Αναζήτηση
Μπορεί στην οικονομία να μην τα πάνε καλά, αλλά στην επιστήμη του έρωτα οι Γάλλοι είναι άσοι. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι βέβαια ο πρόεδρός τους. Ομως και οι διανοούμενοι δεν πάνε πίσω.
Πάρτε τη Μαρσέλα Ιακούμπ, την 50χρονη γαλλοαργεντινή ερευνήτρια και συγγραφέα που έγινε ευρέως γνωστή από το βιβλίο της «Η Ωραία και το Τέρας», όπου περιγράφει τον δεσμό της με τον Ντομινίκ Στρος-Καν. Σε συνέντευξη που έδωσε πρόσφατα στη «Λιμπερασιόν» υποστηρίζει ότι το σημερινό πρότυπο του ζευγαριού έχει αποτύχει. Και ο λόγος είναι ότι το ερωτικό πάθος έχει εξ ορισμού ημερομηνία λήξης. Ως εκ τούτου, τα διαζύγια αυξάνονται συνεχώς, γεγονός που έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των ανθρώπων, και ιδίως των γυναικών.
Ποια είναι η λύση; Να παντρευόμαστε ανθρώπους με τους οποίους δεν θέλουμε σώνει και καλά να κάνουμε σεξ, και να διατηρούμε παράλληλα κι άλλους συντρόφους. Ή να θεσπίσουμε την πολυγαμία. Και για τα παιδιά, άλλωστε, έχει αποδειχθεί ότι είναι καλύτεροι οι πολλοί γονείς από τους δύο.
Την ίδια άποψη έχει και ο γνωστός γάλλος οικονομολόγος Ζακ Αταλί, που υπήρξε ειδικός σύμβουλος του Μιτεράν και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Σαρκοζί. Από την πολυγαμία, όμως, εκείνος προτιμά τον πολυερωτισμό, όπου κανείς δεν ανήκει σε κανέναν. Ηδη με το βιβλίο του «Ερωτες. Ιστορίες των σχέσεων ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες», που κυκλοφόρησε το 2007, είχε ουσιαστικά κηρύξει το τέλος της μονογαμίας. Και τώρα επανέρχεται, εισάγοντας την έννοια της «πολυερωτικής πίστης».
Ζούμε σε μια τυραννία όπου η κατανάλωση έχει γίνει λόγος ύπαρξης λέει ο 70χρονος Αταλί σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε χθες στη «Ρεπούμπλικα». Μπορούν να μας επιβάλουν να ψηφίσουμε σήμερα Μπερλουσκόνι και αύριο Ρέντσι, αλλά πώς μπορούν να μας υποχρεώσουν να ζούμε για 60 χρόνια με τον ίδιο άνθρωπο; Με ποια λογική μπορούμε να έχουμε δύο σπίτια και δύο κινητά, αλλά μία και μόνη ερωτική σχέση; Αν δεν αλλάζαμε κάθε τόσο αυτοκίνητο ή πλυντήριο η οικονομία θα κατέρρεε. Ελευθερία σημαίνει το δικαίωμα της μη επιλογής. Ή μάλλον της επιλογής ενός συντρόφου σήμερα, χωρίς αυτό να αποκλείει την επιλογή και ενός άλλου αργότερα. Κατ’ αναλογία με το networking, θα πρέπει να υπάρχει και το netloving: ένα ερωτικό δίκτυο όπου θα μπορείς να έχεις ταυτόχρονες και διαφανείς σχέσεις με πολλά άτομα, τα οποία θα έχουν κι εκείνα με τη σειρά τους πολλούς συντρόφους.
Ο γάλλος οικονομολόγος πιστεύει ότι αργά ή γρήγορα θα απομακρυνθεί και η σφαίρα του έρωτα από εκείνη του σεξ. Ηδη οι νέοι ζουν μια σεξουαλικότητα που συνδέεται περισσότερο με τη φιλία παρά με τον έρωτα. Από την άλλη μεριά, πληθαίνουν οι «λευκοί γάμοι», όπου το σεξ απουσιάζει.
Οταν βλέπετε λοιπόν τη γαλλική οικονομία να πηγαίνει κατά διαβόλου αλλά τον Φρανσουά Ολάντ να χαμογελάει, μην αναρωτιέστε τον λόγο: ο πρόεδρος είναι απλώς μπροστά από την εποχή του.
