντικούς ανθρώπους, τις φιλίες και τους έρωτες, την οργάνωση σε αντιστασιακές οργανώσεις, όλο το κλίμα μιας σκληρής αλλά και συναρπαστικής για τους πρωταγωνιστές της εποχής, την προπαρασκευή των γεγονότων και της Ιστορίας που σημάδεψαν τη ζωή της αλλά και τη ζωή τής σημερινής Ελλάδας. Σε αρκετά προχωρημένη πια ηλικία, αλλά με νεανική διαύγεια, ασκημένη μνήμη και έμφυτη αισιοδοξία, ενισχυμένη από το γεγονός ότι κατόρθωσε να ξεπεράσει εμπόδια που πολλούς άλλους θα τους είχαν καταβάλει, η Αλκη Ζέη μοιάζει, την ίδια ώρα που περιγράφει ολοζώντανα τα γεγονότα, να στέκεται πάνω από αυτά και χωρίς να λέει τίποτα για το σήμερα, χωρίς επίσης τον οποιονδήποτε διδακτισμό, με την ίδια φρεσκάδα που τη διέκρινε πάντα, να δίνει μαθήματα ζωής για κάθε δύσκολη ώρα…
