Θα μπορούσε η τρόικα να είχε προχωρήσει στο PSI από την αρχή του ελληνικού προγράμματος; Η απάντηση του Πολ Τόμσεν στους δημοσιογράφους είναι αφοπλιστική : «Αν ήμασταν στην ίδια κατάσταση, με τις ίδιες πληροφορίες εκείνη τη στιγμή, θα κάναμε πιθανώς τα ίδια και πάλι» (If we were in the same situation, with the same information at that time, we would probably do the same again).
Από τις αρχές του 2013 το ΔΝΤ ξεκίνησε εσωτερική διαδικασία αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος η οποία κατέδειξε πως οι αναπτυξιακές παραδοχές του Ταμείου στο πρώτο Μνημόνιο ήταν υπερβολικά αισιόδοξες. Η απολογιστική αυτή έκθεση αναφέρει πως η χρήση λάθος δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών στο ελληνικό πρόγραμμα είχε ως αποτέλεσμα τα μέτρα λιτότητας που επέβαλε η ελληνική κυβέρνηση να τροφοδοτούν δυσανάλογα την ύφεση και να διογκώνουν το χρέος. Ακόμη, ανέφερε ότι ήδη από τις αρχές του 2011, οπότε καταδείχθηκε πως η υποχώρηση του ελληνικού ΑΕΠ θα ήταν πιο έντονη από την αναμενομένη, κατέστη σαφές ότι θα χρειαστεί κάποιου είδους αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
«Μετά την αποχώρηση του Στρος-Καν από το ΔΝΤ τον Μάιο του 2011 και την έλευση της Λαγκάρντ ο Τόμσεν έγινε πιο επιθετικός. Ο Στρος-Καν μετερχόταν οικονομικών επιχειρημάτων για να του επιβληθεί, με τη Λαγκάρντ η προσέγγιση αυτή δεν έχει αντίστοιχη επιτυχία. Με εκείνη στη διοίκηση ο Τόμσεν πιθανώς να αισθάνθηκε πιο αυτονομημένος» υπογραμμίζει στα «ΝΕΑ» πολύπειρο στέλεχος με γνώση της λειτουργίας του ΔΝΤ. Το ίδιο στέλεχος όσο και συνεργάτες του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου ξεκαθαρίζουν στα «ΝΕΑ» πως το πρώτο Μνημόνιο της Ελλάδας δεν βασίστηκε σε παλαιότερα Μνημόνια του ΔΝΤ µε την Τουρκία, το Μεξικό, την Ουγγαρία, τη Λετονία ή την Ισλανδία, όπως κάποιοι υποστηρίζουν, αλλά συντάχθηκε εξ αρχής από την ελληνική πλευρά και τα στελέχη της τρόικας υπό την ασφυκτική πίεση του χρόνου και των ευρωπαϊκών θεσμών.
Στελέχη που ενεπλάκησαν αργότερα στην εφαρμογή του προγράμματος αναφέρουν στα «ΝΕΑ» πως το ΔΝΤ, ο Τόμσεν και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι (Στρος-Καν) θα μπορούσαν κατά την περίοδο κατάρτισης του πρώτου Μνημονίου να διεκδικήσουν από τη ζώνη του ευρώ μεγαλύτερη περίοδο δημοσιονομικής προσαρμογής και χαμηλότερα επιτόκια για την Ελλάδα –κάτι που έγινε τον Μάρτιο του 2011 -, αλλά τελικά υπέκυψαν στις πιέσεις της Γερμανίας για «τιμωρητικά» επιτόκια και άμεσης απόδοσης δημοσιονομικά μέτρα, καταδικάζοντας εξ αρχής το πρόγραμμα σε αποτυχία. «Αυτό ήταν το προπατορικό αμάρτημα (ancestral sin) του κ. Τόμσεν» δήλωσε στα «ΝΕΑ» στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, προσθέτοντας πως το ΔΝΤ ήταν ο μόνος θεσμός της τρόικας ο οποίος γνώριζε πού θα οδηγούσε την Ελλάδα η τότε αξίωση της Γερμανίας για άμεση περικοπή του ελληνικού ελλείμματος κατά 5%.
