Η ευρωζώνη έχει δημιουργήσει παράδοση. Οταν περνά εσωτερικές κρίσεις και αντιμετωπίζει αντιθέσεις, στο τέλος πίσω από κλειστές θύρες, έστω δύσκολα, βρίσκει πάντα έναν συμβιβασμό. Φαίνεται πολύ λογικό για μια νομισματική ένωση 19 χωρών. Αυτό που δεν έκανε μέχρι τώρα είναι να επισπεύσει την πολιτική της ένωση ώστε να δημιουργηθεί η απαιτούμενη οντότητα με σταθερότητα και προοπτική. Είναι αυτός ο λόγος που στους ευρωπαϊστές προκάλεσαν ευχάριστη έκπληξη οι προτάσεις Γιούνκερ στην τελευταία ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής. Ο νέος πρόεδρος της Επιτροπής μίλησε για βαθμιαία ενοποίηση της ευρωζώνης με δικό της Κοινοβούλιο, προϋπολογισμό, υπουργό Οικονομικών. Μακάρι. Να γιατί, πέρα και πάνω απ’ όλα, πρέπει νά ‘μαστε εκεί!
Οσον αφορά τη διαπραγμάτευση της Ελλάδας στο Eurogroup, ένας αντικειμενικός παρατηρητής θα έβρισκε ότι και οι δύο πλευρές έχουν τα δίκια τους. Χρέος, μνημόνια, αντιμνημονια, τρόικες, επιτροπές, μεταρρυθμίσεις, δανεικά και πλεονάσματα –όλα μπλέκονται γλυκά! Αρα, ο συμβιβασμός αποτελεί λογικό επακόλουθο. Πολλοί αναρωτιούνται αν τα μεγάλα λόγια, οι αντιφάσεις, τα σούρτα – φέρτα, οι λεκτικές συγκρούσεις έως και προσβολές προσφέρουν κάτι ή θα μπορούσαν να λείπουν. Ξεχνούν ότι πάντα η πολιτική είχε και μια διάσταση θεάματος, με άξιους συμπρωταγωνιστές τα ΜΜΕ, αλλά και πολλούς κομπάρσους. Τελικά, η πολιτική, απαραίτητη στις οργανωμένες κοινωνίες, τα χωνεύει όλα και προχωρεί αλλάζοντας πρόσωπα και προσωπεία στην ταραχώδη εξέλιξη της ανθρώπινης πορείας.
Σήμερα ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και των αγορών. Εχουν υποχωρήσει οι ιδεολογίες κι έχουν αντικατασταθεί από χρηματοπιστωτικά προϊόντα και χρηματιστηριακές πράξεις. Από την αποθέωση της λογιστικής, των τραπεζών, των κεφαλαίων, των αριθμών και των οίκων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με ιδεολογικές καταβολές που κάποτε ήταν θρησκεία, καλείται να δείξει τις ικανότητές της σε ένα ακραιφνώς καπιταλιστικό περιβάλλον. Κανένας επαναστατικός οίστρος δεν κινεί την Ευρώπη και τον κόσμο, ούτε διαβλέπεται προσώρας.
Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός
