Αναζήτηση
Πόσες φορές δεν έχετε μπει στο facebook ή στο Skype για να επικοινωνήσετε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα, κάτι που παλαιότερα μπορούσατε να κάνετε μόνο από το τηλέφωνο (και μάλιστα επί πληρωμή);
Και πόσες φορές δεν έχετε επισκεφθεί το Διαδίκτυο για να μάθετε τις τελευταίες ειδήσεις, να παρακολουθήσετε ταινίες και βίντεο και να ακούσετε μουσική;
Χωρίς καμία δόση υπερβολής, όλα αυτά τα οφείλετε σε έναν λονδρέζο ιππότη: τον σερ Τιμ Μπέρνερς-Λι.
Ηταν 12 Μαρτίου 1989 όταν ο 33χρονος τότε μηχανικός υπολογιστών στο CERN (τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών, γνωστό σήμερα από την ανακάλυψη του μποζονίου του Χιγκς) πρότεινε τη δημιουργία ενός συστήματος διαχείρισης και ανταλλαγής πληροφοριών μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Πού να ήξερε, όμως, ότι πολύ σύντομα αυτό το «αόριστο» σχέδιο θα κατακτούσε ολόκληρο τον πλανήτη και θα έφερνε πραγματική επανάσταση στην επικοινωνία και στη μετάδοση της γνώσης, ενισχύοντας παράλληλα την προσπάθεια των ανθρώπων να κατακτήσουν περισσότερη ελευθερία –η οποία ψαλιδίζεται καθημερινά από αυταρχικά καθεστώτα, μυστικές υπηρεσίες και κυβερνοεγκληματίες που επιχειρούν να ελέγξουν ή να κλέψουν αυτά που κάνουμε στο Διαδίκτυο.
Το ίδιο το Διαδίκτυο, βέβαια, είχε εφευρεθεί περίπου δύο δεκαετίες πριν από το Web, συνδέοντας δίκτυα υπολογιστών που διαχειρίζονταν κυβερνητικοί οργανισμοί, ερευνητικά ιδρύματα και οι ένοπλες δυνάμεις.
Ποια είναι η διαφορά των δύο εφευρέσεων; Σκεφθείτε το Ιντερνετ ως μια σιδηροδρομική γραμμή και το Web ως ένα από τα τρένα που κινούνται επάνω της.
Σήμερα υπάρχουν αρκετά άλλα «τρένα»: οι εφαρμογές (apps) που χρησιμοποιούμε στα κινητά μας, πλατφόρμες επικοινωνίας όπως το Skype, υπηρεσίες διαμοιρασμού αρχείων (file-sharing) κ.λπ.
Ωστόσο, ο Παγκόσμιος Ιστός είναι η «αμαξοστοιχία» που έφερε το Διαδίκτυο στα χέρια όλων μας, δίνοντάς μας πρόσβαση σε δισεκατομμύρια σελίδες με πληροφορίες.
Το Web είναι ένα σύστημα συνδεδεμένων εγγράφων (γνωστά ως υπερκείμενα) στα οποία οι χρήστες έχουν πρόσβαση μέσω του Ιντερνετ χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα περιήγησης (όπως ο Mozilla Firefox, o Google Chrome και ο Internet Explorer).
Θέλετε να δείτε τι καιρό θα κάνει αύριο; Απλώς πληκτρολογήστε www.emy.gr για να μπείτε στον ιστότοπο της ΕΜΥ. Δεν ξέρετε πότε πρέπει να καταθέσετε τη φορολογική σας δήλωση; Μια επίσκεψη στο www.gsis.gr, το σάιτ της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών Συστημάτων, θα σας δώσει την απάντηση.
Ολοι οι ιστότοποι είναι μέρος του Παγκόσμιου Ιστού, τον οποίο χρησιμοποιείτε καθημερινά έστω και αν δεν ξέρατε ώς τώρα το όνομά του.
Αν σήμερα κανονίζετε τις διακοπές σας, κάνετε τα ψώνια σας και υποβάλλετε αιτήσεις μέσω του Διαδικτύου – ενέργειες που έως πριν από λίγα χρόνια θα έμοιαζαν αδιανόητες – είναι διότι ο Τιμ Μπέρνερς-Λι εφηύρε το Web πριν από 25 χρόνια.
Από τότε έως σήμερα κύλησε πολύ νερό στο ψηφιακό αυλάκι: ο όγκος του Παγκόσμιου Ιστού έγινε τεράστιος (μόνο οι σελίδες που είναι προσβάσιμες από τις μηχανές αναζήτησης υπερβαίνουν τα 2,3 δισεκατομμύρια) και, παράλληλα, γιγαντώθηκαν οι εταιρείες του Διαδικτύου – μαζί με αυτές και τα κέρδη τους.
