Με ύφος συγκρατημένο και βλέμμα ψύχραιμο, ο Κάρι Γκραντ στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 έφτιαξε ένα στυλ τόσο μοντέρνο όσο μοντέρνα ήταν και τα κτίρια της Νέας Υόρκης στην ταινία του Χίτσκοκ «Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων». Εκεί όπου απέδειξε ότι όπως η μοντέρνα αρχιτεκτονική των κτιρίων του Φρανκ Λόιντ Ράιτ και του Μις βαν ντερ Ρόε αντέχει στον χρόνο, έτσι και ένα γκρι κοστούμι με λευκό πουκάμισο και μολυβί γραβάτα μπορεί να ξεπεράσει τις τάσεις και να φτιάξει το πρότυπο του μοντέρνου άνδρα.

Ο Αλφρεντ Χίτσκοκ έβαλε τον πρωταγωνιστή του στον ρυθμό της μοντέρνας ζωής. Ο άψογος στο κοστούμι του Κάρι Γκραντ ως Ρότζερ Θόρνχιλ μπήκε στο πολυώροφο κτίριο των Ηνωμένων Εθνών, σκαρφάλωσε σε μεταλλικά υποστυλώματα, πέρασε κάτω από εξώστες, κρύφτηκε σε τρένα που διέσχιζαν την ύπαιθρο για να φτάσουν σε ασφυκτικές αστικές περιοχές, έτρεξε στα χωράφια με τα καλαμπόκια προκαλώντας τη σύγκρουση ενός αεροπλάνου με ένα φορτηγό χωρίς να βγει από τα ρούχα του.

Το κοστούμι από ελαφρύ μάλλινο καρό ύφασμα σε γκρι – μπλε απόχρωση ήταν ένα σχέδιο που έγινε η αφορμή για να γραφούν πάρα πολλά άρθρα για το ανδρικό στυλ και βιβλία για την έμφυτη κομψότητα του Γκραντ. Μάλιστα, είναι και η βασική έμπνευση για τους νεότερους εραστές της ανδρικής κομψότητας που επιστρέφουν στο άνετο στυλ Κάρι Γκραντ για να προσδιορίσουν τη σύγχρονη μοντέρνα εμφάνισή τους.

Η αρχή της νεωτερικότητας ότι μοντέρνο είναι το πάντα ίδιο βρίσκει σε αυτήν την αρχετυπική ανδρική σιλουέτα την επαλήθευσή της. Οι πασαρέλες των φετινών ανοιξιάτικων και των ερχόμενων χειμερινών συλλογών δείχνουν πολλά κοστούμια και φαρδιά ψηλόμεσα παντελόνια με πιέτα α λα Κάρι Γκραντ. Και η πιο σπορ, άνετη εκδοχή τους αναπαράγει στοιχεία από την εμφάνιση του πρωταγωνιστή στην ταινία του Χίτσκοκ «Το κυνήγι του κλέφτη». Γυρισμένη στη Γαλλική Ριβιέρα στις αρχές των 50s ο Κάρι Γκραντ απολαμβάνει τη χαρά της ζωής αλλάζοντας το σακάκι μπλέιζερ για τη ριγέ μπλε – κόκκινη μαρινιέρα και τα δετά μπορντό παπούτσια πόλης για τα μαλακά υφασμάτινα Ριβιέρα.

«Ποτέ δεν νοιάστηκα ιδιαίτερα να αποκτήσω ρούχα που θα θεωρούνταν της μόδας ή της εποχής. Και δεν νομίζω ότι μόνο τα χρήματα προσδιορίζουν το καλό ντύσιμο ενός άνδρα, αλλά το προσωπικό του γούστο» είχε πει ο ίδιος ο Κάρι Γκραντ τον χειμώνα του 1967 στο ανδρικό αμερικανικό περιοδικό «GQ». Καθώς ο κύκλος του ανδρικού στυλ όχι μόνο δεν έσπασε για να εξελιχθεί σε άλλες μορφές σύγχρονου ντιζάιν, αλλά ενισχύει τα δεσμά του με τις στυλιστικές υποδείξεις του αμερικανού ηθοποιού, οι απόψεις του γίνονται νόμος και τάξη για τις σύγχρονες συλλογές Armani, Berlutti, Tom Ford, Ermenegildo Zegna, Dolce & Gabbana.

Ωστόσο, δεν είναι όλοι οι άνδρες ψηλοί όπως εκείνος για να φοράνε ψηλόμεσα φαρδιά παντελόνια με ρεβέρ. Ούτε έχουν τόσο μεγάλο κεφάλι για να φοράνε σακάκια με φαρδείς ώμους και να επέρχεται ισορροπία αναλογιών.

«Πιστεύω ότι τα ανδρικά ρούχα θα πρέπει να τραβάνε την προσοχή πάνω στις ωραίες γραμμές της σιλουέτας και να κρύβουν τα ελαττώματά της. Σε κάθε περίπτωση, το πιο αξιόπιστο ύφος βρίσκεται στη μέση του δρόμου. Οπως στον αυτοκινητόδρομο η βοηθητική γραμμή σε βγάζει εύκολα –και χωρίς μεγάλη ταχύτητα –στον προορισμό σου, ανάλογα και τα ρούχα σου πρέπει να είναι διακριτικά, εύκολα και άνετα: λευκό πουκάμισο για το βράδυ με γιακά που ταιριάζει στο περίγραμμα του προσώπου και το ύψος του λαιμού. Σκούρο μπλε, σχεδόν μαύρο κοστούμι από ελαφρύ ύφασμα για πρωί και βράδυ. Παλτό μαύρο που κουμπώνει ψηλά στον λαιμό και δείχνει κομψό είτε κουμπωμένο είτε ανοιχτό. Ενα δεύτερο κοστούμι σε μεσαία γκρι απόχρωση. Κι ένα ζευγάρι παπούτσια από καλής ποιότητας δέρμα. Ακόμη κι αν φθαρούν, θα συνεχίσουν να δείχνουν το καλό σας γούστο και τη συνετή σας επιλογή».