ΤΙ τραβάει κι αυτός ο Θεοδωράκης… Ο Πάγκαλος δηλώνει ότι θα τον ψηφίσει και ο Κρεμαστινός τον ρωτάει πού βρήκε τα λεφτά να κάνει κόμμα. Ου μπλέξεις –που λένε –με τους πασόκους. Δεν είναι σίγουρο ότι Το Ποτάμι ωφελείται με το να το στηρίζει ο Πάγκαλος –αλλά ο Θεοδωράκης δεν είχε μεγάλα περιθώρια αντιδράσεων. Στον Κρεμαστινό όμως απάντησε. Οχι σε πολύ κόσμιο ύφος –μάλλον σε λογική: «Κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους…» –αλλά και ο πρώην υπουργός Υγείας δεν ήταν κοσμιότερος, ενώ τώρα απειλεί με μηνύσεις.

ΣΤΗΝ πραγματικότητα, Το Ποτάμι είναι λίγο σαν υβριδικό όχημα. Μέχρι τα εβδομήντα ή ογδόντα χιλιόμετρα πάει με την μπαταρία. Δηλαδή δεν χρειάζεται και τόσο μεγάλη δύναμη. Μετά, βέβαια, παίρνει μπροστά ο κινητήρας. Είναι αυτή η προοπτική, όταν ανέβουν οι στροφές, που κάνει το πολιτικό σύστημα να σκιαχτεί. Οι αναλυτές που ξέρουν επιμένουν ότι Το Ποτάμι παίρνει από παντού. Παρ’ όλα αυτά, οι αντιδράσεις είναι από τρεις μεριές. Τη ΔΗΜΑΡ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠαΣοΚ. Η οξύτητα ποικίλλει –ανάλογα με τον εκφραστή της κριτικής και με τη φάση. Αλλά ο εκνευρισμός –είναι η αλήθεια –δεν πολυκρύβεται. Μόνο ο Πάγκαλος αποδεικνύεται, ως συνήθως, τετραπέρατος. Είναι πολύ προτιμότερο –και πιο τρέντι –να εμφανίζεται ως ψηφοφόρος του Ποταμιού, από το να έχει μετακομίσει στη ΔΗΜΑΡ, όπως έκαναν διάφοροι πασόκοι, ή να τον έχουν αφήσει έξω από την πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως την έπαθε η Λούκα.

ΤΙ τρέχει με τον Θεοδωράκη; Είναι απλό: αποδεικνύεται καλός σόουμαν σε μια εποχή που ούτως ή άλλως έχει επιφανειακή αντίληψη για την πολιτική. Και πάει καλά όταν Το Ποτάμι είναι σαν τις εκπομπές του: δηλαδή one man show. Το πράγμα πάσχει όταν πάνε να μπλέξουν άλλοι –πέραν της ονοματολογίας του ευρωψηφοδελτίου –αφού ο Σταύρος είναι, κυρίως, καλός στο να σκηνοθετεί τον εαυτό του. Ακόμη και στην πολιτική. Από εκεί και πέρα, είναι σαφές ότι ένα μέρος του εκλογικού σώματος πνίγεται και αναζητεί εναλλακτική. Ή θέλει να πιστεύει ότι έχει ανάγκη από μια εναλλακτική, διότι άλλο η έκφραση πρόθεσης στις δημοσκοπήσεις και η μόδα στις κοινωνικές συναναστροφές ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άλλο η ώρα της κάλπης στις εκλογές. Εκεί τα χαχαχούχα κόβονται. Αλλωστε, το θέμα με Το Ποτάμι δεν είναι πόσο καλά θα πάει μέχρι τις εκλογές, αλλά στις εκλογές. Με άλλα λόγια, άλλο η ελεύθερη σχέση και άλλο ο γάμος.

ΠΟΝΗΡΟΣ ο Σταύρος, έχει πετάξει ήδη την μπάλα μπροστά μιλώντας για ιδρυτικό συνέδριο τον Ιούνιο. Παρ’ όλα αυτά, είναι σαφές ότι τα κόμματα που πάνε να τον κοντράρουν δεν ξέρουν πώς να τον παίξουν. Ισως θα ήταν καλύτερα αν δεν του έδιναν σημασία. Αν δεν τον υποτιμούσαν ή αν δεν προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι κι αυτός δεν είναι κάτι διαφορετικό. Οτι από το μικροχώρι της πολιτικής προέρχεται, απλώς άλλαξε ρόλο. Μπορεί. Παρ’ όλα αυτά, Το Ποτάμι εικονογραφεί την ανάγκη για κάτι νέο ή για έναν νέο τρόπο πολιτικής έκφρασης στη δημόσια ζωή. Αυτός που θα ωφεληθεί είναι αυτός που θα το μελετήσει και θα το αντιγράψει καλύτερα. Προς το παρόν ουδείς το επιχειρεί.