Το μόνο πρόσωπο που δεν πλούτισε από αυτήν την ιστορία είναι ο Μπέρνερς-Λι. Αν είχε δει το Ιντερνετ ως εμπορική ευκαιρία θα μπορούσε σήμερα να είναι κροίσος. Ωστόσο, εν πλήρει συνειδήσει προσπάθησε να οικοδομήσει ένα δίκτυο χωρίς όρια και φραγμούς.
Παράλληλα, αντιτάχθηκε σθεναρά στις μεγάλες εταιρείες που προσπαθούν να μονοπωλήσουν το Διαδίκτυο και στις κυβερνήσεις που παρακολουθούν τους χρήστες του και υπερασπίστηκε το δικαίωμα όλων των πολιτών στην ισότιμη πρόσβαση στις πληροφορίες.
Ο πατέρας του Web παραμένει σταθερά προσηλωμένος στην ανάπτυξη της εφεύρεσής του προς όφελος όλων των ανθρώπων. Συνεργάζεται με κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο και προσπαθεί να τις πείσει να καταστήσουν προσβάσιμες (ανοικτές) τις πληροφορίες που διαχειρίζονται.
Ο ίδιος δεν διεκδίκησε ποτέ χρήματα για την εφεύρεσή του, την οποία χρησιμοποίησαν εταιρείες όπως η Google, η Apple και το facebook για να θησαυρίσουν. «Ο δισεκατομμυριούχος-παράσιτο Μαρκ Ζάκερμπεργκ πρέπει να δώσει τα μισά λεφτά του στον Τιμ Μπέρνερς-Λι» έγραψε πρόσφατα ένας αναγνώστης της ηλεκτρονικής έκδοσης του «Γκάρντιαν».
Τα εικοστά πέμπτα γενέθλια του Παγκόσμιου Ιστού βρίσκουν περίπου 2,7 δισ. ανθρώπους (λίγο παραπάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού της Γης) συνδεδεμένους με το Διαδίκτυο.
Τι επιφυλάσσει το μέλλον; «Οπως συμβαίνει με τους περισσότερους εικοσάρηδες, οι πλήρεις δυνατότητες του Web μόλις τώρα αρχίζουν να φαίνονται» είπε πριν από λίγες ημέρες ο Τιμ Μπέρνερς-Λι, ο οποίος το 2004 χρίστηκε ιππότης από τη βασίλισσα Ελισάβετ.
Παράλληλα, όμως, επέκρινε τις παρακολουθήσεις της NSA (και όχι μόνο), προειδοποιώντας ότι ο δημοκρατικός χαρακτήρας του Ιντερνετ κινδυνεύει και έκανε λόγο για την ανάγκη «να προστατευθούν τα θεμελιώδη δικαιώματα στην ιδιωτικότητα, στην έκφραση της γνώμης και στη συνάθροιση online».
Η ιστορία
Το 1989, όταν έπεφτε το Τείχος του Βερολίνου και στην Ελλάδα εξέπεμπαν τα πρώτα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, το Διαδίκτυο μετρούσε ήδη δύο δεκαετίες ζωής. Το σύστημα αυτό – άγνωστο στους περισσοτέρους – επέτρεπε την αποστολή και λήψη δεδομένων μεταξύ ηλεκτρονικών υπολογιστών ανεξάρτητα από τη γεωγραφική θέση τους.
Ωστόσο, κανείς έως τότε δεν είχε καταφέρει να εφεύρει έναν αποτελεσματικό τρόπο που θα έκανε τα δεδομένα αυτά προσβάσιμα στο κοινό.
Εκείνη την εποχή ο Τιμ Μπέρνερς-Λι εργαζόταν ως προγραμματιστής στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών (CERN) στη Γενεύη.
Από καιρό τον προβλημάτιζε η απώλεια των δεδομένων και των συμπερασμάτων που προέκυπταν από τα επιστημονικά πειράματα: πολύ συχνά έβλεπε τους ερευνητές να σπαταλούν τον χρόνο τους προσπαθώντας να λύσουν ένα πρόβλημα το οποίο είχε ήδη λυθεί από κάποιον άλλον συνάδελφό τους αλλά εκείνοι το αγνοούσαν.
Σκέφτηκε λοιπόν ότι έπρεπε να δημιουργηθεί μια τεράστια βάση δεδομένων που θα περιέχει παντός είδους πληροφορίες οι οποίες θα μπορούν να εντοπισθούν αμέσως.
