«Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να πετάξεις». Αυτό είναι το σύνθημα της Lufthansa από την ίδρυσή της τον Ιανουάριο του 1926. Και άντεξε στον χρόνο παρά τη διάλυσή της μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την αναγέννησή στης στη Βόννη το 1953. Και αυτό γιατί ο εθνικός αερομεταφορέας της Γερμανίας ήταν πάντα μια πηγή περηφάνιας για τους Γερμανούς.
Οπως όμως σημειώνει η εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα», η τραγωδία στις Αλπεις και οι αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων που μπορεί να φτάσουν ακόμη και τα 320 εκατ. ευρώ φέρνουν στην επιφάνεια μια κάπως πιο σκληρή πραγματικότητα: εδώ και μερικά χρόνια η Lufthansa βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πολύ σκληρή κρίση που γίνεται ακόμη σκληρότερη μετά τη συντριβή του Α320 στις Αλπεις.
ΕΙΝΑΙ Η LUFTHANSA ένα αστέρι που πέφτει; «Κανένας δεν θα ήθελε σήμερα να βρίσκεται στη θέση του Κάρστεν Σπορ» λέγεται στο Χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης για τον επικεφαλής της. Ο νεαρός μάνατζερ, πρώην πιλότος, φιλοδοξούσε να ξαναφέρει στην κορυφή τη Lufthansa ακολουθώντας πρόγραμμα περικοπών αλλά διατηρώντας συγχρόνως προφίλ υψηλής ποιότητας.
Οι αριθμοί δεν τον βοηθούν. Ο τελευταίος ισολογισμός εμφάνισε ζημιές 732 εκατ. ευρώ χωρίς να συνυπολογίζεται το κόστος από απεργίες. Επιπλέον, οι κολοσσοί του Κόλπου (Etihad, Emirates, Qatar Airways) μαζί με αναδυόμενες εταιρείες όπως η Turkish Airlines κατακτούν όλο και μεγαλύτερα μερίδια της αγοράς.
Σε αυτά τα δύο στοιχεία πρέπει να προστεθεί ο φόβος που προκάλεσε σε μερίδα του επιβατικού κοινού η βουτιά θανάτου του συγκυβερνήτη Αντρέας Λούμπιτς. Είναι μια εξέλιξη που δεν περίμενε κανείς όταν το 1926 άρχισαν οι πρώτες (ασφαλέστατες) πτήσεις της Lufthansa με τα Junkers F-13, τα πρώτα πολιτικά αεροπλάνα στον κόσμο, και στη συνέχεια με τα Ju-52. Οι πρώτοι διεθνείς προορισμοί της ήταν το Παρίσι, το Λονδίνο, η Ρώμη, η Στοκχόλμη, η Μόσχα, το Κάιρο και ο Νέος Κόσμος.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ για τη Lufthansa ήρθε από τον Αδόλφο Χίτλερ ο οποίος έθεσε ολόκληρο τον στόλο στην υπηρεσία του ναζισμού από τον ισπανικό εμφύλιο μέχρι την επίθεση στην Πολωνία ή ως προσωπικά αεροσκάφη του ίδιου του Φύρερ και των στρατηγών του. Οπως ολόκληρη η Γερμανία, το 1945 η Lufthansa είχε φτάσει στο σημείο μηδέν.
Από τον Ιανουάριο του 1953, ωστόσο, τα αμερικανικά Super Constellation έδωσαν νέα φτερά στη γερμανική εταιρεία αλλά και νέα στάνταρντ ποιότητας. Η επανένωση της Γερμανίας έκανε τη Lufthansa να πετάξει ακόμη πιο ψηλά. Ο στόλος διέθετε πλέον 330 αεροσκάφη τα οποία προτιμούσε ο επιχειρηματικός κόσμος, ενώ τα δύο δυστυχήματα πρώτα στο Ναϊρόμπι το 1974 και αργότερα στη Βαρσοβία το 1993 δεν στάθηκαν ικανά να αμαυρώσουν τη φήμη της.
Ηρθε, όμως, σιγά σιγά η παρακμή: η ιδιωτικοποίηση, τα αναιμικά κέρδη στο Χρηματιστήριο, ένα όλο και πιο λιτό σέρβις στις πτήσεις, οι περικοπές στις δαπάνες –οι γιατροί της εταιρείας, για παράδειγμα, είναι πολύ λίγοι για να εξετάσουν 5.400 πιλότους. Το αποτέλεσμα είναι η καλύτερη πελατεία να έχει καταλήξει στους Αραβες, τους Τούρκους, τους Κινέζους ενώ η θυγατρική χαμηλού κόστους Germanwings είναι ένας νάνος μπροστά στην Easyjet και τη Ryanair.
Πλήρης διαλεύκανση
Οταν η εκπρόσωπος της Lufthansa ρωτήθηκε εάν η συντριβή του Α320 στις Αλπεις θα έχει επιπτώσεις στην επιχειρηματική εικόνα και τα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρείας, εκείνη περιορίστηκε να απαντήσει ότι προτεραιότητα της Lufthansa σε αυτό το στάδιο είναι η πλήρης διαλεύκανση της αλήθειας
Αναζήτηση
