Αναζήτηση
Μπορεί να είχε κατακτήσει την Ινδία αν περίμενε τρεις με τέσσερις εβδομάδες. Ο καιρός θα άλλαζε, θα επικρατούσαν βορειοανατολικοί μουσώνες και η ατμόσφαιρα θα γινόταν πιο ξηρή, θα «ηρεμούσε» μαζί και ο Γάγγης. Ομως ο Μέγας Αλέξανδρος μαζί με το ναύαρχό του, τον Νέαρχο, ίσως να μη γνώριζαν τις μετεωρολογικές συνθήκες σε εκείνη την τόσο απομακρυσμένη χώρα ή να μην είχαν πληροφορίες από τους ντόπιους για το πότε θα σταματούσαν οι νοτιοδυτικοί μουσώνες που σίγουρα, όσο σφοδροί και αν ήταν, δεν ήταν η αποκλειστική αιτία που φρενάρισαν τα στρατεύματα του μακεδόνα βασιλιά.
Οι μουσώνες, ήδη από τον 4ο αιώνα π.Χ., φθάνουν στην Ινδία ακόμη και σήμερα από τις ίδιες διευθύνσεις, τους είδε ο Μέγας Αλέξανδρος, αλλά η πολιτική απόφαση ήταν να γυρίσει πίσω, τραυματισμένος ο ίδιος, σε όχι καλή φυσική κατάσταση, αλλά αισιόδοξος για την κατάκτηση της Αραβίας όπως και ενός άλλου λαού για τον οποίο είχε ακούσει να μιλάνε, των Ρωμαίων στην Ιταλία.
Πάντα ο καιρός ήταν απρόβλεπτος και πολλές φορές καθόρισε τη μοίρα της ανθρωπότητας. Αυτή άλλωστε είναι και μία από τις σημαντικότερες πτυχές που αναδεικνύει ο μαθηματικός και μετεωρολόγος Θοδωρής Κολυδάς στο βιβλίο του «Η ιστορία μιας πεταλούδας, μετεωρολογική περιπλάνηση», που εξέδωσε ο ίδιος.
Αστατος ο καιρός και δύσκολο να προβλεφθεί, «λόγω των σύνθετων μηχανισμών στην ατμόσφαιρα και του τρόπου που αυτοί αλληλεπιδρούν μεταξύ τους», όπως λέει ο Θοδωρής Κολυδάς στα «ΝΕΑ». Και ας ασχολούνται οι άνθρωποι με τη μετεωρολογία ήδη από την εποχή του Ομήρου. Ακόμη και σήμερα, τρεις χιλιετίες μετά, «δύσκολο να πεις τι καιρό θα κάνει έπειτα από μία εβδομάδα, άντε 10 ημέρες». Κι ας είναι ο καιρός το πρώτο πράγμα που ενδιαφέρει τον άνθρωπο μόλις ανοίγει κάθε πρωί την πόρτα για να βγει από το σπίτι του.
Κάπως έτσι είχε φοβηθεί και ο Κορίνθιος Αδείμαντος, το πρωινό της 22ας Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ. Είχε ξημερώσει μία υπέροχη φθινοπωρινή ημέρα και ο ήλιος έλαμπε, όπως έγραφε αργότερα και ο Αισχύλος. Ομως προς το μεσημέρι κάτι ξαφνικό συνέβη και ένα μελτέμι που άρχισε σιγά σιγά να δυναμώνει σάρωνε την Αττική φθάνοντας μέχρι τη Σαλαμίνα.
Ο Αδείμαντος, τον οποίο λίγοι γνωρίζουν, σήκωσε πανιά και έφυγε, γλίτωσε την τριήρη του και έμειναν να χαθούν μόνο 40 από τον αθηναϊκό και τον συμμαχικό στόλο. Ο δυνατός βοριάς εκείνο το καταμεσήμερο ίσως να άλλαξε λίγο τη στρατηγική του Θεμιστοκλή και του Ευρυβιάδη, αλλά σίγουρα καθόρισε σε έναν βαθμό και τη μοίρα του δυτικού κόσμου, εγκλωβίζοντας τα βαριά περσικά σκάφη που έμειναν ευάλωτα στις μανούβρες των ευέλικτων τριήρεων οι οποίες εφορμούσαν από τους δυτικούς όρμους της Σαλαμίνας.
