Ποια είναι τα συμπτώματα και οι αιτίες της νυχτερινής ενούρησης στα παιδιά;

Πρόκειται για την ακούσια απώλεια ούρων κατά τη διάρκεια του ύπνου. Τα παιδιά ηλικίας 3-6 ετών είναι πιο ευάλωτα, αν και παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να εμφανίσουν επίσης αυτή τη συμπεριφορά.

Η νυχτερινή ενούρηση αποδίδεται κυρίως σε ψυχολογικούς και συναισθηματικούς παράγοντες, όπως είναι το αίσθημα ανασφάλειας, το άγχος, οι φοβίες, η συγκεκαλυμένη θλίψη, τα νέα γεγονότα στα οποία το παιδί δυσκολεύεται να προσαρμοστεί (π.χ. η άφιξη ενός νέου μωρού στην οικογένεια, η αλλαγή σχολείου, η μετακόμιση σπιτιού, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου).

Παιδιά που δεν έχουν λάβει επαρκή μάθηση στην ανάπτυξη της ικανότητας ελέγχου των ούρων επίσης μπορεί να παρουσιάσουν νυχτερινή ενούρηση, ενώ οι οργανικές και οι λειτουργικές παθήσεις αποτελούν έναν επιπλέον παράγοντα ευπάθειας.

Πώς μπορεί ο γονιός να βοηθήσει το παιδί του όταν εκείνο «βρέχει» το κρεβάτι του;

Το πρώτο βήμα είναι να αποδεχθεί ότι το παιδί του παρουσιάζει μια δυσκολία η οποία δεν είναι ένδειξη ασθένειας, αδύναμου χαρακτήρα ή κακής συμπεριφοράς ούτε το παιδί ηθελημένα την προκαλεί.

Μάλιστα, το παιδί μπορεί να ντρέπεται για τη συμπεριφορά του και η αυτοεκτίμησή του να είναι χαμηλή. Πρόκειται συνήθως για μια συναισθηματικής προέλευσης συμπεριφορά, η οποία εάν κατανοηθεί στο βάθος της ως προς το γιατί συμβαίνει, τότε μπορεί το παιδί να τη σταματήσει με τη στήριξη του γονιού του.

Ο γονιός είναι καλό να παροτρύνει το παιδί με θετικό τρόπο να πηγαίνει στην τουαλέτα σε προγραμματισμένα και τακτά χρονικά διαστήματα και ιδιαίτερα πριν να κοιμηθεί, μειώνοντας παράλληλα την κατανάλωση υγρών μετά το μεσημέρι. Μπορεί επίσης να ξυπνάει το παιδί κατά τη διάρκεια της νύχτας για να ουρήσει προκειμένου να προλάβει το σύμπτωμα, αλλά και για να μάθει στο παιδί να ξυπνάει μόνο του για τον ίδιο σκοπό.

Είναι ιδιαίτερα θετικό το να επιβραβεύει τις νύχτες που μένει στεγνό. Ο καθημερινός συναισθηματικός διάλογος και η αποφόρτιση του παιδιού στο πλαίσιο μιας σχέσης εμπιστοσύνης αποτελεί πανάκεια σε περιόδους όπου το παιδί νιώθει ευάλωτο.

Αν όμως η νυχτερινή ενούρηση εμφανίζεται με επίμονη θλίψη, ευερεθιστότητα, μείωση της λήψης φαγητού, διαταραγμένο ύπνο ή επιθετικότητα, τότε προτείνεται η επίσκεψη σε έναν παιδοψυχολόγο.

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια (PhD), myrsini.kostopoulou@gmail.com

Τελευταία Νέα