Οχι, δεν είναι σκέτος τακτικισμός. Δεν είναι αντιπερισπασμός. Ακόμη κι αν κάποιος είχε αμφιβολίες για τον τρόπο και τον χρόνο έγερσης του ζητήματος των γερμανικών αποζημιώσεων αρκούσε να ακούσει τον αναπληρωτή υπουργό Αμυνας χθες στη Βουλή. Αρκούσε να ακούσει με τι πάθος ανέπτυξε το σχέδιό του ο Κώστας Ησυχος.

Ο Ησυχος δεν είχε πάει απροετοίμαστος στη συζήτηση. Είχε τη Δευτέρα συγκαλέσει σύσκεψη στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας με παράγοντες άλλων υπουργείων και συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ και της ΟΛΜΕ. Στην κατοχή του στρατεύματος περιήλθαν πρόσφατα 400.000 έγγραφα με τα ημερολόγια της Βέρμαχτ από την Κατοχή. Ο Ησυχος ζήτησε αυτό το υλικό να αξιοποιηθεί για να συνταχθεί ένα εκπαιδευτικό έντυπο. Στόχος να «αποκαταστήσει την ιστορική μνήμη» με τη διανομή του στον στρατό και στα σχολεία.

Πρόκειται βέβαια για παιδαγωγική πρωτοβουλία ασυνήθιστη για υπουργό Αμυνας. Ομως οι γερμανικές αποζημιώσεις δεν είναι ζήτημα τεχνικό για να το αφήσουμε στις διπλωματικές υπηρεσίες και στους νομικούς. Χρειάζεται φρονηματισμό. Χρειάζεται, όπως εξήγησε ο ίδιος, να το ξεδιπλώσουμε «ως εθνική, πατριωτική και παλλαϊκή στρατηγική».

Γεννημένος στην Αργεντινή, ο πάλαι ποτέ αρχισυνδικαλιστής της Ολυμπιακής ήταν από τους βασικούς εμψυχωτές του λατινοαμερικάνικου ανοίγματος του ΣΥΡΙΖΑ. Ως υπεύθυνος του τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας του κόμματος καλλιέργησε τις σχέσεις με τη Βενεζουέλα, την Αργεντινή και τη Βραζιλία. Τα ταξίδια του Τσίπρα εκεί και οι δεσμοί με τα κυβερνώντα κόμματα ήταν μια πρώιμη εφαρμογή της «πολυδιάστατης» εξωτερικής πολιτικής, όπως είναι πλέον το διακηρυγμένο –διά στόματος Νίκου Κοτζιά –πρόταγμα της νέας ελληνικής διπλωματίας.

Το δόγμα δηλώνει κιόλας από το όνομά του την αντίθεση στον μονοδιάστατο προσανατολισμό της Ελλάδας προς μια Ευρώπη που αναθεματίζεται ως γερμανοκρατούμενη.

Ο Ησυχος ήταν από εκείνους που πίστευαν ότι από το άνοιγμα στη Λατινική Αμερική η Ελλάδα μπορούσε να κερδίσει πολύ περισσότερα από φτηνό βενεζουελάνικο πετρέλαιο. Μπορούσε να εισαγάγει και μπολιβαρισμό. Να διδαχθεί δηλαδή από το αντικαπιταλιστικό και αντιιμπεριαλιστικό υπόδειγμα του Τσάβες στη Βενεζουέλα ή των νεοπερονιστών στην Αργεντινή –από το ιδεολογικό μείγμα που έδειχνε ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Ενας κόσμος όπου ο λαός ως συνώνυμος του έθνους ενώνεται σε «οργανική σχέση» με την κυβέρνησή του.

Δεν χρειάζεται προσπάθεια για να ανιχνεύσει κανείς την επιρροή αυτού του υποδείγματος στον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο Ησυχος τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων. Χθες στη Βουλή –αν εξαιρέσει κανείς τις ηχηρές επιφυλάξεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ –κανείς από την αντιπολίτευση δεν αμφισβήτησε αυτήν την αντίληψη. Με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις ηττημένες και ενοχοποιημένες, ο Ησυχος έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ότι δικαιώνεται το παλαιό σύνθημα. Ο άλλος κόσμος που ονειρευόταν μοιάζει όντως εφικτός.

Τελευταία Νέα