«Οταν η ελπίδα ψιθυρίζει» είναι ο τίτλος του βιβλίου της εγγονής του Νέλσον Μαντέλα, της Ζολέκα, όπου περιγράφει την ανάμειξη της οικογένειάς της στον αγώνα εναντίον του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, τον δικό της αγώνα εναντίον του αλκοόλ και του εθισμού στα ναρκωτικά, την απώλεια δύο εκ των παιδιών της και τη μάχη της ενάντια στον καρκίνο του μαστού.
Η έκδοση του βιβλίου της 33χρονης Ζολέκα έρχεται σε μια στιγμή που η υγεία του 95χρονου Νέλσον Μαντέλα βρίσκεται σε κρίσιμη αλλά σταθερή κατάσταση. Ο νοτιοαφρικανός ηγέτης παραμένει στο σπίτι του στο Γιοχάνεσμπουργκ υπό ιατρική παρακολούθηση, αφότου πήρε εξιτήριο τον Σεπτέμβριο από το νοσοκομείο έπειτα από μακρά παραμονή. «Υπάρχει κοινωνική ευθύνη, δεν μπορώ να ξεφύγω από όσα έζησα εγώ και η οικογένειά μου και έτσι προσπαθώ να τα αγκαλιάσω», δήλωσε η Ζολέκα. «Ενα από τα πράγματα που έμαθα από τους παππούδες μου είναι ότι πάντα έχεις τη δύναμη μέσα σου να κάνεις τη διαφορά στη ζωή κάποιου άλλου όσες προκλήσεις και αν αντιμετωπίζεις προσωπικά. Και νομίζω ότι αυτό προσπαθώ να κάνω τώρα».
Μέσα από τις λεπτομερείς περιγραφές της, η εγγονή του Μαντέλα λέει ότι ελπίζει να δώσει κουράγιο σε γυναίκες οι οποίες υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία, εθισμένους που ψάχνουν να ξεφύγουν και γονείς που προσπαθούν να ξεπεράσουν την απώλεια των παιδιών τους.
Η παιδική ηλικία της Ζολέκα δεν ήταν εύκολη. «Οταν γεννήθηκα, στις 9 Απριλίου 1980, η μητέρα μου Ζίντζι ήξερε πώς να διαλύσει και να ξανασυναρμολογήσει ένα ΑΚ-47 σε 38 δευτερόλεπτα. Ηταν μόλις 20 ετών, είχε εκπαιδευθεί σε ανταρτοπόλεμο και ήταν ήδη πλήρες μέλος της ένοπλης πτέρυγας του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου», γράφει στον πρόλογο του βιβλίου της, περιγράφοντας τη συμμετοχή της μητέρα της στον ένοπλο αγώνα εναντίον του απαρτχάιντ. Προτού συμπληρώσει καν τον πρώτο χρόνο ζωής, η γιαγιά της Γουίνι την είχε βάλει κρυφά στη φυλακή του νησιού Ρόμπεν όπου κρατούνταν ο παππούς της για να τη δει. Η Ζολέκα θυμάται μια ιστορία που της αφηγήθηκε η γιαγιά της, ότι τη βοήθησε να αποφύγει τη σύλληψη κρύβοντας μια χειροβομβίδα στη σχολική της τσάντα, όπου οι αστυνομικοί δεν έψαξαν. «Η παιδική μου ηλικία δεν ήταν κανονική, δεν ήταν προστατευμένη», γράφει. Ακολούθησαν οι καταχρήσεις, η απώλεια των δύο παιδιών της και η μάχη της με τον καρκίνο.