Μέχρι το καλοκαίρι του 2010, πριν από τη διάσπαση του Συνασπισμού και την αποχώρηση των (κεντρώων) Ανανεωτών, το φάντασμα του ΠαΣοΚ πλανιόταν διαρκώς πάνω από την Κουμουνδούρου.

Τέσσερα χρόνια μετά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκατασταθεί στη Χαριλάου Τρικούπη και φοβίζει ηγετική ομάδα και στελέχη, που δείχνουν αλλεργική αντίδραση στην όποια προσέγγιση με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τυπικά η συζήτηση για τον ΣΥΡΙΖΑ στο ΠαΣοΚ ξεκίνησε τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν δύο πρώην υπουργοί από την παλαιότερη φρουρά, οι Δημήτρης Ρέππας και Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, την έβαλαν από το παράθυρο μέσω του επετειακού Συμποσίου του Κινήματος για την 3η Σεπτέμβρη και τη διήμερη εκδήλωση του

ΙΣΤΑΜΕ.

Οι κ.κ. Ρέππας και Παπαϊωάννου έως τότε κρατούσαν αποστάσεις ασφαλείας από τα τεκταινόμενα στο ΠαΣοΚ και συγχρόνως από τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Ο δεύτερος μάλιστα δεν είχε θέσει καν υποψηφιότητα στο Συνέδριο για την εκλογή του στην Κεντρική Επιτροπή, τονίζοντας τότε ότι τη σκυτάλη θα πρέπει να αναλάβει η νεότερη γενιά.

ΟΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ. Η αντίληψη που έχει ο Δημήτρης Ρέππας είναι ότι το ΠαΣοΚ θα πρέπει να υπερβεί τις προκαταλήψεις του απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και στην ηγεσία του, να ξεπεράσει τις τύπου Πινοτσέτ απειλές «θα φύγετε με ελικόπτερο» και «θα κάνουμε εξεταστικές για όλους τους οργανισμούς που θα πωληθούν» και να συνειδητοποιήσει ότι μία πολιτική δύναμη με νέα χαρακτηριστικά θα συμμετέχει καθοριστικά στις πολιτικές εξελίξεις για τα επόμενα χρόνια στη χώρα. Κοινώς, ζητεί το ΠαΣοΚ να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ομοίως, ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου στο Συμπόσιο του ΙΣΤΑΜΕ είχε πει ευθέως ότι το ΠαΣοΚ στην προσπάθειά του να εντοπίσει τη χαμένη λαϊκή του βάση θα πρέπει να την αναζητήσει μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι μία υπαρκτή δύναμη με χαρακτηριστικά που ενεργοποιούν τα αντανακλαστικά της κοινωνίας.

Την πρότασή του για επαφές με τον ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε ο κ. Ρέππας προ ημερών, με άρθρο του στο οποίο επισήμανε ότι δεν βρίσκει ορθή ούτε τη μονοσήμαντη προς τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτική κριτική της ηγεσίας του ΠαΣοΚ, την ίδια ώρα που ευνουχίζει τον αντιπαραθετικό λόγο της προς τη Δεξιά.

Η επαναφορά του πρώην υπουργού στα ενδοκομματικά συνέπεσε με την προτροπή του Κώστα Σκανδαλίδη να αναζητηθούν από μέρους του ΠαΣοΚ δίαυλοι επικοινωνίας με τους φιλοευρωπαϊστές της Κουμουνδούρου.

Ο ΛΑΛΙΩΤΗΣ. Παρόμοιες απόψεις διατυπώνουν και άλλα στελέχη, είτε πιο ανοιχτά είτε με πιο ιδιωτικό τρόπο. Για παράδειγμα ο Κώστας Λαλιώτης, που ποτέ δεν έχει εκφραστεί θετικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως κατά καιρούς έχει διαψεύσει τις φήμες που τον θέλουν να έχει ανοιχτή επικοινωνία με κάποια ηγετικά στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εμφανίζεται να πιστεύει ότι το ΠαΣοΚ πρέπει να εναρμονιστεί με τις νέες συνθήκες και να απαλλαγεί από τις παρωπίδες που δεν του επιτρέπουν να κοιτάζει προς τα αριστερά του.

Με ευθύ τρόπο υπέρ της επαφής με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν μιλήσει πολύ εντός του ΠαΣοΚ. Ομως το αφήνουν να εννοηθεί κάτω από τις γραμμές των δημόσιων παρεμβάσεών τους. Για παράδειγμα, ο Μιχάλης Καρχιμάκης, μολονότι πίνει νερό στο όνομα του ΠαΣοΚ, δεν θα θεωρούσε κακή εξέλιξη μια νέα αρχή με την Κουμουνδούρου.

Αλλωστε και ο Γιώργος Παπανδρέου προ ημερών από το Βερολίνο ξάφνιασε, δηλώνοντας ότι θα μπορούσε και στην Ελλάδα να σχηματιστεί μία κυβέρνηση με συνεργασίας με την Αριστερά.

Η πρόταση

Ο ίδιος ο Βαγγέλης Βενιζέλος μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων του 2012 ζήτησε από τον Αλέξη Τσίπρα να ενταχθεί με το κόμμα του σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Πρόταση που επανέφερε με άλλη διατύπωση προσφάτως μετά την επίσκεψή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ωστόσο, ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ επιδιώκει τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην ανάληψη ευθυνών ούτως ώστε να του ακυρώσει το επιχείρημα πως «εμείς δεν κυβερνήσαμε», ούτε είχαμε καμία εμπλοκή σε κορυφαίες αποφάσεις.

Τελευταία Νέα