Η εικόνα σώματος ενός παιδιού αποτελεί κεντρικό συστατικό της αυτοεκτίμησής του αλλά και συχνή πηγή άγχους, με τη δυσαρέσκεια με το σώμα να είναι ο ισχυρότερος τεκμηριωμένος παράγοντας ευπάθειας στην ανάπτυξη διαταραχών πρόσληψης τροφής.
Μελέτες σε σχολεία των ΗΠΑ δείχνουν ότι 10% των κοριτσιών από την Γ’ έως τη Στ’ τάξη του Δημοτικού εκδηλώνουν συμπτώματα ανορεξίας, δηλαδή σημαντική απώλεια βάρους και φοβία πρόσληψης βάρους, ενώ 15% της Ε’, της Στ’ τάξης του Δημοτικού και των δύο πρώτων τάξεων του Γυμνασίου παρουσιάζουν άτυπα συμπτώματα διαταραχών πρόσληψης τροφής.
Ανάμεσα στα αίτια της δυσαρέσκειας με το σώμα συμπεριλαμβάνονται:
1) Οι συμμαθητές.Η απόρριψη από τη συνομήλικη ομάδα και η επίδραση του πειράγματος σε σχέση με το σώμα είναι μια εξαιρετικά επώδυνη συναισθηματική εμπειρία για το παιδί. Τα πιο παχιά παιδιά υφίστανται περισσότερη ψυχολογική βία από τους συμμαθητές τους με αποτέλεσμα να πιστεύουν δεν αξίζουν αν δεν είναι αδύνατα.
2) Η οικογένεια. Ο έλεγχος και το άγχος των γονιών προς το παιδί να αδυνατίσει και η νοσηρή ενασχόλησή τους με τη δική τους σωματική εικόνα οδηγούν εύκολα ένα παιδί στη μίμηση δυσλειτουργικώνστάσεων σε σχέση με το σώμα.
3) Η προσωπικότητα. Το κοινωνικό άγχος και η ευαισθησία του παιδιού στην κριτική και την απόρριψη μπορεί να ενισχύσουν το αίσθημα μειονεξίας και σε σχέση με τη σωματική του εικόνα.
4) Ο Δείκτης Μάζας Σώματος. Ο αυξημένος ΔΜΣ σχετίζεται με τη νοσηρή επιδίωξη της λεπτότητας, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, την αίσθηση ανεπάρκειας, την ενασχόληση με το βάρος, τον περιορισμό ή την υπερκατανάλωση τροφής.
5) Η κοινωνία που διανθίζει μέσω των ΜΜΕ τα αψεγάδιαστα πρότυπα γυναικείας αδυναμίας και ομορφιάς, δημιουργώντας μια άρρητη απόστασηανάμεσα στο πραγματικό και το ιδανικό σώμα.
Οι γονείς είναι καλό να αποθαρρύνουν τη δίαιτα από το παιδί τους όπως και τις διαπροσωπικές συγκρίσεις και να εστιάζονται σε βάθος στις ικανότητες και την προσωπικότητα του παιδιού και όχι στην εμφάνισή του.
