Το μικρό παιδί οφείλει να μεγαλώνει μέσα από το πρίσμα της αλήθειας ή η συγκάλυψή της μπορεί τελικά να το οχυρώνει ψυχικά;
Το δίλημμα «να πω όλη την αλήθεια στο παιδί μου ή όχι;» ταλανίζει πολλούς γονείς σήμερα. Η κρίση και οι επιπτώσεις της μοιάζουν να μας εξαναγκάζουν περισσότερο από ποτέ να ρίξουμε τις άμυνες και να δούμε κατάματα τις ματαιώσεις της ζωής, θεατές της οποίας είναι κυρίως τα παιδιά.
Καβγάδες ανάμεσα στους γονείς, διαζύγια, συναισθηματικά και επικοινωνιακά προβλήματα μέσα στην οικογένεια, επαγγελματικές ματαιώσεις και οικονομικές δυσκολίες, απογοήτευση και προβληματισμοί για την εξέλιξη της προσωπικότητας του παιδιού, αίσθημα απόγνωσης και έλλειψη ικανοποίησης από την καθημερινότητα, ασθένειες συγγενικών προσώπων, απρόοπτες αλλαγές, θάνατοι κ.ο.κ.
Πρόκειται για συνήθεις ψυχοπιεστικές καταστάσεις που πυροδοτούν το ερώτημα «να το πω στο παιδί ή όχι;».
Η απόκρυψης της αλήθειας λειτουργεί ως μια μορφή άρνησης απέναντι στο εκάστοτε πρόβλημα, η οποία εντέλει επιβαρύνει γονιό και παιδί, διαστρεβλώνοντας την αντίληψη της πραγματικότητας. Το παιδί έχει κεραίες, κατανοεί, φαντασιώνει, αξιολογεί και παρατηρεί καθετί που συμβαίνει μέσα του και γύρω του και εκεί οφείλουμε ως γονείς να σεβαστούμε την αγωνιώδη προσπάθειά του να ωριμάσει.
Με ποιους τρόπους μπορεί ο γονιός να χρησιμοποιήσει την αλήθεια ως ψυχικό όπλο στο μεγάλωμα του παιδιού του;
Ο γονιός, σεβόμενος την προσωπικότητα του παιδιού του, οφείλει να σεβαστεί και την ανάγκη του να κατανοήσει τον κόσμο ως έχει. Η συγκάλυψη της αλήθειας μπορεί να κάνει το παιδί να νιώσει προδομένο.
Πάντα χρησιμοποιώντας τη γλώσσα της αντίληψης, της ηλικίας και της ωριμότητας του παιδιού του, ο γονιός οφείλει με απλά και απτά λόγια να του μεταδίδει την αλήθεια.
Πρώτα βέβαια θα πρέπει ο ίδιος να επεξεργαστεί το τι σημαίνει για αυτόν το γεγονός που προτίθεται να μοιραστεί και να υπερβεί τους δικούς του φόβους προκειμένου να μην τους προβάλλει πάνω στο παιδί του.
Το μοίρασμα της αλήθειας θα πρέπει πάντα να γίνεται με μια συνέπεια και όχι μέσα από διπλά και αντιφατικά μηνύματα που αποδιοργανώνουν το παιδί.
Και αυτό διότι το παιδί που κοιτά την αλήθεια ενδέχεται και να ταραχτεί από εκείνη, συνεπώς είναι βοηθητικό ο γονιός να παροτρύνει τη συζήτηση, τον διάλογο και το μοίρασμα των συναισθημάτων του παιδιού ούτως ώστε εκείνα να μην το κατακλύζουν.
