Εδώ δεν χρειαζόταν καν σκάουτινγκ. Ούτε ατέλειωτες ώρες μπροστά στο κομπιούτερ και χρήσιμες πληροφορίες από τον προπονητή στους ποδοσφαιριστές. Τον Λουίς Σουάρες τον γνωρίζουν όλοι –πόσω μάλλον οι άγγλοι μπακ.
Και όμως, αυτός ο τόσο ταλαντούχος επιθετικός κατάφερε να τους ξεγελάσει. Ηταν… Αγγλος στο ραντεβού! Ξεπήδησε και στα δύο γκολ ανάμεσα στους αμυντικούς ύστερα από ισάριθμες ασίστ του Καβάνι και έριξε στο καναβάτσο την πλέον φιλόδοξη Αγγλία των τελευταίων ετών. Χθες είδαμε τον Σουάρες της Λίβερπουλ και των ρεκόρ στον αγγλικό μαραθώνιο. Μόνο αυτοί που τον αντιμετωπίζουν μία και δύο φορές την εβδομάδα δεν κατάφεραν να τον περιορίσουν. Και η Ουρουγουάη, χωρίς την ορμή της περασμένης της συμμετοχής, αλλά πάντα με τον πολύπειρο Ταμπάρες στον πάγκο της, προχωρά και ονειρεύεται πρόκριση στην επόμενη φάση του Μουντιάλ. Οπλο των παικτών η μεγάλη αφοσίωση στο πλάνο, η αυταπάρνηση, η μαχητικότητα στα όρια της αυτοθυσίας.
Η Αγγλία ίσως είχε παραπάνω ταλέντο. Από τη μέση και μπροστά οι κυνηγοί άλλαζαν συνεχώς θέσεις, έκαναν σουτ, ταλαιπώρησαν τους αντιπάλους, χωρίς όμως το επιθυμητό αποτέλεσμα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι Γουέλμπεκ, Στέρλινγκ και Στάριντζ θα μας απασχολήσουν στις προσεχείς διοργανώσεις. Σαν τα προσεχώς πριν από μία ταινία. Γιατί η Αγγλία έδειξε να πέρασε τη Μάγχη και παρουσίασε ένα στυλ παιχνιδιού όχι τόσο βρετανικό με τις απανωτές σέντρες, αλλά σύγχρονο ευρωπαϊκό με εναλλαγές ρυθμού και πολλές πάσες. Θα λέγαμε πως την πάτησε από τη δίψα για τη νίκη και στις δύο αναμετρήσεις που έδωσε μέχρι τώρα στη Βραζιλία. Με τον ίδιο τρόπο, με το ίδιο σκορ, η ίδια πικρή γεύση. Βρέθηκε πίσω, ισοφάρισε και πήγε να παίξει ένα παιχνίδι «όλα ή τίποτα». Ε, οι γνήσιοι τζογαδόροι Βρετανοί ρισκάρισαν για τα καλά και βγήκαν χαμένοι. Και είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν τους Ισπανούς. Μάλλον πρέπει να γίνουν περισσότερο κυνικοί. Γιατί όταν δεν φτάνεις στη νίκη, καλύτερο είναι να μην πίνεις το ποτήρι με τη γεύση της ήττας.
