Αναζήτηση
Ο πειρασμός κράτησε τρεις ολόκληρους μήνες. Τουλάχιστον 1.000 επισκέπτες τον μήνα έκοβαν εισιτήριο για να ανακαλύψουν ποιος από τους 240 πίνακες του παλαιότερου κτιρίου που ανεγέρθηκε εξαρχής ως πινακοθήκη στη Βρετανία, της Πινακοθήκης Ντάλουιτς, στα νότια του Λονδίνου, δεν έφερε πραγματικά μια σπουδαία υπογραφή, όπως των Ρέμπραντ, Πουσέν, Ρούμπενς και Τιέπολο, αλλά ήταν ένα σύγχρονο αντίγραφο made in China και κόστους μόλις 154,5 ευρώ.
Και χθες τελικά, ύστερα από ώρες παρατήρησης, στοιχήματα και 3.000 ψήφους, έγιναν τα αποκαλυπτήρια. Ως αυθεντικό ξεγελούσε τους επισκέπτες το πορτρέτο μιας νέας γυναίκας, καθώς είχε πάρει τη θέση του έργου του 18ου αι. αιώνα του Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ. Μόλις το 10% των επισκεπτών κατάφερε να ανταποκριθεί στην πρόκληση και να εντοπίσει το πλαστό έργο, παρά το γεγονός ότι ήταν ενημερωμένοι και παρατηρούσαν με ιδιαίτερη προσοχή τα έργα των μόνιμων συλλογών. «Ποτέ έως τώρα δεν είχα δει τόσους πολλούς ανθρώπους να κοιτάζουν με τόση προσοχή τους πίνακες» λέει ο επικεφαλής επιμελητής της πινακοθήκης δρ Ξαβιέ Μπρέι, ενώ ο άνθρωπος που συνέλαβε την ιδέα για το συγκεκριμένο εγχείρημα, ο καλλιτέχνης Νταγκ Φισμπόουν, υποστηρίζει ότι η εμπειρία βοήθησε τους επισκέπτες «να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά» και ότι τους «δημιουργεί την υγιή υποψία ότι δεν είναι όλα όσα τους παρουσιάζονται όπως φαίνονται», ενώ επεσήμανε μια βασική διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην Ανατολή και στη Δύση: «Στη Δύση αντιμετωπίζουμε τα αντίγραφα ως κάτι προβληματικό, ως πλαστά, ενώ στην Κίνα η αντίληψη περί αντιγραφής πολιτιστικών αγαθών αντιμετωπίζεται εντελώς διαφορετικά».
MADE IN CHINA. Το έργο που αντικατέστησε το αυθεντικό στις μόνιμες συλλογές φιλοτεχνήθηκε κάπου 5.000 μίλια μακριά από το Λονδίνο, στην Κίνα, από μια εταιρεία που ειδικεύεται στα αντίγραφα έργων με διάσημες υπογραφές, όπως των Πικάσο, Ματίς, Μονέ και Βαν Γκογκ, διευκρινίζοντας ότι δεν πρόκειται για πλαστά, αφού οι αντιγραφείς φροντίζουν να τροποποιήσουν ελαφρώς τις διαστάσεις του αυθεντικού έργου. Από χθες οι δύο πίνακες εκτίθενται δίπλα δίπλα, ώστε οι επισκέπτες να επιστρέψουν, να δουν και να συγκρίνουν το αυθεντικό από το αντίγραφό του και να εκτιμήσουν την ποιότητα της δουλειάς του ζωγράφου της εποχής του ροκοκό.
Και αν ορισμένοι πιστεύουν ότι το συγκεκριμένο εγχείρημα κατάφερε να δώσει ένα ενδιαφέρον μάθημα στους επισκέπτες του μουσείου, το βέβαιο είναι πως σίγουρα έδωσε ένα σπουδαίο μάθημα μάρκετινγκ στα αντίστοιχα ιδρύματα παγκοσμίως, καθώς μέσα από το γάντι που έριξε στους επισκέπτες είδε την προσέλευση να τετραπλασιάζεται, τα μπλουζάκια «Απέτυχα να βρω το αντίγραφο» από το πωλητήριο να φεύγουν σαν ζεστά ψωμάκια και τα έσοδά του να τραβούν την ανηφόρα, απόδειξη ότι δεν χρειάζονται χρήματα αλλά έξυπνες ιδέες για να γεμίσουν οι αίθουσες και τα ταμεία.