Ο αέρας, πολλούς αιώνες αργότερα, στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Ιαπωνία, ήταν αυτός που προστάτευσε τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου από τις ορδές του Κουμπλάι Χαν το 1281. Ηταν η εποχή που γεννήθηκαν οι καμικάζι, οι μαχητές του θεϊκού ανέμου. Ο Χαν επιχείρησε να εκστρατεύσει κατά της Ιαπωνίας, όμως από το μένος του βοριά Σίπου έχασε 300 πλοία. Οι πολεμιστές που είχαν παραταχθεί στις ακτές και έδωσαν τις μάχες με όσους από τον στρατό του Κουμπλάι Χαν επέζησαν ονομάστηκαν καμικάζι.
«Μπορεί να ακούγεται παράδοξο, αλλά ήδη από την αρχαιότητα ο καιρός ποτέ δεν έπαψε να μας εκπλήσσει, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού. Η μελέτη των μετεωρολογικών συνθηκών από την αρχαιότητα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, όχι μόνο γιατί μπορείς να δεις πώς εξελίσσεται στην πορεία του χρόνου το κλίμα αλλά και να καταλάβεις πώς ο καιρός επιδρά μακροπρόθεσμα και στους ανθρώπους –είναι και αυτό μια σημαντική παράμετρος της εξέλιξής μας» προσθέτει ο Θοδωρής Κολυδάς.
Πόσοι και πόσοι δεν αγανάκτησαν τις προηγούμενες ημέρες με τις λασποβροχές που έπεσαν σε όλη τη χώρα. «Τα ίδια πάθαιναν και στην αρχαιότητα, σκόνη από τη Σαχάρα ερχόταν στην Ελλάδα και τον 9ο αιώνα π.Χ. και λασποβροχές περιγράφει και ο Ομηρος. Αιώνες αργότερα, τον 4ο αι. π.Χ., χιόνιζε στην Αττική Απρίλιο μήνα και τόσο πολύ μάλιστα που είχε κάψει στο Θριάσιο Πεδίο όλα τα αμπέλια».
Βατερλώ. Η βροχή τσάκισε και τον Ναπολέοντα στις 18 Ιουνίου 1815 στο Βατερλώ. Ηδη, όπως λέει στα «ΝΕΑ» ο Θοδωρής Κολυδάς, από τις 12 του ίδιου μήνα μία συστοιχία βαρομετρικών συστημάτων είχε σχηματιστεί στον ουρανό και ραγδαίες βροχοπτώσεις εκδηλώθηκαν στις 17 και στις 20 του μήνα. Ο Ουέλινγκτον είχε φροντίσει να κρατήσει στεγνό μεγάλο μέρος του οπλισμού. Κανόνια που κόλλησαν στη λάσπη έκριναν την έκβαση της μάχης.
Ηταν ο ίδιος ο καιρός που τρία χρόνια πριν τσάκισε τον γάλλο αυτοκράτορα στη Μόσχα. Το θερμόμετρο είχε πέσει στους τουλάχιστον 30 βαθμούς υπό το μηδέν και ο στρατός του αποδεκατίστηκε. Η μοίρα της Ευρώπης κρίθηκε και από τα καιρικά μαγειρέματα στην ανώτερη ατμόσφαιρα.
Η καταιγίδα συνοδευόμενη από κεραυνούς είναι το καιρικό φαινόμενο που ανέκαθεν φόβιζε πιο πολύ τους ανθρώπους. Περισσότερο από κάθε άλλο. Υπάρχουν κεραυνοί και κεραυνοί.Και ένα μάλιστα είδος είναι το πιο τρομερό απ’ όλα, σπάνιο, μοιάζει με κάτι ανεξήγητο, καίει τα πάντα στο πέρασμά του και το έχουν δει και στην Ελλάδα.Είναι ο σφαιρικός κεραυνός,μια πύρινη μπάλαπου κινείται παράλληλαμε το έδαφοςκαι με θερμοκρασία 1.800 βαθμών Κελσίου αποτεφρώνειτα πάνταστο πέρασμά του.Το πώς ακριβώς δημιουργείται αυτός ο κεραυνός δεν είναι απόλυτα κατανοητό, όμως σίγουρα αν βρει πόρτα ανοικτή τρυπώνει καισε σπίτια.
