Υπάρχει ένα βίντεο, διαθέσιμο στο YouTube, με τον Βαν Μόρισον και τον Μπομπ Ντίλαν να κάθονται σε ένα πεζουλάκι και να τσαγρουνίζουν χαλαροί και ωραίοι τις κιθάρες τους. Είναι από ντοκιμαντέρ του BBC και, όπως φαίνεται από τα πρώτα πλάνα, γυρίστηκε στην Αθήνα, στον λόφο του Φιλοπάππου, απέναντι από την Ακρόπολη. Παίζουν το «Crazy Love» και ο οπερατέρ δεν τσιγκουνεύεται τα κοντινά στον Παρθενώνα. Είναι Ιούνιος του 1989. Οι δύο μουσικοί βρίσκονται στη χώρα για μια συναυλία από εκείνες που, χρόνια μετά, χαρακτηρίζονται αξέχαστες.
Πριν από εκείνες του ’93 και του ’10, αυτή ήταν η πρώτη του Ντίλαν στην Ελλάδα. Οι «ντιλανικοί», βέβαια, δεν ήταν πάντα τυχεροί. Οποιος έζησε στις αρχές του ’60, τονίζει ο παραγωγός Γιάννης Πετρίδης, γνωρίζει πόσο μικρή ήταν τότε η μουσική πληροφόρηση. Οσοι αναζητούσαν ξένους καλλιτέχνες συντονίζονταν κυρίως στον σταθμό της αμερικανικής βάσης. Ο ίδιος γνώρισε τον μουσικό από διασκευές των Peter, Paul & Mary στο «Blowin’ in the Wind», των Byrds, φυσικά, («υπέροχο το ηλεκτρικό “Mr. Tambourine Man”») και κυρίως έπειτα από «αυτό το αριστούργημα, το “Like a Rolling Stone”». Θα χρειαζόταν, όμως, καιρός μέχρι να γίνει ευρύτερα γνωστός. Ο Πουλικάκος διασκεύαζε το «All Along the Watchtower», ο Σαββόπουλος επίσης, ο Τάσος Φαληρέας έφερνε δίσκους του στο Pop Eleven, μέχρι εκεί όμως. «Και στη δικτατορία», λέει ο Πετρίδης, «τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα».
Σε κάποια διοργάνωση συναντήθηκε με τον μουσικό, συστήθηκαν, «α, ωραία η Ελλάδα», της είπε και συνέχισαν το πρόγραμμά τους. Της φάνηκε «λιγομίλητος, ευγενής, αλλά κλειστός και αποτραβηγμένος». Οταν γύρισε στην Ελλάδα, της ήταν, λέει, αδύνατον να μην τραγουδάει το «Blowin’ in the Wind» στις συναυλίες της και οι άνθρωποι της δικτατορίας δεν καταλάβαιναν τους πολιτικούς στίχους του. Μία φορά μόνο, το ’67, στην Ελληνοαμερικανική Ενωση, ενώ η πρώτη βραδιά εξελίχθηκε κανονικά, αφού πιθανώς κάποιος σφύριξε στην Ασφάλεια τι συνέβαινε, η δεύτερη απαγορεύτηκε: «Σε αυτές τις περιπτώσεις ο σύζυγός μου, δημοσιογράφος David Burke, τηλεφωνούσε και ρωτούσε γιατί με κρατούσαν. “Τραγουδάει απαγορευμένα” έλεγαν εκείνοι. “Ώστε απαγορεύεται ο Ντίλαν στην Ελλάδα;”, έλεγε αυτός. “Θα το μεταδώσω απόψε”».
Το 1973 η Συριώτη θα παρέδιδε βιβλίο με τίτλο «Τα τραγούδια του Μπομπ Ντίλαν» (εκδ. IBC) και το 1976 κυκλοφόρησε το «Desire». Τότε μυήθηκε και ο συγγραφέας Γιώργος-Ικαρος Μπαμπασάκης. Ηταν τυχερή η παρέα του, λέει, γιατί είχαν τον Φαληρέα να τους λέει «είστε χαζοί που δεν ακούτε Ντίλαν». Λόγω οικονομικών κανόνιζαν ποιος θα αγοράσει ποιον δίσκο, ενώ ειδικά με το «One More Cup of Coffee», θυμάται, γινόταν χαμός.
Με τον Βαν Μόρισον στου Φιλοπάππου
Ντίλαν και Μόρισον με φόντο την Ακρόπολη; Κι όμως, στις 29 Ιουνίου του 1989, έπειτα από μια συναυλία τους στην Αθήνα (και ενώ ο Ντίλαν είχε εμφανιστεί δύο ημέρες πριν και στην Πάτρα), οι δύο άνδρες καταγράφονται σε ντοκιμαντέρ του BBC με θέμα τις ζωντανές εμφανίσεις του Βαν Μόρισον να τζαμάρουν στον λόφο του Φιλοπάππου. Μεταξύ άλλων, παίξανε τα «Foreign Window», «One Irish Rover» και «Crazy Love», με τον Ντίλαν να συνοδεύει άλλοτε στην κιθάρα κι άλλοτε στη φυσαρμόνικα.