Στις 12 Μαρτίου του ίδιου έτους συνέταξε ένα κείμενο με τον λιτό και σαφή τίτλο «Διαχείριση Πληροφοριών: Μία πρόταση». Ο Παγκόσμιος Ιστός, το σύστημα που είναι συνυφασμένο σχεδόν με κάθε πτυχή της σύγχρονης ζωής, είχε μόλις δημιουργηθεί – τουλάχιστον στα χαρτιά.
«Τα προβλήματα της απώλειας πληροφοριών μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονα στο CERN, αλλά στην προκειμένη περίπτωση το CERN είναι μια μικρογραφία αυτού που θα είναι ο υπόλοιπος κόσμος σε λίγα χρόνια. Το CERN αντιμετωπίζει σήμερα κάποια προβλήματα που ο υπόλοιπος κόσμος θα αντιμετωπίσει σύντομα. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα παγκόσμιο συνδεδεμένο σύστημα πληροφοριών» έγραψε ο Μπέρνερς-Λι.
Στην ουσία, ο βρετανός επιστήμονας πρότεινε να δημιουργηθούν μονοπάτια που θα ανοίγουν δρόμους ανάμεσα σε τεράστια βουνά δεδομένων και θα κατευθύνουν τον χρήστη εκεί ακριβώς που θέλει να πάει.
Η ιδέα δεν ήταν εντελώς νέα, ωστόσο ήρθε σε μια στιγμή που οι υπολογιστές ήταν πανταχού παρόντες και το Διαδίκτυο παρείχε την απαραίτητη υποδομή για την υλοποίησή της.
Σε άρθρο που είχε δημοσιεύσει το 1945 ο αμερικανός μηχανικός Βάνεβαρ Μπους είχε προτείνει τη δημιουργία ενός συστήματος με το όνομα memex – εκ του memory (μνήμη) και του index (ευρετήριο) -, μέσω του οποίου θα μπορούσαμε να συμπιέσουμε και να αποθηκεύσουμε το περιεχόμενο όλων των βιβλίων και κάθε είδους πληροφορία που διατίθεται στη Γη. Αυτό δηλαδή που έκανε ο Παγκόσμιος Ιστός περίπου 45 χρόνια αργότερα.
Με αξιοσημείωτη διορατικότητα, ο Μπους προέβλεψε ότι «θα εμφανιστούν εξ ολοκλήρου νέες μορφές εγκυκλοπαιδειών τις οποίες θα διατρέχει ένα πλέγμα προσεταιριστικών μονοπατιών».
Το άρθρο αυτό, καθώς επίσης και το έργο άλλων επιστημόνων όπως ο Ντάγκλας Ενγκελμπαρτ – ο δημιουργός του ποντικιού των υπολογιστών – επηρέασε καταλυτικά τον Μπέρνερς-Λι.
Οταν δημιούργησε την πρώτη ιστοσελίδα στην Ιστορία, έγραψε σε αυτήν ότι «το Web είναι μια πρωτοβουλία για την ανάκτηση πληροφοριών που έχει στόχο να δώσει καθολική πρόσβαση σε ένα μεγάλο σύμπαν εγγράφων».
Ο Τιμ Μπέρνερς-Λι πρωταγωνίστησε σε όλα τα στάδια της οικοδόμησης του Παγκόσμιου Ιστού: με τη βοήθεια συναδέλφων του επινόησε το πρωτόκολλο HTTP για την ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ υπολογιστών, τη γλώσσα HTML που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία ιστοσελίδων και το πρώτο πρόγραμμα περιήγησης (browser) που ονόμασε – πώς αλλιώς; – WorldWideWeb.
Σύντομα οι επιστήμονες του CERN άρχισαν να χρησιμοποιούν το νέο σύστημα για να μοιράζονται τα αποτελέσματα των πειραμάτων και των ερευνών τους, κάτι που προηγουμένως ήταν αδύνατο να πράξουν.
Το 1993 ο οργανισμός ανακοίνωσε ότι κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να χρησιμοποιήσει το Web. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους ο Παγκόσμιος Ιστός μπήκε στη ζωή των απλών πολιτών (όσοι, βέβαια, είχαν σύνδεση στο Ιντερνετ) μέσω του Mosaic, του προγράμματος περιήγησης που σύστησε το Διαδίκτυο στο ευρύ κοινό.
Στην αρχή υπήρξε διχογνωμία για το αν οι browsers θα έπρεπε να διατίθενται δωρεάν ή επί πληρωμή. Σήμερα, τα πιο δημοφιλή προγράμματα περιήγησης είναι ο Chrome της Google, ο Firefox του ιδρύματος Mozilla και ο Internet Explorer της Microsoft. Ολα παρέχονται δωρεάν.
