Ο διεθνούς φήμης ιστορικός του Μεσαίωνα Ζακ Λε Γκοφ, πέθανε την Τρίτη στο Παρίσι σε ηλικία 90 ετών, ανακοίνωσε η οικογένειά του στη γαλλική εφημερίδα Le Monde.
Ο Λε Γκόφ, «κρύβεται» πίσω από την τεράστια επιτυχία της ταινίας τουΖαν-Ζακ Ανό,Το Όνομα του Ρόδου (βασισμένης στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ουμπέρτο Έκο), καθώς ήταν ο επιστημονικός σύμβουλος στα γυρίσματα, με ενεργό μάλιστα συμμετοχή σε αυτά.
Τον Νοέμβριο, παρόλο που λόγω ηλικίας, είχε αποσυρθεί από τα κοινά, υποστήριξεμαχητικά τον πανταχόθεν βαλλόμενο Φρανσουά Ολάντ, κίνηση πουείχεσυζητηθεί στη Γαλλία.
Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του αμετακίνητα άνθρωπο της Αριστεράς και αγωνιζόταν από τη νεότητά του -όταν ελάχιστοι έθεταν τέτοια ζητήματα- για μια ενωμένη, ισχυρή και ανεκτική Ευρώπη.
Μιλούσε άλλωστε αγγλικά, ιταλικά, πολωνικά και γερμανικά και ενσάρκωνε αυτή την Ευρώπη του διαλόγου, την οποία και επιθυμούσε.
Ως νεαρός ερευνητής, στα 24 χρόνια του,βρέθηκε το 1948 στην Πράγα, όπουέζησε από πρώτο χέρι, την κατάληψη της εξουσίας από τους κομμουνιστές.
Γεννημένος την Πρωτοχρονιά του 1924, παλιός μαθητής της Ecole Normale Supérieure (ΕΝS)που εκπαιδεύει την πανεπιστημιακή ελίτ της Γαλλίας, είχε διαδεχθεί το 1972 έναν άλλο μεγάλο ιστορικό, τον Φερνάν Μπροντέλ, επικεφαλής της Ecole Pratique des Hautes Etudes, μιας σχολής η οποία θεωρείται ένα από τα χωνευτήρια της ευρωπαϊκής έρευνας στις κοινωνικές επιστήμες και το 1975 μετονομάσθηκε σε Ανωτάτη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών (EHESS).
Το έργο του συνοδευόταν πάντα από ένα στοχασμό για το επάγγελμα του ιστορικού. Στη δεκαετία του 1970, έγινε ένας από τους πατέρες του κινήματος της λεγόμενης «Νέας Ιστορίας».
Επιδιώκοντας να αγγίξει ένα ευρύτερο κοινό, εκλαϊκεύοντας τα βαθύτερα διδάγματα της ιστορίας, ο Ζακ Λε Γκοφ παρουσίαζε από το 1966 -και για πολλά χρόνια- την εκπομπή «Οι Δευτέρες της Ιστορίας» στο ραδιοσταθμό France Culture.
Στη διάρκεια της μακράς σταδιοδρομίας του, ο Ζακ Λε Γκοφ αφιερώθηκε στην ανθρωπολογία του Μεσαίωνα, την προσέγγιση στην οποία άλλαξε εξετάζοντας όλες τις πλευρές της κοινωνικής ζωής.
Το 2004 τιμήθηκε με το βραβείο Ιστορίας Dr A.H. Heineken επειδή «άλλαξε θεμελιωδώς την αντίληψη για το Μεσαίωνα».
Βιογράφος του Αγίου Λουδοβίκου (Λουδοβίκος Θ’) και συγγραφέας του σπουδαίου βιβλίου Η Γέννηση του Καθαρτηρίου, δεν δίσταζε να εγκαταλείπει την ιστορική περίοδο στην οποία είχε αφοσιωθεί, για να ασχοληθεί με την πιο καυτή επικαιρότητα.
Το πρώτο βιβλίο του, Οι διανοούμενοι κατά τον Μεσαίωνα (1957), τον επέβαλε στα 35 του ως κληρονόμο της Ecole des Annales, της σχολής που στη δεκαετία του 1930 έφερε μια επανάσταση στην προσέγγιση της Ιστορίας.
Από το 1967 διηύθυνε άλλωστε την έγκυρη επιθεώρηση Annales.
Θα ακολουθήσουν δεκάδες βιβλία, μεταξύ των οποίων τα εξής: Eμποροι και Tραπεζίτες κατά το Μεσαίωνα (1957), Το φαντασιακό στο Μεσαίωνα (1985), μια βιογραφία του Αγίου Λουδοβίκου (1995) και Η Ευρώπη γεννήθηκε το Μεσαίωνα;.
Έγραψε συνολικά περίπου 40 έργα, αλλά πάντα, πιο αγαπημένο του, όπως έλεγε ήταν Η γέννηση του καθαρτηρίου (1981).
«Πριν, υπήρχαν η κόλαση και ο παράδεισος. Αποκάλυψα ένα νέο χώρο του υπερπέραν», έλεγε το 2008 στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