Το μέλλον
Ο Παγκόσμιος Ιστός είναι το ταχύτερα αναπτυσσόμενο μέσο επικοινωνίας όλων των εποχών, το οποίο ξεπέρασε τους 50 εκατ. χρήστες μόλις τέσσερα χρόνια μετά τη δημιουργία του. Για να το κάνει αυτό το ραδιόφωνο χρειάστηκε να περάσουν 38 χρόνια, ενώ στην τηλεόραση πήρε 13 χρόνια.
Βέβαια, το Web σήμερα είναι αρκετά διαφορετικό από εκείνο που εμφανίστηκε πριν από 25 χρόνια. Στο Web 1.0, το οποίο κυριαρχούσε ώς τα τέλη της δεκαετίας του 1990, εμφανίζονταν κείμενα μόνο για ανάγνωση μέσα σε στατικές ιστοσελίδες. Η εξέλιξη του Παγκόσμιου Ιστού ήταν το Web 2.0 το οποίο περιέχει διαδραστικά και δυναμικά στοιχεία και ταυτίστηκε με την εξάπλωση των μπλογκ, των κοινωνικών δικτύων και υπηρεσιών όπως οι online χάρτες.
Σήμερα οι ειδικοί οραματίζονται το Web 3.0: πρόκειται για εφαρμογές που μπορούν να «καταλάβουν» το περιεχόμενο των ιστοσελίδων (ο λεγόμενος Σημασιολογικός Ιστός) και για το Διαδίκτυο των Πραγμάτων, όπου όλες οι συσκευές θα επικοινωνούν μεταξύ τους κι εμείς θα μπορούμε να ελέγχουμε τη θέρμανση του σπιτιού μας από το κινητό μας, το ψυγείο μας θα παραγγέλνει μόνο του τα ψώνια στο σουπερμάρκετ και τα πάρκινγκ θα ενημερώνουν το αυτοκίνητό μας αν έχουν ή όχι κενές θέσεις!
Η ιστορία του Ιντερνετ
1958
Ιδρύεται η υπηρεσία του αμερικανικού υπουργείου Αμυνας ARPA, ως απάντηση στην εκτόξευση του σοβιετικού δορυφόρου Σπούτνικ το 1957. Αποστολή της είναι η διατήρηση της αμερικανικής τεχνολογίας σε υψηλότερο επίπεδο από αυτή των Σοβιετικών
1969
Δημιουργείται το στρατιωτικό δίκτυο ARPANET, το οποίο αποτέλεσε τον πρόδρομο του Διαδικτύου. Οι πρώτοι υπολογιστές που συνδέθηκαν σε αυτό το δίκτυο ανήκαν σε τέσσερα αμερικανικά πανεπιστήμια
1971
Ο αμερικανός μηχανικός υπολογιστών Ρέι Τόμλινσον στέλνει το πρώτο email στην ιστορία, στην προσπάθειά του να κατασκευάσει ένα σύστημα ανταλλαγής μηνυμάτων για το ARPANET. Το μήνυμά του εστάλη σε έναν υπολογιστή που βρισκόταν μόλις ένα μέτρο πιο μακριά
1978
Ο Γκάρι Τερκ στέλνει μέσω του ARPANET το πρώτο μήνυμα ανεπιθύμητης αλληλογραφίας (σπαμ) στην ιστορία του Διαδικτύου. Επρόκειτο για μια διαφήμιση ενός νέου υπολογιστή, η οποία εστάλη σε 400 χρήστες
1989
Ο Τιμ Μπέρνερς-Λι προτείνει τη δημιουργία του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web), του συστήματος που έμελλε να φέρει το Διαδίκτυο στα σπίτια μας. Λίγο αργότερα, μαζί με τον Ρόμπερτ Καγιό, επινοεί το πρωτόκολλο HTTP για τη μεταφορά δεδομένων μεταξύ υπολογιστών
1990
Στις 20 Δεκεμβρίου δημιουργείται η πρώτη ιστοσελίδα στην ιστορία του Διαδικτύου
1993
Ο Παγκόσμιος Ιστός (Web) μπαίνει στη ζωή των απλών πολιτών μέσω του Mosaic, του προγράμματος περιήγησης που κατέστησε το Διαδίκτυο προσβάσιμο στο ευρύ κοινό
1998
Ο βετεράνος αστροναύτης Τζον Γκλεν επιστρέφει στο Διάστημα σε ηλικία 77 ετών με το διαστημικό λεωφορείο Discovery και στέλνει ένα email στον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον
2004
Ιδρύεται το facebook, το μεγαλύτερο κοινωνικό δίκτυο στον κόσμο, που σήμερα αριθμεί 1,23 δισ. μέλη, εκ των οποίων τα 4.400.000 βρίσκονται στην Ελλάδα
2014
Οι χρήστες του Διαδικτύου ξεπερνούν τα 2,7 δισεκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.
